Co to jest starczowzroczność i kiedy się pojawia?

Starczowzroczność: po 45 roku życia każdy zaczyna mieć trudności z widzeniem słów i obrazów na ekranie smartfona lub odczuwa potrzebę odsunięcia od siebie czytanej książki lub gazety, aby skupić się na tekście

Jest to starczowzroczność, zaburzenie widzenia „typowe” dla wieku podeszłego, które odbiera ostrość obrazów pojawiających się w „bliskim” (czyli w odległości od 30 do 40 centymetrów).

Ale co dzieje się z naszymi oczami po 40 roku życia? Jakie są dzwonki alarmowe, które mówią nam, że cierpimy na starczowzroczność?

A jakie są obecnie dostępne opcje, aby skorygować ten problem ze wzrokiem?

Starczowzroczność: problem wzroku i wieku

Termin „starczowzroczność” pochodzi od greckich słów presbus (stary, godny szacunku) i opia (wzrok) i odnosi się do zaburzenia widzenia, które jest całkowicie związane z wiekiem, a zatem fizjologiczne.

W przeciwieństwie do częstszych wad refrakcji (krótkowzroczność, nadwzroczność i astygmatyzm), które zależą od nieprawidłowości budowy oka, starczowzroczność jest spowodowana utratą elastyczności soczewki krystalicznej, soczewki wewnątrz oka.

Z biegiem lat środkowa część tej soczewki (jądro) traci wodę, twardnieje i nie może już zmienić swojego kształtu, aby skupić się na obiektach bliskich lub dalekich.

Soczewka krystaliczna traci wtedy zdolność „akomodacji”, tj. utrzymywania wyraźnego widoku obiektów znajdujących się w różnych odległościach.

W przypadku starczowzroczności widzenie do bliży jest utrudnione.

Należy zauważyć, że prezbiopi stosują dwie różne korekcje widzenia do dali i do bliży.

W rzeczywistości nawet osoba lekko krótkowzroczna, która czyta bez okularów, jest starczowzroczna, tj. używa okularów do widzenia na odległość i zdejmuje je patrząc na przedmioty lub pisząc z odległości około 30 centymetrów.

Dzwony alarmowe starczowzroczności

Osoba w wieku powyżej 45 lat dostrzega pewną trudność w rozróżnianiu obrazów na ekranie telefonu komórkowego, odczuwa potrzebę odejścia od książek czy gazet, aby móc czytać tekst i odczuwa pewne zmęczenie oczu, zwłaszcza podczas wszystkie czynności wykonywane z bliskiej odległości.

Te dolegliwości nasilają się z wiekiem.

Rzadko starczowzroczność może wystąpić już w wieku 40 lat.

W takich przypadkach choroby takie jak cukrzyca, stwardnienie rozsiane, choroby sercowo-naczyniowe lub stosowanie leków, takich jak diuretyki, leki przeciwhistaminowe i przeciwdepresyjne, przyczyniają się do przyspieszonego początku problemu.

Badanie wzroku w celu rozpoznania starczowzroczności

Prezbiopia to zegar podarowany nam przez Matkę Naturę, który powinien zachęcić każdego do wizyty u okulisty, a dla wielu będzie to pierwsze badanie oczu w życiu.

Specjalista oceni nie tylko stopień korekcji okularów, które często mają niezwykle prostą moc korekcyjną, ale także stan zdrowia oka.

Podczas tego badania szczególnie sprawdzona zostanie ostrość wzroku z najbardziej wiarygodną korekcją dioptrii, ciśnienie w oku i dno oka, co jest zalecane zwłaszcza dla osób z rodzinną historią chorób, takich jak jaskra i makulopatia.

Aby sprawdzić ostrość wzroku, tj. zdolność oka do prawidłowego skupiania się na przedmiotach, „klasyczny” pomiar wzroku jest zwykle wykonywany przy użyciu tabeli oktotypowej.

To jest deska zwykle składający się z liter różnej wielkości ułożonych w kilku rzędach jeden na drugim.

Osoba patrzy na tablicę z pewnej odległości, zasłaniając najpierw jedno oko, potem drugie, a specjalista sprawdza, czy litery zostały poprawnie odczytane.

Korygowanie starczowzroczności: okulary i soczewki kontaktowe

Starczowzroczność jest zazwyczaj korygowana przez przepisywanie okularów.

Wybór najbardziej odpowiednich soczewek do korekcji jest sugerowany przez specjalistę w zależności od wieku osoby, nasilenia problemu i ewentualnej obecności innych towarzyszących wad refrakcji (krótkowzroczność, astygmatyzm i nadwzroczność).

W niektórych przypadkach można zastosować wieloogniskowe miękkie soczewki kontaktowe, które są szczególnie polecane osobom, które nosiły soczewki kontaktowe od dłuższego czasu w celu korekcji innych wad refrakcji.

Oprócz tradycyjnych środków korekcji, okularów i soczewek kontaktowych, od 2005 roku do korekcji starczowzroczności stosuje się laserową chirurgię refrakcyjną.

Chirurgiczne opcje korekcji starczowzroczności

Chirurgia laserowa może być skutecznym rozwiązaniem w przypadku starczowzroczności, ponieważ zwiększa głębię ostrości, a tym samym zapewnia dobry komfort w widzeniu średniodystansowym (odległość, z której zwykle mamy ekran komputera) i pomaga w widzeniu do bliży (książki, gazety i smartfonów) w dobrze oświetlonym otoczeniu.

Jest to szczególnie wskazane, jeśli starczowzroczność jest związana z innymi wadami refrakcji, takimi jak krótkowzroczność, astygmatyzm i nadwzroczność.

W zakresie laserowej chirurgii refrakcyjnej najczęściej stosowane są 2 techniki: laser excimerowy (z techniką PRK) i femtolaser (z techniką Lasik).

Laser excimerowy (technika PRK)

Laser ekscymerowy (PRK, PhotoRefractive-Kerectomy) to zabieg o największym doświadczeniu na świecie (od 1990 roku).

Polega na przebudowie przedniej powierzchni rogówki, pierwszej soczewki oka, po mechanicznym usunięciu nabłonka powierzchniowego (zabieg deepitelializacji).

Wyrzeźbiona zostaje „naturalna soczewka kontaktowa” o pożądanej mocy dioptrycznej w celu korekcji wady refrakcji, a w przypadku korekcji starczowzroczności na przedniej powierzchni rogówki modelowany jest obszar wieloogniskowy, aby pomóc pacjentowi w widzeniu do bliży.

Tylko precyzja wiązki laserowej pozwala na usunięcie fragmentów tkanki rogówki wielkości jednego mikrona (jedna tysięczna milimetra) w każdym „miejscu” (uderzeniu).

Jest to zatem zabieg, który ma tę zaletę, że odbywa się na powierzchni rogówki, bez konieczności manipulowania okiem przez chirurga, a zatem bez ryzyka śródoperacyjnego.

Powoduje ból w ciągu 2-3 dni po zabiegu.

Femtolaser (techniką Lasik)

Technika Lasik obejmuje wstępny etap, w którym femtolaser tnie rogówkę w kierunku strzałkowym.

Następnie płatek unosi chirurg, który za pomocą drugiego instrumentu, lasera excimerowego, modyfikuje krzywiznę rogówki poprzez wycięcie jej od wewnątrz zgodnie z wymaganymi parametrami leczenia (jak w PRK).

Ta technika, podobnie jak PRK, umożliwia korekcję nie tylko starczowzroczności, ale także wszelkich innych występujących wad refrakcji.

Femtolasik jest szczególnie polecany do korekcji dużych wad refrakcji, szczególnie nadwzroczności i astygmatyzmu.

Technika femtoLASIK jest bardziej inwazyjna niż PRK, ale po operacji jest bezbolesna.

Gdy soczewka krystaliczna staje się nieprzezroczysta i pojawia się zaćma, jako alternatywę dla laserowej chirurgii refrakcyjnej, do korekcji starczowzroczności można zastosować operację zaćmy z wszczepieniem soczewki wewnątrzgałkowej lub sztuczną soczewkę krystaliczną.

Soczewki te są akomodacyjne lub wieloogniskowe, tzn. są w stanie skupiać oko jednocześnie na bliży i dali. Nie stają się nieprzejrzyste i trwają całe życie.

Procedura ta pozwala na jednoczesną korekcję powiązanych wad refrakcji, takich jak krótkowzroczność, astygmatyzm i nadwzroczność.

Należy zauważyć, że najbardziej odpowiednia operacja musi zostać oceniona przez chirurga na podstawie wieku, nasilenia objawów i obecności innych wad refrakcji.

Czytaj także:

O wzroku / krótkowzroczności, zezie i „leniwym oku”: pierwsza wizyta już w wieku 3 lat, aby zadbać o wzrok dziecka

Blepharoptoza: poznanie opadania powiek

Leniwe oko: jak rozpoznać i leczyć niedowidzenie?

Źródło:

GSD

Może Ci się spodobać