Τα αόρατα σημάδια της πανδημίας στις ΗΠΑ
Η Αμερική εξακολουθεί να αντιμετωπίζει τα σημάδια της πανδημίας. Μοναξιά, άγχος και το βάρος μιας νέας κανονικότητας
Η πανδημία του COVID-19 έχει αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμα όχι μόνο στη σωματική μας υγεία, αλλά και στην ψυχή μας. Οι περιορισμοί, η απομόνωση και η αβεβαιότητα έχουν πυροδοτήσει μια σειρά συναισθηματικών αντιδράσεων, από φόβο μέχρι άγχος, από μοναξιά μέχρι κατάθλιψη. Πολυάριθμες επιστημονικές μελέτες έχουν τεκμηριώσει μια σημαντική αύξηση των ψυχικών διαταραχών μετά την πανδημία, υπογραμμίζοντας τη βαθιά και διαρκή επίδραση αυτής της συλλογικής εμπειρίας.
Μεταξύ αίσθησης απομόνωσης και φόβου για νέες συνδέσεις
Μία από τις πιο διάχυτες συνέπειες της πανδημίας ήταν το αίσθημα της μοναξιάς. Η φυσική απομόνωση που επιβάλλεται από τα lockdown έχει στερήσει από τους ανθρώπους τις καθημερινές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις που είναι θεμελιώδεις για την ψυχολογική ευημερία. Η γεωγράφος υγείας Jessica Finlay παρατήρησε πόσοι ανέπτυξαν ένα είδος «κοινωνικής μυϊκής ατροφίας», χάνοντας την ικανότητα να δημιουργούν νέες και περιστασιακές σχέσεις. Αυτή η έλλειψη συνδέσεων έχει βαθύ αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής, αυξάνοντας τον κίνδυνο κατάθλιψης και άγχους.
Απώλεια επαφής: οι συνέπειες της απομόνωσης
Η απώλεια των λεγόμενων «αδύναμων δεσμών» ή άτυπων αλληλεπιδράσεων με αγνώστους ή γνωστούς, έχει σημαντικό κοινωνικό κόστος. Αυτοί οι δεσμοί, στην πραγματικότητα, παίζουν βασικό ρόλο στη δημιουργία μιας αίσθησης κοινότητας και ανήκειν. Η πανδημία έχει διαβρώσει αυτόν τον κοινωνικό ιστό, ενισχύοντας την απομόνωση και τον ατομικισμό. Επιπλέον, η πολιτική πόλωση και οι κοινωνικές διαιρέσεις που επιδεινώθηκαν από την πανδημία έχουν καταστήσει ακόμη πιο δύσκολη την αποκατάσταση αυτών των συνδέσεων.
Η σκοτεινή πλευρά της έξυπνης εργασίας
Η στροφή προς την εξ αποστάσεως εργασία, που επιταχύνθηκε από την πανδημία, άλλαξε περαιτέρω τα πρότυπα κοινωνικής μας αλληλεπίδρασης. Αν και η εργασία από το σπίτι προσφέρει πολλά πλεονεκτήματα όσον αφορά την ευελιξία, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε μια αίσθηση απομόνωσης και αποσύνδεσης από τους συναδέλφους. Μελέτες που διεξήγαγαν ο Nick Bloom, οικονομολόγος στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, και ο Jim Harter, επικεφαλής επιστήμονας για το χώρο εργασίας στην εταιρεία συμβούλων διαχείρισης Gallup, υπογραμμίζουν πώς η έλλειψη αλληλεπιδράσεων πρόσωπο με πρόσωπο μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το κίνητρο, τη δημιουργικότητα και την ψυχολογική ευεξία των εργαζομένων. -να εισαι.
Το βάρος του παρελθόντος
Η δυσκολία να «ξεπεράσεις» την πανδημία είναι μια κοινή εμπειρία. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται ακόμα συγκλονισμένοι από τα γεγονότα των τελευταίων ετών και αγωνίζονται να ανακτήσουν τα ηνία της ζωής τους. Ο συνεχής συναγερμός για μολύνσεις, νέες παραλλαγές και αβεβαιότητες για το μέλλον τροφοδοτούν μια αίσθηση επισφάλειας και αστάθειας. Επιπλέον, η κοινωνική πίεση για να «επιστρέφουμε στο φυσιολογικό» μπορεί να είναι πηγή άγχους και άγχους για όσους δεν νιώθουν ακόμη έτοιμοι.
Θεραπεία μαζί
Η αντιμετώπιση των αόρατων ουλών της πανδημίας απαιτεί μια πολυδιάστατη προσέγγιση, σύμφωνα με ψυχολόγους. Προαγωγή της ψυχολογικής ευεξίας, επένδυση σε ψυχική υγεία, και η δημιουργία κοινοτικών χώρων είναι βασικά στοιχεία για την προώθηση της ανάκαμψης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την εγκυρότητα των ατομικών εμπειριών και να επιτρέψουμε σε κάθε άτομο να επεξεργαστεί τη θλίψη και τους φόβους του. Η οικοδόμηση ενός πιο ανθεκτικού μέλλοντος έρχεται μέσω της καλλιέργειας σχέσεων, της προώθησης της ενσυναίσθησης και της εκτίμησης της ανθρώπινης σύνδεσης.