DR Congo, de nood- en eerste hulpdienst in de stad Isiro: interview met een redder

De nood- en reddingsdienst in Congo. De stad Isiro is een stad met ongeveer 150 duizend inwoners, de hoofdstad van de provincie Haut-Uélé.

Haut-Uélé ligt in het noordoosten van de Democratische Republiek Congo, heeft ongeveer 2,528,169 inwoners verspreid over een oppervlakte van 89,683 vierkante kilometer. Sinds 1997, na de dood van wijlen president Joseph Mobutu en wijlen Désiré Kabila, de nood- en reddingsdienst in de stad Isiro zijn geconfronteerd met enorme moeilijkheden en ernstige problemen bij het vervullen van hun dienst aan de burgers van Isiro.

In dezelfde periode neemt de bevolkingsgroei toe en nemen de activiteiten van openbare en sociale diensten toe.

NOOD- EN REDDINGSDIENST IN DR CONGO: DIT IS WAT GEBEURT IN ISIRO

In vergelijking met andere regio's is het gebied van de stad Isiro momenteel niet voldoende operationeel noodgeval en eerste hulp dienst, noch hebben ze speciale institutionele erkenning, toezicht of materiële steun. In geval van natuurrampen, verkeersongevallen, branden, crises en onvoorziene noodsituaties, de bevolking zorgt zelf voor haar patiënten en slachtoffers, zonder bang te zijn voor de risico's die patiënten kunnen lopen tijdens het hanteren of hanteren.

Laten we een concreet voorbeeld nemen: wanneer er een verkeersongeval plaatsvindt, zijn het de familieleden van het slachtoffer en enkele mensen van goede wil die zorgen voor het vervoer van het slachtoffer naar het ziekenhuis, en dit medisch transport gebeurt met middelen die ze in hun bezit hebben: motorfietsen, fietsen of zelfs armtransport.

Er zijn ook groepen vrijwilligers die bijna ondergronds werken. Ze kunnen zelf helpen en bieden vaak bepaalde essentiële nood- en reddingsdiensten, maar in zeer beperkte mate.

Ze zijn meestal voormalig Rode Kruis arbeiders of hulpverleners die aan hun lot zijn overgelaten. In feite was de laatste, in een ander tijdperk, getrainde en geïnformeerde agenten met betrekking tot nood- en reddingssystemen.

CONGO, DE NOOD- EN REDDINGSDIENST: INTERVIEW MET EEN ISIRO-REDDER

We hadden de kans om een ​​interview over de organisatie en de principes van hun huidige operatie van een redder uit Isiro af te pakken.

Om het voor te realiseren Emergency Live Dhr. Mkombozi, student van Geologie aan de Universiteit van Isiro, Democratische Republiek Congo.

  • Kunt u mij uitleggen welke taken en taken u dagelijks verricht bij de spoed- en EHBO-dienst?

“Momenteel werken we bijna verspreid, door gebrek aan structuur en organisatie.

We zijn voldoende opgeleid om een ​​goed niveau van dienstverlening te bieden, zowel humanitair als sociaal, waarop we de fundamentele principes van eerste hulp toepassen ”.

  • Wat zijn deze fundamentele principes van noodhulp en eerste hulp?

'Een goede vraag. Hier is het antwoord. We zijn opgeleid volgens 7 fundamentele principes: menselijkheid, onpartijdigheid, neutraliteit, onafhankelijkheid, vrijwilligheid, eenheid en universaliteit ”.

  • Kunt u deze sleutelconcepten die u zojuist noemde, uitleggen?

“Voor de mensheid is het een kwestie van kijken of de redder zich bewust is van het lijden en de angst van de mensen die hij helpt, en dat hij ervoor zorgt dat zijn gebaren en zijn houding een troost voor hen zijn.

Bovendien, als hij het stoffelijk overschot behandelt, en dus helaas van een overleden persoon, in termen van zorg en respect, wordt hij geroepen om er meer van te gebruiken, dus begraaft hij de lichamen bijvoorbeeld op een geschikte plaats.

Er zijn ook dingen die een redder nooit zou moeten doen, in termen van menselijkheid: hij kan de slachtoffers die hij helpt niet met onzorgvuldigheid of gebrek aan respect behandelen; hij mag een lichaam niet begraven zonder de waardigheid ervan te respecteren, zelfs niet midden in een conflictgebied.

Wat betreft onpartijdigheid zijn er echter enkele dingen die u moet doen en andere die u moet vermijden.

De redder moet degene zijn die hulp biedt aan alle kwetsbare mensen, ongeacht hun band en in overeenstemming met hun behoeften.

Het mag de hulp die het aan slachtoffers verleent niet afhankelijk maken van hun etniciteit, stam, geslacht, leeftijd of politieke opvattingen.

Ook met betrekking tot neutraliteit zijn er dingen die je wel en niet kunt doen.

Wat zijn of haar persoonlijke mening ook is, de redder moet zijn of haar missie uitoefenen door op een neutrale manier vrijwilligerswerk te doen, wetende dat zijn of haar houding gevolgen kan hebben voor zijn of haar eigen veiligheid en die van andere vrijwilligers.

Als vrijwilliger, en wat hun persoonlijke mening ook is, handelt de redder altijd en alleen in het beste belang van de slachtoffers, zonder partij te kiezen.

De redder respecteert het symbool op het uniform. Hij is verantwoordelijk voor hoe de gemeenschap, de strijdkrachten en gewapende groepen het symbool zelf zien.

Zijn gedrag bij het dragen van het uniform kan belangrijke gevolgen hebben voor zijn veiligheid en die van andere vrijwilligers.

Het is ook noodzakelijk dat een redder, als vrijwilliger, niet publiekelijk een standpunt inneemt ten opzichte van een politieke partij.

Hij of zij kan zijn of haar vrijwilligersstatus niet gebruiken om zijn of haar kandidatuur voor verkiezing te promoten.

Als vrijwilliger neemt hij of zij niet deel aan vijandelijkheden door op enigerlei wijze partij te kiezen voor de ene of de andere groep.

De redder gebruikt het groepssymbool niet voor politieke of militaire doeleinden.

Wat onafhankelijkheid betreft, moet duidelijk zijn dat onze groep of beweging in de eerste plaats onafhankelijk is.

Hulpverleners van de overheid bij hun humanitaire activiteiten, vrijwilligers zijn onderworpen aan de wetten die van toepassing zijn op hun respectieve landen.

Nationale instellingen moeten echter een autonomie behouden die ons altijd in staat zal stellen te handelen volgens de principes van de beweging.

Het principe van vrijwilligerswerk benadrukt dat eerste hulp, zowel nationaal als internationaal, vrijwillig en onbaatzuchtig is.

Voor Unity betekent Unity dat er maar één kan zijn Rode Kruis of Rode Halve Maan in hetzelfde land.

Het moet voor iedereen toegankelijk zijn en zijn humanitaire actie uitbreiden tot het hele grondgebied.

Door middel van universaliteit verklaart het Internationale Rode Kruis of de Rode Halve Maan-beweging dat alle verenigingen in individuele landen gelijke rechten hebben en een universele plicht hebben om elkaar te helpen.

Deze beschrijvingen hebben me veel geholpen om de inhoud van je training te begrijpen. Jammer dat je niet doet waarvoor je bent opgeleid. Het is beter om deze schat aan ervaring niet te verliezen. Ik hoop dat als u over voldoende middelen beschikt, u uw activiteiten hervat. Zou u de wil hebben om helemaal opnieuw te beginnen als u externe hulp krijgt?
“Zeker als we hulp hadden van externe partners, zouden we zeker onze spoed- en EHBO-dienst hervatten. We wachten op hen ”.

Opgesteld en gepresenteerd door de heer Mkombozi, student geologie aan de Universiteit van Isiro, Democratische Republiek Congo.

LEES DE ITALIAANS ARTIKEL

Andere klanten bestelden ook: