Neuscanule voor zuurstoftherapie: wat is het, hoe wordt het gemaakt, wanneer te gebruiken?
De neuscanule is een instrument dat wordt gebruikt ter ondersteuning van de ademhalingsactiviteit (kunstmatige beademing) tijdens zuurstoftherapie
Zuurstoftherapie verwijst naar het toedienen van zuurstof aan de patiënt voor therapeutische doeleinden, als onderdeel van een therapie in gevallen van chronisch ademhalingsfalen (zoals bij chronische obstructieve longziekte, chronische bronchitis, astma en sommige vormen van kanker) en acuut ademhalingsfalen (zoals in noodgevallen, trauma, shock).
Wanneer wordt zuurstoftherapie toegepast?
Zuurstoftherapie is in het algemeen noodzakelijk in alle situaties waarbij het zuurstofgehalte (PaO2) in het bloed wordt verlaagd.
Vooral de neuscanule is bijzonder geschikt voor chronische zuurstoftherapie thuis, dat wil zeggen bij de patiënt thuis of buiten het ziekenhuis, waar een lage zuurstofstroom vereist is.
De pathologieën waarin het meestal wordt gebruikt, zijn:
- chronische obstructieve longziekte (COPD);
- chronische bronchitis;
- astma;
- bronchiëctasie;
- interstitiële ziekte;
- geavanceerde cardio-respiratoire insufficiëntie;
- tumoren in een gevorderd stadium;
- geavanceerde neurodegeneratieve ziekten;
- taaislijmziekte;
- longemfyseem.
Hoe ziet een neuscanule eruit?
De neuscanule bestaat uit twee kleine buisjes die in de neus worden ingebracht en worden vastgezet door hun doorgang achter de oren en onder de kin, waar de neuscanule is verbonden met een canule, die op zijn beurt is verbonden met de zuurstoftoevoerbron als een reservoir van zuurstof in gasvorm (cilinder).
De canule kan variëren in lengte, bijvoorbeeld 5 of 10 meter.
Een soortgelijke operatie is die van de O2-sonde of O2-buis, maar met een enkele buis die echter diep in de nasopharynx moet reiken.
In het geval van een neuscanule moet de patiënt door de neus ademen en niet door de mond.
Voor- en nadelen van de neuscanule
De neuscanule levert lage stromen: 0.5 tot 4-5 l/min, maar dankzij de neuscanule kan de patiënt praten, eten of drinken en is hij meestal comfortabel.
Als de uiteinden die de neusgaten binnenkomen te ongemakkelijk zijn, kunnen ze worden ingekort met een schaar.
Toenemende stroom met 1 liter zuurstof per minuut door neuscanules komt in het algemeen overeen met ademlucht met een zuurstofconcentratie van 24%; 2 liter zuurstof toevoegen tot een concentratie van 28%, enzovoort, 4% toevoegen voor elke extra liter zuurstof aan de omgevingsluchtconcentratie (dat is 21%).
High-flow neuscanule
De high-flow neuscanule bestaat uit een compressoreenheid, een mixer, een actieve luchtbevochtiger, een verwarmd circuit en het eindstuk - gemaakt van zachte, dikke siliconen - dat voor de neusgaten van de patiënt wordt geplaatst.
Het doel is om bevochtigde en warme zuurstof te leveren met instelbare FiO2 door stromen tot 60 l/min.
Deze zuurstoftherapie heeft het voordeel dat anatomische dode ruimtes worden verminderd, waardoor een constante en instelbare FiO2 wordt geboden, waardoor een goede bevochtiging wordt gegarandeerd, maar vooral een PEEP-effect (positieve eind-expiratoire druk die de longblaasjes rekruteert door de uitwisseling te verbeteren).
Het wordt vaak gebruikt in de (sub)intensieve zorg omdat het een goed alternatief is voor niet-invasieve beademing.
Comfort is vaak niet ideaal voor de patiënt, maar de klinische resultaten zijn uitstekend.
Lees ook:
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Zuurstof-ozontherapie: voor welke pathologieën is het geïndiceerd?
Hyperbare zuurstof in het wondgenezingsproces
Veneuze trombose: van symptomen tot nieuwe medicijnen
Wat is intraveneuze canulatie (IV)? De 15 stappen van de procedure