Wulwodynia: jakie są objawy i jak ją leczyć

By Krystiana Antonina On Września 19, 2022

Wulwodynia to zaburzenie odczuwane jako dyskomfort, często opisywane jako bolesne i pieczenie w okolicy sromu pomimo braku widocznych zmian klinicznych

Jeśli stan ten nie obejmuje całego sromu, ale tylko przedsionka (obszar między wejściem pochwy a wewnętrzną częścią warg sromowych mniejszych), mówi się o przedsionku; mówi się o łechtaczce, gdy ból koncentruje się na łechtaczce.

Należy unikać określenia „vestibulitis”, które jest synonimem westybulodynii, ponieważ przyrostek -ite wskazuje na zakaźny stan zapalny, który nie występuje w wulwodynii.

Dziewięćdziesiąt procent wulwodyni to prawidłowo westybulodynia

Ból może być spontaniczny lub wywołany przez kontakt (stosunek płciowy, obcisłe ubranie, tampony itp.) lub przez błahe ruchy, takie jak siedzenie lub krzyżowanie nóg.

Bardzo często jest stale obecny, towarzysząc kobiecie przez cały dzień.

Wulwodynia dotyka od okresu dojrzewania do menopauzy.

Vulvodynia: jakie są przyczyny?

Zaburzenie może mieć wiele, często wzajemnie oddziałujących przyczyn, co przyczynia się do nasilenia objawów.

Pacjenci zgłaszają początek choroby po powtarzających się zakażeniach Candida lub po urazach fizycznych (nacięcie krocza, biopsja, elektrokoagulacja); czasami po niechcianym, bolesnym stosunku seksualnym bez nawilżenia lub po urazie psychicznym.

Style zachowań, takie jak zbyt obcisłe spodnie i bielizna; mikrotraumatyzujące zajęcia sportowe (jazda na rowerze, rowery treningowe, spinning, jazda konna), nadmierne stosowanie środków do higieny intymnej; chemikalia w lekach miejscowych rozmazanych na miejscu, często przepisywane w celu zwalczania pieczenia (np. kortyzon, kremy łagodzące lub lubrykanty pochwy).

W tej sytuacji zaangażowanych i obciążonych jest kilka układów: układ odpornościowy, mięśniowy, naczyniowy i nerwowy.

Mechanizm najczęściej wykorzystywany w przewlekłym bólu/paleniu to nadaktywność komórek tucznych, komórek odpornościowych biorących udział w reakcjach alergicznych i ostrych stanach zapalnych.

Nadmierna stymulacja tych komórek powoduje nieprawidłową odpowiedź immunologiczną z produkcją substancji zapalnych odpowiedzialnych za rumień i podrażnienie.

Te komórki tuczne są również odpowiedzialne za aktywację czynnika wzrostu nerwów (NGF), który promuje proliferację zakończeń odpowiedzialnych za odczuwanie bólu.

Powoduje to hiperalgezję, tj. wzmocnioną i/lub przesadnie przedłużoną odpowiedź bólową na skądinąd skromny bodziec bólowy.

Ból sromu promuje również reakcję obronną części, reakcję, która wywołuje trwały skurcz mięśni (hiperton dna miednicy), co z kolei powoduje ból; w ten sposób powstaje błędne koło.

Ten hipertonus może być poprzedzony wulwodynią (jak w przypadku pochwicy) lub może być spowodowany dyspareunią związaną z zaburzeniem.

Objawy wulwodynii

To są charakterystyczne objawy wulwodynii

ból i pieczenie sromu samoistnie lub w wyniku kontaktu z ubraniem; zaburzenie występuje głównie w okolicy przedsionkowej, ale może obejmować cały obszar, obejmując okolice odbytu i cewki moczowej, z poczuciem wagi nadłonowej oraz zmęczenia i pieczenia podczas oddawania moczu;
drętwienie i obrzęk;
silny ból przy dotykaniu i próbie penetracji pochwy;
dyspareunia (ból pochwy podczas stosunku płciowego);
ciągłe uczucie dyskomfortu, lęku i depresji.

Ponadto pacjent cierpiący na wulwodynię

czuje się jak ukłucie igłą; odczuwa kłucie lub porażenie prądem na łonie, sromie lub okolicy odbytu;
ma typowe objawy infekcji (zapalenie pochwy lub pęcherza moczowego), ale wymaz i posiew moczu są ujemne;
spodnie i figi powodują podrażnienia, które czasami uniemożliwiają siedzenie lub chodzenie;
odczuwa uczucie ścierania przy wejściu do pochwy;
trudności w oddawaniu moczu i pieczeniu moczu;
objawy te trwają dłużej niż trzy miesiące.

Diagnoza wulwodynii

Bardzo pomocna w postawieniu diagnozy będzie symptomatologia, z jaką przedstawia się wulwodynia, wyłaniająca się z wnikliwego wywiadu chorego.

Badanie obiektywne nie wskazuje na nieprawidłowości części; czasami obserwuje się zaczerwienienie ograniczone do obszaru przedsionkowego, ale nie poparte żadnym innym specyficznym objawem zapalenia bakteryjnego, grzybiczego lub wirusowego.

Dlatego w przypadku braku konkretnej przyczyny, takiej jak infekcja lub inna patologia, towarzyszą widoczne objawy w okolicy sromu (np. skaleczenia lub zmiany chorobowe), rozpoznanie sromu jest bardzo prawdopodobne.

Bardzo ważnym, ale nie zawsze obecnym, objawem semiologicznym jest zwiększona wrażliwość na ucisk na srom oraz dodatni wynik testu patyczków higienicznych lub testu wymazowego.

Test ten polega na wywieraniu patyczkiem higienicznym lekkiego ucisku na określone punkty okolicy przedsionkowej, co wywołuje u kobiety cierpiącej na wulwodynię silny i ostry ból.

Terapia na wulwodynię: jak leczy się?

Wulwodynia jest złożonym zespołem, często nierozpoznanym, ponieważ istnieje niewiele dowodów klinicznych lub nie ma ich wcale.

Podobne posty

Wydatki na opiekę zdrowotną we Włoszech: rosnące obciążenie gospodarstw domowych

Kwiecień 11, 2024

Alert wolierowy: między ewolucją wirusa a ryzykiem dla ludzi

Kwiecień 4, 2024

Dzień na żółto przeciwko endometriozie

Mar 28, 2024

Nadzieja i innowacja w walce z rakiem trzustki

Mar 27, 2024

Rozpoznanie syndromu i wyjaśnienie kobiecie przyczyn jej zaburzenia to już pierwszy ważny krok.

Świadomość pozwala spokojniej radzić sobie z różnymi pomocami terapeutycznymi w stanie, który charakteryzuje się wzlotami i upadkami.

Relacja z lekarzem, który zna problem we wszystkich jego aspektach, ma decydujące znaczenie dla rozwiązania choroby: ponieważ przyczyny są różnorodne i różnorodne, terapia musi być nie tylko dostosowana, ale także dostosowana i zmieniona zgodnie z symptomatologią.

Leczenie wulwodynii obejmuje zatem różne podejścia, wszystkie mające na celu zmniejszenie częstotliwości i intensywności bolesnych odczuć.

Najskuteczniejszymi terapiami lekowymi są cykliczne leki przeciwdepresyjne i przeciwdrgawkowe, które w małych dawkach przerywają obwody przewlekłego bólu i nieprawidłową wrażliwość nerwów poprzez zmianę poziomu neuroprzekaźników (substancji chemicznych przewodzących impulsy z jednego nerwu do drugiego).

Miejscowe kremy znieczulające (na przykład lidokaina) mogą być nakładane bezpośrednio na obszar przedsionkowy w celu przejściowego złagodzenia bólu, zwłaszcza przed stosunkiem seksualnym.

Stosuje się również kremy hamujące aktywność komórek tucznych (np. adelmidrol i kromoglikan sodu).

Jeśli mięśnie miednicy są mocno napięte z powodu bólu, przydatna może być fizjoterapia.

Zalecany jest biofeedback elektromiograficzny mięśni miednicy, technika samorelaksacji, która uczy kontrolowania skurczów mięśni i powodowanego przez nie bólu.

Każdy program fizykoterapii jest dostosowywany do wyników wstępnej oceny pacjenta.

Wskazany jest zatem nadzór fizjoterapeuty.

Stosuje się również TENS (TransCutaneous Electrical Nerve Stimulation). Technika ta polega na przyłożeniu elektrod do dotkniętego obszaru, które emitują impulsy elektryczne o niskiej częstotliwości zdolne do hamowania nerwów doprowadzających biorących udział w przenoszeniu bólu.

Niskie częstotliwości są również wykorzystywane do stymulacji produkcji neuropeptydów i innych mediatorów chemicznych, takich jak endorfiny i opiaty, substancja P, biorąca udział w percepcji i przenoszeniu bólu.

Przydatne są również ćwiczenia automasażu, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego, które wykonuje się poprzez wywieranie nacisku na punkty bólowe.

Fizjoterapie, jeśli są wykonywane regularnie, przynoszą ulgę w 80% przypadków.

Bardzo niedawno osiągnięto obiecujące wyniki dzięki terapiom stosowanym głównie do zwalczania atrofii pochwy (ospemifen i frakcyjny LASER CO2).

Poprzez skuteczną irygację naczyń podśluzówkowych dyrektorzy ci promują prawidłową reepitelializację błon śluzowych sromu oraz wzrost włókien elastycznych i kolagenowych, które zapobiegają dotarciu bodźców drażniących do bogatego unerwienia przedsionka i sromu, które jest podrażnione i przeczulone.

Oprócz środków medycznych i farmakologicznych należy przyjąć styl życia i podejście behawioralne, aby zminimalizować bodźce drażniące.

To są środki ostrożności

noś białą bawełnianą bieliznę i wygodne, luźne spodnie.
Nie noś bielizny na noc.
Unikaj częstego mycia. W obszarze przedsionkowym wystarcza woda.
Unikaj stosowania dopochwowych dezodorantów, perfum, płynów dopochwowych, kremów do depilacji.
Używaj odpowiednich środków do higieny intymnej: łagodnych i bezzapachowych.
Wymień tampony wewnętrzne na zewnętrzne, najlepiej bawełniane, nadające się do prania i wielokrotnego użytku.
Używaj lubrykantów sugerowanych przez lekarza, aby stosunek był bardziej komfortowy. Można również użyć zwykłego oleju roślinnego.
Unikaj ćwiczeń fizycznych, które obejmują tarcie i tarcie w okolicy sromu (np. jazda na rowerze, jazda na rowerze lub wirowanie).