Pediatria: zaparcia u dzieci

Zaparcie to rzadkie i bolesne wydalanie twardych, nieporęcznych stolców. To częsty problem w dzieciństwie. 5% wizyt u pediatry wynika z problemu ewakuacji

Najczęstszą przyczyną zaparć u dzieci jest doświadczenie bolesnej ewakuacji, a w konsekwencji decyzja o odroczeniu ewakuacji na czas nieokreślony, aby nie odczuwać bólu.

Dziecko uczy się „tłumić” chęć ewakuacji iw tym celu realizuje szereg zachowań (podnoszenie się na palcach, krzyżowanie nóg), które określa się jako postawy „zapamiętująco-kałowe”.

ZDROWIE DZIECKA: DOWIEDZ SIĘ WIĘCEJ O MEDICHILD, ODWIEDZAJĄC STOISKO NA EMERGENCY EXPO

Rodzice dzieci z zaparciami rozpoznają je i bardzo dobrze potrafią je opisać

Obszerne masy kałowe gromadzą się w ostatnim odcinku jelita (odbytnicy) i zwiększają objętość i konsystencję, sprawiając, że ewakuacja jest bardzo pracochłonna i bolesna, utrzymując błędne koło zaparcie-ból-stips: zaparcie daje ból, a ból daje sitpsi.

Gdy w odbytnicy pozostają duże ilości kału, małe ilości płynnego kału wyciekają – bez zauważenia przez dziecko – i „wciskają” się w górę strumienia.

Dziecko często ma zabrudzone majteczki: zjawisko to nazywa się „brudzeniem” i zniknie, gdy zniknie zaparcia.

Zaparcia, jak jest diagnozowane

Pediatra, który będzie oceniał Twojego małego pacjenta, w celu stwierdzenia, czy ma on zaparcia, dokona eksploracji odbytnicy palcem, w celu przede wszystkim wykrycia obecności i rozległości tzw. zaklinowanie kału (tj. czy w ostatniej części jelita zgromadziły się duże ilości kału): leczenie zaparć rozpoczyna się od usunięcia zaklinowania.

Pediatra poszuka również rzadkich nieprawidłowości anatomicznych.

Co zrobić dla dziecka z zaparciami

Rodzice powinni mieć świadomość, że leczenie zaparć jest długotrwałe i zwykle wymaga co najmniej roku i dużej dozy cierpliwości; że leki, które może przepisać pediatra, są dobrze tolerowane i szeroko testowane.

Podstawą terapii zaparć jest sprawienie, aby ewakuacja nie była już bolesna, ale wygodna.

Można to osiągnąć przez

  • zmiękczać stolce poprzez podawanie „zmiękczaczy” i błonnika oraz przyjmowanie dużych ilości płynów;
  • zapobiegać tworzeniu się nadmiernie dużych mas odbytniczych; osiąga się to poprzez ewakuację dziecka co 2 (maksymalnie 3 dni);
  • leczyć ewentualne patologie odbytu, które sprawiają, że ewakuacja jest bolesna, takie jak szczeliny;
  • zaprosić dziecko do ewakuacji w łazience w domu, gdzie ma maksymalny komfort i prywatność, o określonych porach dnia (późnym popołudniem, po kolacji) i bez pośpiechu;
  • nauczyć dziecko przyjęcia najodpowiedniejszej pozycji do ewakuacji. Najodpowiedniejszą pozycją jest pozycja „pierwotna” w kucki: podeszwy stóp dobrze podparte, kolana rozstawione. Ta postawa sprzyja uciskaniu brzucha („pchaniu”) i uwalnianiu zwieraczy.

Kiedyś istniały łaźnie tureckie, które były znacznie lepsze niż dzisiejsze toalety.

Korzystanie z nocnika znacznie lepiej odpowiada na te cechy postawy niż toaleta, która zmusza dziecko do nienaturalnej postawy z rękoma na pączku, aby nie spaść, ze złączonymi kolanami i zwisającymi stopami.

Stosowanie dostępnych na rynku reduktorów, które mocuje się do WC, nie zmienia istotnie postawy dziecka.

Jeżeli dziecko uzna powrót do nocnika za „regresję”, warto dołączyć do reduktora stołek w kształcie podkowy, który zostanie umieszczony u podnóża muszli klozetowej, co pozwoli dziecku zachować kolana rozstawione i podeszwy stóp mocno na stołku.

Ten stołek nie jest dostępny w handlu, ale można go zamówić u rzemieślnika.

Czy odżywianie pomaga przy zaparciach u dzieci?

Rodzice zastanawiają się, czy mogą pomóc swojemu dziecku z zaparciami w nabyciu nawyków żywieniowych, które są pomocne w leczeniu zaparć.

Często dokładają wszelkich starań, aby skłonić dziecko do spożywania pokarmów bogatych w błonnik.

Ważne jest jednak unikanie sytuacji konfliktowych w porze posiłków, gdyż moment ewakuacji jest już przyczyną stresu dla dziecka i rodziny.

Można zalecić dziecku zwiększenie spożycia owoców i warzyw, tak jak wszyscy członkowie rodziny, oraz spróbować zidentyfikować ulubione jedzenie dziecka; często pokrojone w kostkę owoce doprawione cukrem i cytryną oraz podawane z lodami są bardziej cenione niż minestrone, który często jest polecany i nie lubiany przez dzieci.

W związku z tym należy zauważyć, że gruszki są często lubiane i mają tę zaletę, że mają średnią wyższą zawartość błonnika niż inne owoce.

Czytaj także:

Emergency Live jeszcze bardziej…Live: Pobierz nową darmową aplikację swojej gazety na iOS i Androida

Kał i niedrożność jelit: kiedy wezwać lekarza?

Kolor kału: normalny i patologiczny

Inwazja owsików: jak leczyć pacjenta pediatrycznego z enterobiazą (oksyurioza)

Infekcje jelitowe: w jaki sposób dochodzi do zakażenia Dientamoeba Fragilis?

Zaburzenia żołądka i jelit spowodowane przez NLPZ: czym są, jakie powodują problemy

Wirus jelitowy: co jeść i jak leczyć zapalenie żołądka i jelit

Rozpoznawanie różnych rodzajów wymiotów w zależności od koloru

Zespół jelita drażliwego (IBS): łagodny stan, który należy utrzymać pod kontrolą

Zapalenie jelita grubego i zespół jelita drażliwego: jaka jest różnica i jak je odróżnić?

Zespół jelita drażliwego: objawy, którymi może się objawiać

Przewlekła choroba zapalna jelit: objawy i leczenie choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego

Eksperci wzywają do zmian w sposobie diagnozowania IBS (zespołu jelita drażliwego)

Co to jest Dolichosigma? Przyczyny, diagnoza i leczenie schorzenia

Czarne stolce i Melena: przyczyny i leczenie u dorosłych i niemowląt

Kolor kału: normalny i patologiczny

Co to jest nietrzymanie kału i jak je leczyć

Kalprotektyna w kale: dlaczego przeprowadza się ten test i jakie wartości są prawidłowe?

Źródło:

Mediche

Może Ci się spodobać