اختلال اضطراب فراگیر: چیست و چگونه آن را تشخیص دهیم

By کریستیانو آنتونینو On نوامبر 22، 2022

اختلال اضطراب فراگیر: در ادبیات و در عمل بالینی یک طبقه بندی (طبقه بندی، نامگذاری) از اختلالات اضطرابی وجود دارد که گاهی اوقات به دلیل احتمال همراهی با سایر اختلالات و به دلیل شباهت چندین علامت در اشکال مختلف، بی دقتی می شود. اختلالات اضطرابی

این منبع حداقل سه خطر است:

اولین خطر عمومی‌تر این است که داروهایی تجویز می‌شوند که مختص آن «نوع» اضطراب نیستند، اما ترکیبی از داروهای ضدافسردگی – عموماً از نوع SSRI (مهارکننده بازجذب سروتونین) – و ضد اضطراب استفاده می‌شود، گاهی اوقات در صورت نیاز.
خطر دوم این است که توجه کمی به جنبه های شخصیتی و در نتیجه به "نوع" فرد مبتلا به یک اختلال اضطراب خاص می شود.
سوم این است که به اختلالات اضطرابی فضای نوزووگرافی (یعنی توصیف بیماری) که شایسته آنهاست داده نمی شود.

این یک مشکل جدی ایتروژنز (یعنی یک خطا، نادیده گرفتن نسخه یا تشخیص) است که جنبه‌های اجتماعی بی‌تفاوتی را به همراه دارد (۵۰ درصد از جمعیت جهان حداقل یک بار تشخیص اختلال اضطرابی را در طول یک دوره داشته‌اند. طول عمر).

از نقطه نظر عملکردی، باید به خاطر داشت که تغییر، اختلال عملکرد مغز مربوط به محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال است، یعنی – به طور خلاصه – محور هورمونی که ساختارهای لیمبیک، هیپوتالاموس و غده هیپوفیز را به هم متصل می کند. با غده آدرنال برای ترشح کورتیزول که - در صورت افزایش - منجر به عبارات رفتاری مرتبط با اضطراب می شود.

در واقع، رویدادهای اضطراب زا طولانی مدت منجر به همان اثرات تغییرات افسردگی، یعنی کاهش انتقال دهنده های عصبی مانند سروتونین و نورآدرنالین، و همچنین و بالاتر از همه بیش فعال شدن محور فوق، با افزایش قابل توجه هورمون کورتیزول در خون می شود. ، که برای خنثی کردن یا حمایت از پاسخ به تغییر ناگهانی موقعیت ضروری است.

این واقعیت انکار ناپذیر باید نسخه دارویی را بهتر راهنمایی کند.

علاوه بر این، مناسب است که پارادایم «دیاتیز-استرس» را در نظر بگیریم، یعنی تعامل بین تمایل به شروع یک اختلال خاص (دیاتز، که شامل جنبه‌های شخصیتی نیز می‌شود) و شرایط وجودی برای تجلی آن. که شامل جنبه های عاطفی- عاطفی است).

به عنوان اثبات اهمیت ویژگی های شخصیتی درگیر در اختلالات اضطرابی، DSM 5 - علاوه بر طبقه بندی واقعی اختلالات اضطرابی - دسته بندی های جداگانه زیر را ارائه می دهد.

اختلال شخصیت اجتنابی (یعنی اختلال شخصیت فوبی)
اختلال شخصیت وسواسی اجباری
در عمل بالینی خوب، برای یک اندیکاسیون درمانی صحیح، رعایت حداقل این معیارها ضروری است
بررسی کامل ماهیت اختلال اضطراب، با توجه به تمام نشانه های بدست آمده از یک تاریخ نگاری دقیق و گوش دادن دقیق به شرح علائم
تا حد امکان تصویری قابل اعتماد از شخصیت بیمار ترسیم کنید
درک ذهنی اضطراب توصیف شده توسط بیمار
به سبک زندگی و اختلالات، در صورت وجود، در روابط کاری و اجتماعی توجه کنید
با همدلی به درد و رنج بیمار گوش دهید و با همکاری نزدیک بین روانپزشکان و روان درمانگران به منظور بررسی توانایی بیمار در تحمل روان درمانی، که اغلب در ارتباط با درمان دارویی یا جایگزینی برای درمان دارویی با بهبود شرایط حاد ضروری است (داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب چهارمین داروهای تجویز شده هستند) گوش دهید. دسته دارویی و به ویژه در بین داروهای ضد اضطراب، دلورازپام بیشترین فروش را در جهان دارد)
پویایی اختلالات اضطرابی را دست کم نگیرید و به طور سطحی آنها را به عنوان "شر قرن" طبقه بندی کنید.

در عمل تشخیصی با استفاده از DSM 5، دو معیار زیر برای دو اختلال اضطرابی که به تنهایی در نظر گرفته شده و در اختلالات شخصیت گنجانده شده اند، یعنی اختلال اجتنابی و اختلال وسواس فکری عملی باید رعایت شود:

1) معیار الف: ارزیابی سطح آسیب 4 عنصر عملکرد شخصیت که عبارتند از:

خود حوزه: 1) هویت خود - 2) خود تعیین کننده

حوزه بین فردی: 3) همدلی - 4) صمیمیت

2) معیار B: حداقل دو زیر دامنه یا صفت:

عاطفه منفی (ناتوانی عاطفی، اضطراب)

انفصال (اجتناب).

ساختار سلسله مراتبی زیر نیز باید رعایت شود:

اختلال شخصیت مضطرب-گریزان: طیفی از اختلالات درونی (یعنی «کناره گیری» به درون خود)
اختلال وسواس اجباری: طیف اختلالات عصبی.

صرف نظر از روش تشخیصی، بر ضرورت و سودمندی تفکیک انواع اختلالات اضطرابی به منظور اجرا و نشان دادن مناسب ترین درمان تاکید می شود.

اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

مطمئناً این به ظاهر ساده ترین اختلال اضطرابی برای تشخیص است.

اما اینطور نیست، زیرا علائم و نشانه‌ها باعث می‌شود که فرد راحت‌تر به تشخیص افسردگی واکنشی فکر کند و بنابراین، گاهی اوقات به این شکل درمان می‌شود.

اضطراب فراگیر بدون دلیل ظاهری حتی از یک روز به روز دیگر خود را نشان می دهد، اما در زمان آینده نمی گذرد. برعکس، به حالت روحی "ترس" تبدیل می شود.

فردی که به طور معمول قادر به کنترل اضطراب رایجی است که زندگی به آن نیاز دارد، ناگهان دیگر قادر نیست و همه چیز به منبع نگرانی و خفگی فلج کننده تبدیل می شود.

فرد «نمی‌داند چرا»: تنها چیزی که می‌داند این است که نمی‌تواند در مورد همه چیز «مضطرب» نباشد و هر اتفاقی، حتی خفیف، او را به حدی می‌ترساند که قادر به اجرای کوچک‌ترین راه‌حل‌های محافظتی نباشد.

خلق و خوی غم انگیز است زیرا احساس ناامید کننده ای وجود دارد که انرژی را از بین می برد و نگرانی و ترس غیرمتمایز و ناموجه منجر به انسداد فکری می شود. بنابراین این ترس است و نه از دست دادن علاقه (مانند مورد افسردگی) که تمام سرمایه گذاری ها را بسیج می کند.

فرد در هر زمانی از شبانه روز احساس می کند که ناگهان تحت تأثیر افکاری قرار می گیرد که برای مقابله با آنها خیلی بزرگ به نظر می رسد، زیرا مملو از اضطراب است که غیرقابل کنترل شده است.

حتی اضطراب ها و نگرانی های مشروع غیر قابل حل و منشأ بی حرکتی می شوند.

همه چیز غول‌پیکر به نظر می‌رسد، فراتر از امکانات، و حتی ناگهان در لحظه‌های آرامش، گلویش تنگ می‌شود که فرد را نسبت به همه چیز آسیب‌پذیر می‌کند.

اهمیت اجتماعی و رابطه‌ای چنین موقعیتی آشکار است و برای هرکسی که در چنین شرایطی به فردی نزدیک است باید آبشار رفتار را در نظر داشت.

اگر ترس باعث ترس شود اما کل مغز را هوشیار کند، اضطراب عمومی چنان یخ می زند و متحجر می شود که اصلاً نمی توان چیزی را عملی کرد.

موضوعی که باید درک کرد در عبارت «نمی دانم چرا» موجود است که عموماً گفته می شود: دقیقاً به این دلیل است که شخص نمی داند چرا به کمک «دانستن» نیاز دارد.

یک آرام‌بخش عمومی برای روز و یکی از هیپنوتیزم‌کننده‌های خفیف‌تر برای شب ممکن است بیش از اندازه کافی باشد، شاید در مورد آستنی حساس با برخی مکمل‌های غذایی ترکیب شود.

پست‌های مرتبط

هزینه های بهداشتی در ایتالیا: بار فزاینده ای بر خانوارها

آوریل 11، 2024

هشدار پرندگان: بین تکامل ویروس و خطرات انسانی

آوریل 4، 2024

یک روز در زرد در برابر اندومتریوز

مار 28، 2024

امید و نوآوری در مبارزه با سرطان پانکراس

مار 27، 2024

در عوض، روان درمانی روان پویشی یا رفتاری اجباری است.

خلاصه داستان بالینی در مورد اختلال اضطراب فراگیر (GAD)

کارلا سی و چند ساله است. او یک زن جوان بسیار زیبا، شیک و باصفا است و شغل بسیار خوبی به عنوان مترجم دارد.

او خود را به دلیل ماهیت همزمان کارش مضطرب توصیف می‌کند و همیشه کمی می‌ترسد که به کارش ادامه ندهد، اما همانطور که همیشه مدیریت می‌کند، به لطف تجربه، اضطرابش کنترل می‌شود.

او برای عروسی آینده خود آماده می شود. نامزد او یک پزشک آلمانی است که در یک کنفرانس با او آشنا شد.

ناگهان کارلا از اضطراب "بیمار" می شود و دیگر نمی تواند کاری انجام دهد، احساس می کند که فلج شده است و احساس می کند که همه کارها او را خفه می کنند.

او تصمیم می گیرد با یک روانکاو مشورت کند، زیرا نمی تواند کنار بیاید.

در طول اولین مصاحبه‌های شناختی، کارلا به قدری مضطرب است که رفتار و نگرش‌هایی را اتخاذ می‌کند که به وضوح با سبک کسی که در جستجوی کمک است، مطابقت ندارد.

او آشفته است، حالت او کاملا آزمایشی است (تنه صاف، نشسته روی نوک صندلی، کیف را روی پاهایش قرار می دهد) که انگار قرار است ناگهانی را ترک کند.

این به عنوان یک سیگنال پیش بینی کننده خوب در نظر گرفته می شود، زیرا می توان آن را به عنوان یک نگرش ناخودآگاه در نظر گرفت که در آنجا، در محل جلسات، ممکن است "چیزی" پیدا کند که او را فراری دهد و این او را می ترساند.

در ادامه مصاحبه ها، تاریخچه جمع آوری شده، انگیزه درک و تغییر بررسی می شود و ظرفیت تعهد و تحمل ناامیدی بررسی می شود و یک روان درمانی مختصر روان پویشی کانونی پیشنهاد می شود، یعنی با تعداد جلسات ثابت و با هدف (تمرکز) روشن کردن ماهیت اضطراب.

از همان جلسات اول مشخص می شود که اضطراب واقعاً در همه جنبه ها تعمیم یافته است، اما عامل محرک را باید در تصمیم گیری برای ازدواج جستجو کرد.

درمان کوتاه مدت به شدت - دقیقاً به این دلیل که از نظر زمانی محدود است - بر ظهور احساسات ناخودآگاه بسیار تحریک شده توسط تحلیلگر متکی است.

رها کردن احساسات خشونت آمیز بسیار درهم و برهم از جنس جنس کار زیادی لازم نبود و با اصرار تحلیلگر برای ادامه مسیر صحنه سازی تداعی کننده خشونت، ظاهر شد تا انگیزه نهفته اضطراب عمومی او آزاد شود: همه چیز در او تبدیل شده بود. نگران کننده و غیرقابل تحمل به دلیل خاطره برخی از صحنه های جذاب و زننده از فیلم "پورتر شب" (داستانی بسیار پیچیده سادومازوخیستی بین یک ژنرال سابق اس اس آلمان و یک زندانی سابق).

جاذبه- دافعه ای که به خوبی حذف شده و در ناخودآگاه مدفون شده بود، اما مجبور به چاپ مشارکت به زبان ایتالیایی و آلمانی، فیوز بمبی را روشن کرد که به همان اندازه خطرناک است که خنثی کردن آن مهم است.

کیفیت و انتخاب تمایلات جنسی و توانایی جدا کردن حقایق و افراد در خطر است.

این تصویر بالینی به خوبی هم نیاز به برخورد با فرد را نشان می دهد و نه تنها با علائم و دشواری در باز کردن پیچ و خم های اضطراب.