Symptomatologia jąkania: objawy zewnętrzne i objawy wewnątrzosobowe

By Krystiana Antonina On Września 28, 2022

pediatria suwak

Symptomatologia jąkania nie powinna być interpretowana jednoznacznie, ale otwiera drogę do co najmniej dwóch możliwych interpretacji: symptomatologii zewnętrznej i symptomatologii wewnętrzno-osobowej

Złożona i zróżnicowana, zewnętrzna symptomatologia jąkania dotyczy zmian segmentalnych i suprasegmentalnych cech mowy, takich jak:

substytucje werbalne i wymowa przerywana
nagły i wybuchowy atak zdania;
wymuszone akcentowanie;
wymuszony atak w produkcji samogłosek;
ich nadmierny czas trwania (przedłużenie);
wymuszona produkcja spółgłosek zarówno pod względem intensywności, jak i produkcji;
powtórzenie słów lub składni (kilka słów), sylab lub pojedynczych dźwięków;
stosowanie wypełniaczy (embolofrazy, peryfrazy, wykrzykniki, czyli wtedy, itp.);
wokalizowane pauzy (tj…, prawda…?, więc… itd.);
pauzuje w słowach lub składniach.

… i ponownie:

fiksacje artykulacyjnej postawy ust, zarówno ciche (blokada toniczna), jak i dźwięczne (wydłużenie dźwięków)

ZDROWIE DZIECKA: DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O MEDICHILD, ODWIEDZAJĄC STOISKO NA EMERGENCY EXPO

I w szczególności:

na wybuchowych spółgłoskach, gdzie typowe jest powtórzenie (pppppronto..);
na spółgłoskach syczących (ssssono stato…) lub na samogłoskach (aaaaandrò al mare…);
z mniej lub bardziej długimi lub zaznaczonymi pauzami towarzyszą „BLOKKI” fonacji albo na początku zdania (..dzień dobry…), albo w środku (ja..moje imię…), albo w środku zdania słowo (kiedy… przyszedłeś…),

Zarówno powtórzenia (kloniczne), jak i bloki (toniczne) pojawiają się najlepiej na początku zdania lub wyrazu, rozciągając się jednak na inne części zdania w miarę nasilania się lęku i napięcia wewnętrznego osoby badanej.

Wewnętrzno-osobowa symptomatologia jąkania

Wtórna wewnętrzna symptomatologia jąkania dotyczy natomiast zmian w zachowaniu i postawach, które warunkują jego życie w ramach frustracji i ograniczeń, które kierują wyborami zawodowymi (praca), nauka, a czasem życie emocjonalne.

Strach przed jąkaniem „samoprodukuje się” i utrzymuje jąkałą w ciągłej sytuacji „obrony relacyjnej”.

Negatywne uczucie towarzyszące blokadom i wahaniom, wyrzeczenie się „komunikowania” odbierane jest jako nieuzasadniona „kara”, porażka związana z traumatycznymi przeżyciami wewnętrznymi.

Negatywne koło (sprzężenie zwrotne) samosłuchania podsyca negatywne doświadczenia, „przysłaniając” podstawowe „ja” i zaufanie.

Powtarzanie, w ciągłym dążeniu do zmiany, powtarzających się nawrotów do tych samych trudności (przymus powtarzania) prowadzi go do ciągłych maskarad z innymi i do werbalnego „unikania” (używanie synonimów), parafrazowania w celu uniknięcia blokady słów. Nie spotykając się z rzeczywistością w zadowalający sposób, podmiot znajduje się w ciągłym osobistym niezadowoleniu.

„Uwięziony w konflikcie” chęci mówienia (podtrzymywanej czymś więcej niż dobrą zdolnością), ale niemożności lub niewiedzy, aby to zrobić, każdy jego egzystencjalny wybór ryzykuje dokonaniem w związku z mniejszą potrzebą mówienia lub stawia czoła sytuacjom werbalnego zaangażowania, których nie może znieść.