Pothuajse të gjithë ju keni trajtuar një pacient të dehur, veçanërisht në zonat urbane. Problemi vjen kur ky pacient ose ndonjë kalimtar bëhet i zemëruar dhe i dhunshëm nga paramedikët.

Këtu është një përvojë e një ndihmës gjatë një operacioni para-spitalor mbi një pacient të dehur. Protagonistët jo vetëm që do të analizojnë problemin e pacientëve në gjendje të dehur që bëhen të dhunshëm në paramedikët, por edhe rëndësinë e ndërgjegjësimit të situatës.

Pacient i rrezikshëm i dehur për paramedikët: prezantimi

Unë kam qenë një ndihmës për vitet e kaluara 15 që punojnë rurale dhe urbane. Unë kam një histori në kontrollin e ortekëve dhe shpëtimin malor. Unë jam duke punuar si një Paramedik i avancuar i kujdesit. Shërbimi ku punoj shkon 40 ALS ambulanca dhe 2 Njësitë Paramedike të Reagimit ALS (PRU) gjatë orëve të pikut. PRU-të janë të punësuar me mjekët tanë të specializuar. Mbështetje Taktike Emergjente Mjekësore (TEMS) dhe Përgjigja e incidentit Ndihmës Unë (RP / Hazmat). Unë punoj në Ekipi specialiteti TEMS. Çdo turne i tretë (turne = 4 me 4 larg) Unë punoj me Njësia Taktike e Shërbimit Policor (SWAT).

Udhëtimet e tjera janë shpenzuar duke punuar me një partner në ambulancën në mjedisin urban. Shërbimi EMS bën afërsisht 110 000 thirrje në vit. Një përqindje e lartë e këtij vëllimi të thirrjeve konsiderohet thirrje me rrezik të ngritur. Këto do të përfshinin përpjekje për vetëvrasje, mosmarrëveshje në familje, çështjet e shëndetit mendor, drogës / dehje thirrje, delirium të ngazëllyer dhe të gjitha ngjarjet policore ku ata kërkojnë EMS në gatishmëri.

Politika jonë është të bëjmë një gjykim bazuar në të gjitha informacionet që kemi marrë në lidhje me thirrjen për të ndaluar dhe të presim që policia të sigurojë skenën ose të hyjë dhe të marrë një qasje të kujdesshme. Ne kemi një sistem të sigurisë të quajtur Kodi 200. Dispeçeri ynë kontrollon me ekipet tona në radio çdo 15 min pasi mbërritëm në vendin e ngjarjes duke kërkuar një kontakt njësie. Nëse jemi të sigurt dhe në rregull ne përgjigjem me kodin 15. Nëse ne jemi në telashe dhe kemi nevojë për ndihmë nga policia për të parandaluar lëndimet / vdekjen për veten tonë dhe / ose pacientin tonë nga sulme të dhunshme, ne telefonojmë kodin 200 në radio. Ne kemi një kod 200 në radio që hap ajrin, kështu dërgimi mund të dëgjojë se çfarë po ndodh. Policia njoftohet shpejt dhe njësitë më të afërta do të bien nga ajo që po bëjnë dhe do t'i përgjigjen kodit 200.

Kur jam në TEMS, unë përgjigjem me Njësinë Taktike të Shërbimit Policor (SWAT) ndaj ngjarjeve të rrezikshme të policisë, përfshirë urdhërat e drogës, urdhrat e vrasjeve, thirrjet e armëve, pengjeve marrja, grabitjet e bankave, kërcënimet me bomba etj. Ne jemi i vetmi mjek në qytet dhe zonën përreth që jemi trajnuar për të hyrë në zona të nxehta me mbrojtje të forcës. Ne kemi veshur forca të blinduara të rënda dhe kemi trajnim të specializuar mjekësor për mjedisin taktik shumë të ngjashëm me atë të një mjeku ushtarak. Ne kemi specializuar pajisje siç janë kllapat IT, tourniquets junctional, veshjet hemostatike dhe protokollet progresive të ndryshme nga ajo e paramedikëve të rrugës. TEMS i përgjigjet 900-1000 thirrjeve në vit.

Pacient i rrezikshëm i dehur për paramedikët: rasti

Ne iu përgjigjëm një thirrje rutinë për një situatë të panjohur / burrë poshtë orës 0200. Vendndodhja ishte në një Terminali hekurudhor C-Train (LRT). Vendndodhja ishte me të ardhura të ulëta, zonë e lartë e krimit. Nuk na u dha ndonjë specifikë për vendndodhjen e saktë ose ankesën kryesore gjatë rrugës për në telefonatë. Unë dhe partneri im u nisëm në këmbë pasi mbërritëm me ambulancën në parkingun verior të LRT-së. Pa përditësime nga dispeçerët për vendndodhjen e pacientit ose detaje se çfarë nuk shkonte me pacientin, ne hymë në terminalin e vogël pa asnjë shenjë të askujt në ankth.

Terminali ishte bosh. Më pas kaluam në parkingun në jug, ku u zhvendosëm nga një mashkull rreth 200 metra larg terminalit. Ai po qëndronte pranë një mashkulli tjetër i cili ishte rrëzuar mbi një stol në cepin larg verilindje të parkingut. Kishte shumë pak dritë dhe nuk kishte njerëz të tjerë përreth (ndërgjegjësimi i situatës). Ndërsa afroheshim mund të shihnim shishe alkooli në një qese pranë pacientit.

Mashkulli që na tundi poshtë na e tha këtë kushëriri i tij kishte to shumë për të pirë dhe se na duhej ta çonim në spital sepse nuk dëshiron të merret më me të. Pas përfundimit të një vlerësimi fillestar për pacientin, ne pyetëm se ku ishin drejtuar të dy, ku kishin qenë dhe sa kishin për të pirë. Ne kërkuam një hx mjekësor nga kushëriri i pacientit pasi pacienti ishte shumë i dehur për të dhënë përgjigje për veten e tij. Ai nuk i pëlqente të gjitha pyetjet që po bënim dhe filloi të bëhej abuziv verbalisht me ne.

Ai nuk do të na jepte informacionin që po kërkonim. Pasi u përpoq përsëri për të marrë një lloj historie mashkulli filloi të futej në hapësirën time personale. Në këtë kohë unë u ndjeva i kërcënuar dhe i ndriçova elektrikun tim dhe i kërkova të tërhiqej. Ai më pas më bëri një ritëm në kokë që për fat të mirë e bllokova me krahun tim. I kapa të dy krahët për ta provuar dhe nënshtruar individin dhe për ta shtyrë mbrapa. Ajo u kthye në një ndeshje mundjeje. Partneri im, i cili ishte shumë i ri në punë, filloi të bërtasë dhe më pyeti se çfarë duhej të thoshte në radio. I thashë asaj të kërkonte policinë, se ishim të përfshirë në një grindje fizike.

Arrita ta fus individin në tokë. Unë u gjunjëzova në krahë dhe u ula në gjoks ndërsa shikoja përreth për të parë nëse kishte ndonjë sulmues tjetër. Pacienti mbeti i rrëzuar në stol. Brenda pak minuta disa makina policore bërtitën në parking dhe oficerët e morën këtë individ në paraburgim. Ndërsa kërkonin sulmuesin, gjetën një thikë të madhe me thikë të mbërthyer në pjesën e prapme të pantallonave të tij të ngjashëm me foton më poshtë.

Shumë mësime të nxjerra nga kjo thirrje që do të diskutohen në analizë. Ne kurrë nuk duam të hyjmë në një grindje fizike me askënd në një skenë. Ne duhet të kemi vetëdije situative dhe të mbështetemi në ato që na tregojnë skenat tona! Kjo mund të kishte shkuar shumë keq si për mua ashtu edhe për partnerin tim.

Analiza dhe dilema e shkeljes së hapësirës personale

Partneri im dhe unë hymë në një skenë që në koha duket të jetë rrezik i ulët. Për shkak të lInformacioni që ne kemi marrë një qasje të kujdesshme. Duke parë përsëri, nuk mendoj se do të kisha ndryshuar se si iu afruam pacientit dhe kushëririt të tij.

Një gjë që më ka kaluar mendja ishte ajo distanca nga ambulanca jonë e cila përfundoi duke qenë rreth 300 m. Unë mendoj se sapo të dinim për vendndodhjen e pacientit, duhet të kishim vozitur ambulancën. Duke thënë këtë që do të duhej pak kohë për shkak të gjeografisë dhe mënyrës se si treni kaloi përpara hyrjen tonë. Ishte një rrugë e gjatë (shih hartën më poshtë). Kishte një distancë prej rreth 200 metrash për ne për të vlerësuar situatën ndërsa ecnim drejt tyre. Nuk kishte asgjë alarmante për gjuhën e trupit të pacientit ose kushëririt të tij kur u afruam. Deri sa kushëriri i pacientit filloi të bëhej verbalisht abuziv a e kuptova se ekzistonte një rrezik i mundshëm për situatën.

Dilema që kam hasur është kur pacienti hyn në hapësirën time personale. Si duhet të kisha reaguar kundrejt mënyrës se si veprova? A e mashtrova sulmin duke ndezur elektrik dore fytyrën e dhunuesit? Wouldfarë do të ndodhte po të kthehesha mbrapa dhe të sigurohesha që ekzistonte një distancë midis nesh? Ne nuk e kishim ambulancën mjaft afër që të tërhiqeshim si një vend sigurie dhe kjo mund të kishte qenë problem nëse gjërat dilnin nga kontrolli. Unë mendoj se vetëdija ime për situatën ishte verbuar nga fakti se ky ishte një nga pacientët shumë të dehur që i kishim përgjigjur atë natë.

Gjërat u kthyen në dhunë shumë shpejt dhe unë hyra në fillim, mënyra mbrojtëse duke bllokuar grushtin që ishte etiketuar për kokën time dhe mënyra e dytë, sulmuese për të nënshtruar sulmuesin për t'u siguruar që ai nuk mund të bënte ndonjë dëm për mua dhe partnerin tim. Ne kemi një sistem të vendosur në organizatën për të cilën unë punoj për të shpejtuar reagimin e policisë ndaj situatës sonë nëse ndiejmë se jemi në rrezik të madh. Quhet një kod 200 siç përshkruhet në Informacionin e Përgjithshëm. Nuk ndjeva nevojën për të thirrur një kod 200 sepse sapo e kisha pacientin të nënshtruar në tokë ndjeva se kisha kontrollin e situatës. Ne kemi kërkuar ndihmë policore, por kemi deklaruar se ishim kodi 15 dhe shpjeguam pse të dërgojmë.

E gjithë thirrja u kap në CCTV dhe firma e sigurisë së tranzitit përfundoi duke kërkuar që policia të përgjigjej para se t'i kërkonim ata në radio. Mësimet që kam marrë është të jem gjithmonë i vetëdijshëm për situatën dhe mjedisin. Kjo ishte një zonë e njohur për krimin, mësova se duhej të reagoja më shpejt ndaj emocioneve të kalimtarit dhe mbase fillova ta përhapja situatën më herët. Mësova se ndonjëherë nuk mund ta shpërndajmë situatën dhe nganjëherë duhet të tërhiqemi nga thirrja dhe të kërkojmë policinë.

 

LEXONI ARTIKAT E LIDHUR:

OHCA midis kalimtarëve të dehur - Situata e urgjencës gati u kthye e dhunshme

Kur kalimtarët e dehur nuk duan të bashkëpunojnë me EMS - Trajtimi i vështirë i një pacienti

Pacienti i dehur kërcehet nga ambulanca lëvizëse