Tsjernobyl, ter herinnering aan dappere brandweerlieden en vergeten helden

Wie waren de helden van Tsjernobyl? Brandweerlieden en vrijwilligers die hebben gevochten tegen de ergste nucleaire ramp ooit, moeten als internationale helden worden beschouwd.

De ramp in Tsjernobyl was de meest catastrofale nucleaire ramp ooit. Het gebeurde op 26 april 1986 in de kerncentrale van Tsjernobyl nabij de stad Pripyat, Oekraïne. Door de explosie en de daaropvolgende brand zijn grote hoeveelheden radioactieve deeltjes in de atmosfeer terechtgekomen, die zich over de westelijke USSR en Europa hebben verspreid.

De strijd om de besmetting in te dammen en een grotere ramp te voorkomen, betrof uiteindelijk meer dan 500,000 arbeiders en kostte naar schatting 18 miljard roebel. Tijdens het ongeval zelf stierven 31 mensen, en langetermijneffecten zoals kanker worden nog onderzocht.

In 2016 is de nieuwe sarcofaag genaamd New Safe Confinement (NSC) op het gebouw geplaatst, aangezien de oorspronkelijke in slechte staat bleek te verkeren, na meer dan 30 jaar na de nucleaire ramp. De sarcofaag bevat 200 ton radioactief corium, 30 ton sterk verontreinigd stof en 16 ton uranium en plutonium.

 

Brandweerlieden en helden van Tsjernobyl: het HBO-eerbetoon

In 2019 lanceerde het HBO de nieuwe miniserie "Tsjernobyl" als eerbetoon aan al diegenen die omkwamen door het incident.

De serie wist de kritiek op de situatie en in het bijzonder het werk van brandweerlieden, mijnwerkers, technici en liquidateurs die hun eigen leven in gevaar brengen om miljoenen mensenlevens te redden.

Een onderschrift van HBO-miniserie "Tsjernobyl"

Maar de Russische "liquidators" van Tsjernobyl hebben geen dankbare hulde ontvangen voor hun heldendom.

De liquidatoren van Tsjernobyl ontvingen heel weinig dankbaarheid in een totalitaire staat die de USSR en zijn afstammende staten was. Veel vereffenaars stierven.

De rest blijft aan vreemde ziekten lijden en de huidige regeringen en internationale organisaties erkennen zelden het verband tussen die ziekten en de blootstelling aan Tsjernobyl aan straling.

97% van de curatoren zijn mannen, 3% zijn vrouwen. Van de ongeveer 700,000 vereffenaars hebben slechts 284,000 records in het USSR National Register, hebben officiële records van de stralingsdosis die ze hebben ontvangen. De meeste vereffenaars kwamen uit Oekraïne en Rusland. Ongeveer 50% van de vereffenaars (48%) kwam in 1986 de Tsjernobyl-zone binnen. Op dit moment zijn de meeste vereffenaars tussen de 50 en 60 jaar oud.

Brandweerlieden in Tsjernobyl: de held, Vladimir Pravik en zijn team

Luitenant Vladimir Pavlovich Pravik, geboren op 13 juni 1962, lijkt mijn gedachten niet te verlaten.

Van alle mensen die stierven toen ze probeerden de wereld te redden van wat misschien wel de grootste ramp ooit zou zijn geworden, blijft de herinnering aan brandweerkapitein Pravik, of liever de indruk van iemand die ik nooit ontmoet heb, bij me.

Vanochtend, toen ik probeerde wakker te worden, koffie dronk en aan iets heel anders werkte, wilde ik proberen iets over Pravik te vinden dat ik niet kende. Ik vond meer dan ik ooit dacht.
 
Op 25 april ging Vladimir Pravik, die spoedig 24 jaar oud werd, naar zijn werk bij de brandweerkazerne van ChNPP, waar de uren werden doorgebracht met de normale routines van theoretische en praktische brandbestrijdingsopleiding en wanneer de taken van de dag voorbij waren, speelden de mannen volleybal, tv gekeken, uitgerust en ontspannen. 
 
Op zaterdag 1 april om 30 uur ging de wekker; er was iets gebeurd in de kerncentrale en Pravik en zijn mannen gingen op weg om hun plicht te vervullen. 
 
In het westen hebben we geen rapporten gezien van wat ik vond, maar er zijn officiële memoires van een arts die op dat moment werkte in het ziekenhuis van Moskou nr.
6 (waar de eerste slachtoffers werden gebracht), wiens naam voor mij nog onbekend is, en hij vertelde over Vladimir Pravik en zijn kameraden:

"Door de microscoop was het onmogelijk om een ​​goed beeld te krijgen van hun hartweefsel. De kernen van de cellen hadden clusters gevormd en er waren fragmenten van spierweefsel. Dit was een direct effect van ioniserende straling in plaats van een gevolg van secundaire biologische veranderingen. Om deze patiënten te redden is onmogelijk. "

Pravik en zijn collega's kregen morfine en andere medicijnen om hun pijn te verzachten en ze ondergingen een beenmergtransplantatie, maar het was allemaal zinloos.
Op dat moment vertoonde Vladimir Pravik ernstige symptomen van acuut stralingssyndroom en leed aan moeilijke gastro-intestinale problemen; longontsteking en leukopenie.
Hij had zijn haar verloren en zijn huid was geschilferd en na enige tijd was zijn tong zo opgezwollen en waren zijn speekselklieren niet meer functioneel, zodat hij niet meer kon praten.

Lees meer over Vladimir Pravik hier.

EBRD-project: Oekraïne - kerncentrale van Tsjernobyl

 

 

bron
Lees meer over het Tsjernobyl-project HIER
De ramp in Tsjernobyl in cijfers

 

Andere klanten bestelden ook: