International Mine Awareness Day: de catastrofale Toll of Landmines in Jemen. De inspanningen van de VN en het Rode Kruis

In december 2005 riep de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties elk jaar 4 april uit, de datum voor de internationale dag voor mijnbewustzijn en hulp bij mijnactie.

Deze datum is niet zo bekend in de meest ontwikkelde landen, omdat ze meestal niet zozeer door deze plaag worden getroffen. Ja, een plaag. Dit is wat als niet-ontplofte landmijnen kan worden beschouwd. In landen waar moderne oorlogen uitbraken, wordt het ook een gevaar voor het zaaien van velden. Als je op een niet-ontplofte landmijn stapt, verlies je in het beste geval zeker een deel van je lichaam. Of erger nog, je kunt doodgaan.

Hij riep op tot voortdurende inspanningen van de staten, met de hulp van de Verenigde Naties en relevante organisaties, om de oprichting en ontwikkeling van nationale mijnbestrijdingscapaciteiten te bevorderen in landen waar mijnen en explosieve overblijfselen van oorlog een ernstige bedreiging vormen voor de veiligheid, gezondheid en veiligheid. levens van de burgerbevolking, of een belemmering voor sociale en economische ontwikkeling op nationaal en lokaal niveau. LEES VERDER

 

Het conflict in Jemen heeft bijvoorbeeld een verschrikkelijke tol geëist. Sommige verwondingen kunnen nooit echt worden genezen.

Video en verhaal HIER

Anmar Qassem is een jonge man en sterk. Maar een landmijn nam zowel zijn benen als een van zijn armen weg. Anmar kan niet bewegen en hij heeft altijd wat hulp nodig om te lopen en zelfs kruipen is erg moeilijk voor hem. Hij wordt gedwongen altijd thuis te blijven. Door de oorlog is Jemen bezaaid met niet-ontplofte landmijnen en dit is voor iedereen een groot risico.

De expert Mike Trant rapporteerde aan ICRC:

"Er is een groot probleem met UXO en landmijnen hier," zegt hij. "De frontlinies zijn voortdurend aan het verschuiven, wat betekent dat een groot deel van het land is vervuild en het veroorzaakt een enorm probleem voor landelijke gebieden en in stedelijke gebieden, omdat je luchtaanvallen, granaten etc. hebt."

Het is een gevaar dat iedereen treft; jong, oud, mannen, vrouwen, jongens en meisjes. Mansour is pas vijf, met alle energie en het onheil van een vijfjarige. Hij is weer een slachtoffer van landmijnen. Hij verloor zijn been toen hij nog een baby was, en de jeugd waarop hij recht heeft, is beperkt.

 

Kinderen zijn bijzonder kwetsbaar. Ze kunnen een dodelijke mijn of een niet-geëxplodeerde schaal niet altijd herkennen als ze er een zien. In de vijf ICRC ondersteunde fysieke revalidatiecentra in Jemen, is 38 procent van de patiënten kind.

"Ik heb persoonlijk een geval gezien waarbij een jonge jongen in Al Hudaidah een been verloor en een serie verwondingen opliep omdat hij dacht dat hij een stuk speelgoed oppikte, terwijl het in feite een UXO was", zegt Mike Trant.

"Hij bracht het naar huis en liet het in het huis vallen en raakte gewond, en ook zijn moeder en zuster verwondingen opgelopen door de ontploffing."

Elke jongere die een ledemaat heeft verloren, smacht ernaar om weer een actief leven te leiden. Maar zelfs met behandeling is het proces een uitdaging en pijnlijk. Osama Abbas, die 14 is, groeit nog steeds en het eerste kunstmatige been dat hij ontving, paste niet echt bij hem.

"Lopen was niet zo gemakkelijk, in Aden gaven ze me een betere", zegt hij. "Maar nu heb ik een operatie nodig om het bot te fixeren en ook een meer geavanceerd kunstlid."

Vorig jaar leverde het ICRC 90,000-mensen in Jemen kunstmatige ledematen, fysiotherapie, beugels of spalken. 90,000-mensen, veel van hen, kinderen die zo'n behandeling nooit nodig hadden gehad, die nooit dergelijke verwondingen hadden mogen krijgen.

Opnieuw opstaan ​​vereist een wilskracht van deze jonge mensen die de meesten van ons nooit hebben hoeven op te roepen. Het ICRC zal hen blijven steunen, zodat kinderen zoals 12-jarige Shaif op zijn minst de kans kunnen krijgen om zijn opleiding voort te zetten.

"Goddank" zegt Shaif wanneer hij is uitgerust met zijn kunstbeen. "Nu kan ik terug naar school gaan, ik kan met mijn vrienden spelen en ik kan overal naartoe lopen, net als normaal!"

Lichamelijke revalidatie, kunstledematen en mijnopvoeding kunnen hierbij helpen. Het ICRC is vastbesloten om al deze dingen in Jemen voort te zetten. Maar die dingen kunnen de catastrofale schade niet ongedaan maken. En alleen een halt toe aan het gebruik van landmijnen, en een einde aan de gevechten om landmijnen en UXO's vrij te krijgen, kan voorkomen dat meer kinderen met zulke vreselijke verwondingen worden geconfronteerd.

BELANGRIJKE FEITEN

- Het ICRC ondersteunt vijf fysieke revalidatiecentra in Sana'a, Aden, Taiz, Saada en Mukalla, waar we in 2018 bijna 90,000-mensen voorzien van prothese- en orthopedische diensten (kunstledematen, fysiotherapie en beugels of spalken). 38% van de patiënten die we in deze centra hebben geholpen, zijn kinderen. 22% zijn vrouwen, de rest mannen.

- Het ICRC ondersteunt takken van het Yemen-mijnenactiecentrum (YEMAC) in zowel het noorden als het zuiden van het land. YEMAC werkt nationaal om het bewustzijn van landmijnen te vergroten.

Andere klanten bestelden ook: