Krzywdzenie i maltretowanie dzieci: jak diagnozować, jak interweniować

Krzywdzenie i maltretowanie dzieci może wymagać uzgodnionej interwencji organów sądowych, bezpieczeństwa publicznego, opieki społecznej i placówek służby zdrowia

Wykorzystywanie i maltretowanie to wszelkie formy fizycznego i emocjonalnego znęcania się, wykorzystywania seksualnego, zaniedbania, zaniedbania lub wykorzystywania komercyjnego lub innego, które skutkują faktycznym lub potencjalnym uszczerbkiem na zdrowiu, przetrwaniu, rozwoju lub godności dziecka w związku charakteryzującym się odpowiedzialnością, zaufaniem lub władzą (WHO).

PROFESJONALISTA OPIEKI NAD DZIEĆMI W NETWOK: ODWIEDŹ STOISKO MEDICHILD NA EMERGENCY EXPO

Co to jest maltretowanie i maltretowanie dzieci?

Maltretowanie to poważna zmiana w relacji między dorosłym a dzieckiem, o czasami subtelnych cechach, których konsekwencje nie zawsze są łatwe do zdiagnozowania.

Kiedy maltretowanie ma miejsce w domu, jest to część wczesnej, zaburzonej relacji z postaciami przywiązania (co samo w sobie stanowi traumę w relacji zaufania i bezpieczeństwa), powodując u dziecka trudności w kontrolowaniu stresu i mechanizmów psychicznych, które regulują zachowanie i emocje.

Maltretowanie może nastąpić w wyniku odosobnionego, poważnego, ekstremalnego zdarzenia, które przytłacza zdolność dziecka do stawiania oporu, lub w wyniku powtarzających się zdarzeń lub przedłużających się warunków (takich jak zaniedbanie), prowadzących do prawdziwych zmian rozwojowych spowodowanych urazem, któremu dziecko jest poddawane.

Jakie są konsekwencje krzywdzenia i maltretowania dzieci?

Badania wykazały, że uraz wywołuje zmiany neurobiologiczne, czyli w funkcjonowaniu mózgu.

Mózgowy system alarmowy, który działa jak swego rodzaju „sygnał dymu”, jest nadal aktywowany i sygnalizuje mózgowi: „niebezpieczeństwo, ucieczka”.

Jednocześnie inne systemy mózgowe, które normalnie funkcjonują jako „wieża kontrolna” (tj. przetwarzanie informacji), zostają dezaktywowane, co skutkuje utratą zdolności do regulowania emocji, samoświadomości, empatii i dostrojenia do innych.

Konsekwencje są ściśle związane z wiekiem, w którym problem zaczyna się pojawiać, jakością i częstotliwością wykorzystywania lub maltretowania oraz obecnością lub brakiem czynników ochronnych.

Generalnie następuje pogorszenie relacji społecznych, co czasami prowadzi do zahamowania i wycofania społecznego, bardzo niskiej samooceny, niskiej pewności siebie i ciągłej dewaluacji własnych działań i myśli, np. „nie jestem zdolny”.

Krótkoterminowymi konsekwencjami mogą być:

  • Specyficzne lęki, tj. wywołane przez określone bodźce, takie jak określone miejsce, określony przedmiot, określone zwierzę, pewna sytuacja;
  • Nadmierna czujność;
  • Utrata zainteresowania;
  • Zaburzenia snu;
  • Regresje w zachowaniu lub kontroli zwieracza;
  • Zmniejszenie lub nadmiar apetytu;
  • Zachowania kompulsywne, takie jak kołysanie się, chodzenie tam iz powrotem, pocieranie lub uderzanie przedmiotami;
  • Gwałtowne wahania nastroju z niekontrolowanymi napadami płaczu, drażliwością i wyraźną nadpobudliwością, upośledzeniem funkcjonowania w szkole, wycofaniem społecznym, zaburzeniami zachowania, zaburzeniami psychosomatycznymi (bóle brzucha, bóle głowy, kryzysy astmatyczne), a także zespół stresu pourazowego.

Długofalowe konsekwencje mogą być

  • Rozwój obrazu siebie i poczucia własnej wartości, sfera interpersonalna;
  • Zaburzenia lękowe;
  • zaburzenia zachowania seksualnego;
  • Zaburzenia odżywiania;
  • Nadużywanie substancji;
  • Zaburzenia osobowości, psychozy, myśli samobójcze.

Jak diagnozuje się maltretowanie i maltretowanie dzieci?

Diagnoza obejmuje badanie neuropsychiatryczne oraz badanie psychologiczne w celu zrozumienia rozwoju dziecka i profilu psychopatologicznego. Do diagnozy wykorzystywane są standaryzowane testy psychologiczne.

Planowane są wywiady kliniczne i wywiad z rodzicami oraz dziećmi i młodzieżą, a także sesja rodzinna w celu oceny relacji rodzinnych.

W przypadku młodszych dzieci planowane są sesje obserwacji zabawy, aby ocenić zdolność dziecka do spontanicznego przeżywania relacji i odczuwania emocji.

Istnieje również możliwość skorzystania z porad wielospecjalistycznych w zakresie pediatrii, radiologii i ginekologii w przypadku stwierdzenia zmian chorobowych lub wskazań klinicznych.

Jak się leczy

Plan leczenia musi zostać opracowany przez wyspecjalizowany zespół w oparciu o profil psychologiczny dziecka i zasoby rodziny.

Interwencje wskazane przez międzynarodowe wytyczne:

  • Indywidualne i zintegrowane interwencje psychoterapeutyczne z udziałem rodziców/osoby dorosłej oraz odbudowanie więzi zaufania;
  • Interwencja farmakologiczna oparta na cechach klinicznych i nasileniu.

Jakie są prognozy w przypadku znęcania się nad dzieckiem lub maltretowania?

„Nie ma rany, której nie można zagoić”.

Stan przemocy nie jest dla jednostki potępieniem, ale czynnikiem ryzyka w jej ścieżce rozwojowej, na którą składają się również indywidualne czynniki ochronne (genetyczne, neurobiologiczne, poznawcze, emocjonalne) oraz zasoby otaczającego środowiska.

Czytaj także:

Metropolitan Police rozpoczyna kampanię wideo mającą na celu podniesienie świadomości na temat przemocy domowej

Światowy Dzień Kobiet musi zmierzyć się z niepokojącą rzeczywistością. Przede wszystkim wykorzystywanie seksualne w regionach Pacyfiku

Źródło:

Dziecko Jezus

Może Ci się spodobać