Stożek rogówki rogówki, usieciowanie rogówki UVA

Stożek rogówki to rzadka choroba dotykająca rogówkę. Chirurgia służy do zatrzymania lub opóźnienia rozwoju choroby. Stosowanie kropli do oczu z witaminą B2 jest niezbędne

Rogówka jest zewnętrzną soczewką oka

Jest to pierwsza soczewka, którą promienie świetlne napotykają na swojej drodze do siatkówki, gdzie tworzą obrazy, które następnie docierają do mózgu przez nerwy wzrokowe.

Konieczne jest, aby promienie światła dotarły do ​​siatkówki w ognisku.

Rogówka odpowiada za około 80 procent ogniskowania, resztę uzupełnia soczewka krystaliczna, czyli wewnętrzna soczewka oka.

Aby uzyskać idealnie zogniskowane obrazy na siatkówce, rogówka musi mieć regularny kształt, kulisty w środku i nieco bardziej płaski na obwodzie.

Niektóre choroby, takie jak wrodzone zmętnienia rogówki, uraz oka obejmujący rogówkę i infekcje rogówki, prowadzą do postępującej zmiany kształtu rogówki i jej ścieńczenia.

W ten sposób powodują pogorszenie ostrości wzroku, tym bardziej dotkliwe, im bardziej zdeformowana jest rogówka.

Najczęstszą z tych chorób jest „stożek rogówki”

We wczesnych stadiach pacjent jest w stanie zrekompensować wadę okularami; w miarę pogarszania się stożka rogówki okulary nie wystarczą i konieczne będzie zastosowanie soczewek kontaktowych, a następnie, w zaawansowanych stadiach, zabieg chirurgiczny.

Wszystkie zabiegi chirurgiczne nie są jednak pozbawione wad ze względu na nieprzewidywalność reakcji bliznowacenia rogówki oraz, w przypadku przeszczepu rogówki, ryzyko odrzucenia, które może ją osłabić lub zmętnić.

Ta komplikacja jest jednak dość rzadka.

Choroby rogówki, co to jest stożek rogówki?

Jest to postępująca choroba rogówki o charakterze dziedzicznym, charakteryzująca się postępującą deformacją rogówki, która ma tendencję do przybierania kształtu stożka i ścieńczenia.

Stożek rogówki występuje najczęściej w okresie dojrzewania i postępuje w okresie dojrzewania do drugiej i trzeciej dekady życia.

Ma zmienną ewolucję i na początku powoduje postępujący astygmatyzm, pogorszenie widzenia.

Kiedy pojawia się wcześnie, w dzieciństwie, ma tendencję do szybszego i bardziej agresywnego przebiegu.

W bardziej zaawansowanych stadiach rogówka przerzedza się i rozciąga na zewnątrz.

Do tej pory nigdy nie było odpowiedniej terapii na stożek rogówki

Próbowano zmniejszyć jego wpływ na widzenie, korygując astygmatyzm spowodowany chorobą, najpierw za pomocą okularów, a następnie soczewek kontaktowych.

W bardziej zaawansowanych stadiach choroby deformacja rogówki jest taka, że ​​nie można jej skorygować ani okularami, ani soczewkami kontaktowymi.

Ponadto rogówka może stać się cieńsza i rozciągać się na zewnątrz, stając się nieprzezroczysta lub tak „delikatna”, że może stać się perforowana.

W takich przypadkach jedyną terapią pozostaje zabieg chirurgiczny, który w zależności od stadium i szybkości rozwoju choroby może składać się z:

  • W fotoablacji laserem excimerowym;
  • W implantacji segmentów pierścienia z tworzywa sztucznego w grubości rogówki;
  • W przeszczepieniu blaszkowatym rogówki (tj. warstwy rogówki);
  • W przeszczepie perforującym (tj. przeszczepie pełnej grubości).

W ostatnich latach opracowano prawdziwe leczenie stożka rogówki, oparte na metodzie, która „wzmacnia” strukturę rogówki dotkniętej stożkiem rogówki poprzez konsolidację wiązań między włóknami kolagenu rogówki.

Badania na ludziach pokazują, że to leczenie jest w stanie spowolnić rozwój stożka rogówki.

Ta metoda leczenia stożka rogówki ma na celu zatrzymanie lub opóźnienie rozwoju trwającego procesu.

W przypadku stosowania soczewek kontaktowych o sztywnej strukturze konieczne będzie odstawienie ich na odpowiedni okres, który zostanie określony przez okulistę.

Metoda „wzmocnienia rogówki przez łączenie kolagenowe”, znana jako „sieciowanie”, polega na wkropleniu kropli do oczu zawierającej witaminę B2 lub ryboflawinę, która musi przeniknąć do środkowych warstw rogówki.

Aby ryboflawina mogła wniknąć, konieczne jest mechaniczne usunięcie nabłonka rogówki po zakropleniu kilku kropli znieczulających miejscowo kropli do oczu.

Istnieją jednak również metody, które wykonuje się bez usuwania nabłonka rogówki.

U pacjentów niewspółpracujących i dzieci można ją wykonać w znieczuleniu ogólnym.

Po usunięciu nabłonka rogówki i podaniu ryboflawiny w kroplach do oczu, rogówkę poddaje się naświetlaniu małymi dawkami promieniowania ultrafioletowego typu A (UVA), które trwa 30 minut.

Podczas naświetlania promieniami UVA aplikację ryboflawiny powtarza się co 5 minut

Pod koniec ekspozycji na UVA oko jest leczone kroplami do oczu lub maściami z antybiotykiem i zamykane bandażami lub terapeutyczną soczewką kontaktową na około 3-4 dni.

Bandaż lub soczewka kontaktowa nakładana pod koniec zabiegu służy do odtworzenia nabłonka rogówki usuniętego podczas operacji.

Dopóki nabłonek rogówki nie zregeneruje się w pełni, widzenie może być niewyraźne i może pojawić się ból lub uczucie ciała obcego, które można kontrolować za pomocą doustnych środków przeciwbólowych.

Poprawa wzroku po leczeniu zaczyna być odczuwalna po całkowitym ponownym nabłonku rogówki i musi być weryfikowana po dokładnym „pomiarze wzroku” (pełne badanie refrakcyjne).

Badania wykazały, że to leczenie nie wywołuje skutków ubocznych na inne części oka (śródbłonek rogówki, soczewka krystaliczna, siatkówka) i nie prowadzi do powstawania blizn.

Najczęściej spotykanym skutkiem ubocznym jest przejściowy obrzęk rogówki, który zwykle ustępuje wraz z całkowitą reepitelializacją.

Proces reepitelializacji rogówki może przebiegać wolniej niż zwykle, w zależności od indywidualnej zmienności biologicznej, której nie można przewidzieć.

W takim przypadku bolesne objawy, uczucie ciała obcego i pewien stopień obrzęku rogówki mogą występować dłużej niż zwykle 3-4 dni i wymagają regularnego podawania miejscowej antybiotykoterapii i doustnych środków przeciwbólowych.

Opisano jednak cięższe przypadki uporczywego zmętnienia rogówki po leczeniu.

Dzięki działaniu ryboflawiny naświetlanie promieniami UVA prowadzi do przeplotu i wzmocnienia kolagenu rogówki.

To wzmocnienie konsoliduje i sprawia, że ​​rogówka jest bardziej odporna na zużycie charakterystyczne dla stożka rogówki

W wielu przypadkach, oprócz spowalniania zużycia, wykazano, że leczenie to zmniejsza astygmatyzm poprzez poprawę naturalnego widzenia.

Pod koniec okresu pooperacyjnego może być konieczna ponowna ocena korekcji optycznej zarówno w okularach, jak i soczewkach kontaktowych.

Noszenie soczewek kontaktowych można wznowić tylko na receptę okulisty.

Czytaj także:

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Krótkowzroczność: co to jest i jak ją leczyć

Starczowzroczność: jakie są objawy i jak je skorygować

Krótkowzroczność: co to jest krótkowzroczność i jak ją skorygować

O wzroku / krótkowzroczności, zezie i „leniwym oku”: pierwsza wizyta już w wieku 3 lat, aby zadbać o wzrok dziecka

Blepharoptoza: poznanie opadania powiek

Leniwe oko: jak rozpoznać i leczyć niedowidzenie?

Co to jest starczowzroczność i kiedy się pojawia?

Starczowzroczność: zaburzenie widzenia związane z wiekiem

Blepharoptoza: poznanie opadania powiek

Leniwe oko: jak rozpoznać i leczyć niedowidzenie?

Co to jest starczowzroczność i kiedy się pojawia?

Czerwone oczy: jakie mogą być przyczyny przekrwienia spojówek?

Choroby autoimmunologiczne: piasek w oczach zespołu Sjögrena

Otarcia rogówki i ciała obce w oku: co robić? Diagnoza i leczenie

Covid, „maska” dla oczu dzięki żelowi ozonowemu: badany żel okulistyczny

Suche oczy zimą: co powoduje suchość oczu w tym sezonie?

Co to jest aberrometria? Odkrywanie aberracji oka

Zespół suchego oka: objawy, przyczyny i środki zaradcze

Źródło:

Dziecko Jezus

Może Ci się spodobać