Nomofobia, nierozpoznane zaburzenie psychiczne: uzależnienie od smartfonów

Nomofobia nie została oficjalnie uznana za zaburzenie w Podręczniku Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych (DSM-5, Propozycja włączenia nomofobii do nowego DSM-V, Nicola Luigi Bragazzi i Giovanni Del Puente, opublikowana online w maju 2014 r.). Jednak tę fobię można określić jako specyficzną fobię sytuacyjną, w zależności od objawów i prezentacji

Nomophobia lub 'NO Mobile Phone PhoBIA' jest również nazywana zespołem rozłączenia.

Opisuje strach przed rozłączeniem/offline/usunięciem z urządzenia technologicznego (smartfon, tablet, iPhone, PC, Notebook).

Osoby z tym zespołem poszukują stałego i przesadnego kontaktu z urządzeniem technologicznym, co daje im poczucie ciągłej kontroli nad sytuacją.

Przyczyny tego można doszukiwać się w poczuciu bezpieczeństwa, jakie daje możliwość kontaktu przez cały czas i wymaganiach pracy osoby, która musi być pod telefonem praktycznie 24 godziny na dobę.

Ryzyko samej patologicznej zależności, w której nie można obejść się bez połączenia internetowego i telefonu komórkowego, a także strach przed odłączeniem, może prowadzić do doświadczania lęku i depresji.

Bardzo często nawet sama myśl o byciu bez smartfona lub urządzenia do łączności technologicznej może generować złe samopoczucie, niepokój i agresję.

Te uczucia mogą być również związane z myślami i/lub zachowaniem samobójczym.

Termin PhoBIA bez telefonu komórkowego został po raz pierwszy ukuty w Anglii w 2008 roku podczas badania zleconego przez brytyjski rząd w celu zbadania korelacji między rozwojem zaburzeń ze spektrum lęku a nadużywaniem telefonów komórkowych.

Badanie wykazało, że około 53% Brytyjczyków, którzy korzystali z telefonów komórkowych, doświadczyło wysokiego poziomu obaw i niepokoju, gdy „zgubili telefony komórkowe, ich telefony komórkowe wyczerpały się, skończyły się kredyty na rozmowy lub SMS-y lub nie miały zasięgu „.

Badanie wykazało ponadto, że około 58% mężczyzn i 47% kobiet cierpi na lęk przed rozłączeniem z telefonem komórkowym (NOMOPHOBIA: NO MOBILE PHONE PhoBIA Sudip Bhattacharya, Md Abu Bashar, Abhay Srivastava i Amarjeet Singh, 2019).

Nadal kontrowersyjne pozostaje, w jakim stopniu Nomofobia może być w jakikolwiek sposób ułatwiona lub pod wpływem obecności określonych zmiennych psychologicznych i/lub wymiarów personalnych

Liczne badania badały takie zmienne, stwierdzając zarówno obecność wysokiego poziomu ekstrawersji i neurotyzmu, jak i niskiego poziomu samooceny, wysokiego poziomu impulsywności związanej z wysokim poziomem lęku.

Coraz trudniej odróżnić osobę, która staje się nomofobiczna w wyniku uzależnienia od smartfona, od osoby, u której nomofobię rozwija się w wyniku (czynnika wywołującego) współwystępowania zaburzenia lękowego.

Jednak pojawienie się problemu na całym świecie przybiera niepokojące rozmiary.

NOMOFOBIA, DZWONKI ALARMOWE

  • Regularne korzystanie z telefonu komórkowego i spędzanie na nim dużej ilości czasu
  • Zawsze miej przy sobie co najmniej jedno urządzenie i ładowarkę, aby uniknąć wyczerpania baterii
  • Zawsze utrzymuj swój kredyt w dobrej kondycji
  • Doświadczanie niepokoju i zdenerwowania na myśl o utracie telefonu lub gdy telefon komórkowy jest niedostępny lub nie nadaje się do użytku
  • Ciągłe monitorowanie ekranu telefonu, aby sprawdzić, czy wiadomości lub połączenia zostały odebrane, lub baterii, aby sprawdzić, czy telefon się wyczerpuje;
  • Telefon komórkowy włączony przez cały czas
  • Chodzenie do łóżka z telefonem lub tabletem w łóżku
  • Korzystanie ze smartfona w nieistotnych miejscach

Są to cechy psychologiczne i behawioralne, które odróżniają uzależnienie od przemyślanego, kontrolowanego korzystania ze smartfonów.

OBJAWY NOMOFOBII
– Niepokój
– Zmiany w funkcji oddechowej
- Obfite pocenie
- Podniecenie
– Dezorientacja
- Częstoskurcz
- Drżenie

Są to jedne z objawów obserwowanych u osoby cierpiącej na nomofobię.

Określamy, że najbardziej dotknięte chorobą są osoby należące do grupy dzieci i młodzieży (Prevalence of Mobile Phone Dependence in Secondary School Adolescents, Chimatapu Sri Nikhita, Pradeep R Jadhav, Shaunak A Ajinkya, Epub nov 2015).

LECZENIE

W niektórych przypadkach leczenie Nomofobii jest nadal bardzo ograniczone.

U niektórych osób terapia psychologiczna jest połączona z terapią psychofarmakologiczną.

Pozostaje jasne, że dla osób cierpiących na nomofobię konieczne staje się ponowne nawiązanie kontaktu z prawdziwym światem, ponowne nawiązanie rzeczywistych interakcji międzyludzkich i połączeń „vis à vis” (Podejście Rzeczywistości lub Terapia Rzeczywistości).

Bardzo ważne jest, aby angażować się w praktyczne i konkretne czynności, takie jak malowanie, ogrodnictwo, zabawa na świeżym powietrzu, które mogą odwrócić uwagę osoby nomofobicznej od korzystania ze smartfona.

Najnowsze badania opublikowane na temat tego zjawiska:

Bhattacharya S, Bashar MA, Srivastava A, Singh A.

NOMOPHOBIA: BRAK TELEFONU KOMÓRKOWEGO PhoBIA

Bragazzi NL, król TS, Zerbetto R.

Związek między nomofobią a nieadaptacyjnymi stylami radzenia sobie w próbie włoskich młodych dorosłych: spostrzeżenia i implikacje z badania przekrojowego

Olivencia-Carrión MA, Ferri-García R, Rueda MDM, Jiménez-Torres MG, López-Torrecillas F.

Temperament i cechy związane z nomofobią

Artykuł napisany przez dr Letizię Ciabattoni

Czytaj także:

Atak paniki i jego cechy charakterystyczne

Psychoza to nie psychopatia: różnice w objawach, diagnozie i leczeniu

Zarządzanie zaburzeniami psychicznymi we Włoszech: czym są ASO i OSP oraz jak działają reagujący?

Medycyna Yale: dlaczego telezdrowie dla zdrowia psychicznego działa?

Źródła:

https://www.treccani.it/vocabolario/nomofobia_%28Neologismi%29/

https://www.dipendenze.com/nomofobia/

https://neomesia.com/nomofobia,-cos%C3%A8-e-perch%C3%A8-%C3%A8-allarme/

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4036142/https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/15738692/

Może Ci się spodobać