Sermo de inflammatione cordis: cor, nucleus systematis circulatorii, circa XVI dies post conceptionem pulsare incipit, et ex eo momento in continuo motu contractionis et remissionis nos comitatur pro reliquo vita.

Venosum sanguinem e peripheria accipit, eum in circulationem pulmonariam ad oxygenatum nutrit, et deinde sanguinem oxygeni opulentum in aortae et arterias exhaurit ut illum ad organa et tela corporis deferat.

Singulis momentis cor medium 60 ad 100 vicibus verberat et quantum 5 ad 6s sanguinis liters ferre potest.

Anatomia cordis

Cor, quod inter duos pulmones in pectore situm est, circa magnitudinem pugni clausi et circiter P. CC-CCC gravat.

Eius structura tribus ordinum constat;

• Pericardium: haec est membrana tenuissima, quae extrinsecus eam operit, quae etiam venas venas ingentes et in exitu magnos obvolvit;
• Myocardium : textus muscularis qui cordis parietes facit;
• Endocardium: est tenuis oblisio parietum interiorum cordis cavitatum et valvularum.

Cor quattuor cubicula distincta, duo atria (dextrum et sinistrum) et duos ventriculos (dextrum et sinistrum) habet.

Duo atria et duo ventriculi seiungentes sunt septum interatriale et interventriculare respective.

Atrium dextrum eiusque ventriculus respondentes responsabiles sunt sanguinem oxygenium-pauperem, carbo dioxide-venosum sanguinem recipiendi et eum in pulmones flare, at sinister atrii et ventriculi responsales sunt sanguinem oxygenatum flare primum in aortam, deinde in arterias; paratus distributio per totum corpus.

Quattuor valvulae responsales sunt sanguinem regente in cor influentem;

• tricuspides: inter atrium et ventriculum dextrum
• valvae mitralis: inter atrium et ventriculum sinistrum
• pulmonalis: inter ventriculum dextrum et arteriam pulmonalem
• aortae: inter ventriculum sinistrum et aortae

Valvulae apertae et propinquae secundum mutationes sanguinis pressionis quae fiunt per relaxationem et contractionem myocardii et sanguinem ne in directione mali refluant.

Inflammationes cordis

Myocarditis, pericarditis et endocarditis sunt inflammationes vel infectiones quae possunt afficere myocardium, pericardium et endocardium respective.

Inflammationes cordis: myocarditis

Quid est myocarditis?

Myocarditis est musculi cordis inflammatio. Maxime evenit propter infectiones virales, sed etiam expositio medicamentorum vel aliarum substantiarum toxicarum (exempli gratia quaedam agentia chemotherapeutica) vel propter morbos autoimmunes.

Myocarditis se per vias valde variabiles exhibere potest et similiter evolutiones valde diversas habere: recuperatio plenaria fieri potest vel quandoque munus cardiacum decipi potest.

In formis cum viralibus contagione coniungendis, myocarditis causatur duobus mechanismis possibilibus: actio directa agentis infectiosi, quod damna et cellas musculorum destruit, sed etiam interventus cellularum immunium.

Myocarditis cum pericarditis coniungi potest, si inflammatio etiam pericardium involvit.

Inflammationes cordis: quae sunt causae myocarditis?

Condiciones principales ex quibus myocarditis explicari potest sunt:

• Infectiones virales (ut Coxsackievirus, Cytomegalovirus, Hepatitis C virus, Herpes virus, HIV, Adenovirus, Parvovirus…) quae damnum causant cellulis myocardialibus vel per mechanismum directum vel per activationem systematis immunis.
• Rarius bacterial, fungala et protozoalae infectiones.
• Patefacio medicamentis et substantiis toxicis: hae directam damnum inferre possunt cellulis myocardialibus (exempli gratia cocaini et amphetaminis) vel allergici motus et activationis immunis systematis (medicinae quaedam medicamenta chemotherapeutica, antibiotica vel antipsychotica).
• Morbi autoimmune et inflammatoriis (eg systemici lupus erythematosus, arthritis rheumatoides, scleroderma, sarcoidosis).

Quae sunt indicia myocarditis?

Manifestationes myocarditis valde diversae esse possunt. Creberrimum indicium est pectoris dolor, simile cordis impetu.

Alia signa crebra sunt suspirium, febris, defectio et conscientiae.

Symptomata flu-similia, faucium et aliae tractus respiratorii infectiones vel perturbationes gastrointestinales in superioribus diebus et hebdomadibus evenire possunt.

In multiplicibus formis malignae arrhythmias et signa et indicia possunt dysfunctionis cardiaci severae.

Diagnosis myocarditis: quid probat hanc inflammationem cardiacam?

Cum historia et symptomata possibilis myocarditis suggerunt, probationes quae diagnosis patiuntur sunt:

• Electrocardiogram (ECG);
• Sanguis probat, praesertim enzymes cardiacas et inflammatorias venalicium;
• Echocardiogrammus: munus contractile cordis aestimandi permittit;
• In aegros stabilibus, examinatio quae diagnosis myocarditis non incursivam admittit, est resonantia magnetica cardiaca imaginatio: praeter munus contractile cordis perpendendis, locis inflammationis myocardii et praesentiae quarumlibet cicatricum visibiles permittit; utile etiam est in mensibus subsequentibus recuperationem et evolutionem myocarditis perpendere;
• In aegros instabiles, formis perplexis, vel si causae specificae suspectae sunt, indicari potest endomyocardialis biopsy, musculus parvae portionis musculi cordis pro analysi laboratorio, indicari potest.
• In nonnullis aegris, arteria coronaria vel CT angiographia arteriae coronariae necessaria est ad excludendum insignem arteriam coronariam.

Inflammationes cordis: Quomodo tractatur myocarditis?

Hospitalization pro initiali vigilantia et administratione therapiae plerumque indicatur.

Pleraque therapia est vexillum cor defectum justo.

In complicatis formis, accessio ad curam intensivam requiritur, et praeter medicamenta therapia, systema mechanica opus est ad systema circulatorii sustinendum vel arrhythmias tractandum.

Si certa causa inveniatur, indicari potest curatio iaculis vel therapia immunosuppressiva.

Aegroti myocarditis laborantes monentur ut ab actione physica per minimum 3-6 menses abstineant, et quovis in casu usque ad ordinationem investigationum sequentium et experimentorum sanguinis.

Potestne myocarditis impediri?

Infeliciter, nullae sunt verae mensurae quae ad impediendum impetum myocarditis sumi possunt.

Inflammationes cordis: pericarditis

Quid est pericarditis?

Pericarditis est inflammatio circa pericardium, membrana cor ens, et vasorum magnorum origo.

Pericardium constat duabus schedae, inter quas est tenuis umor, et pericardiale fluidum.

Inflammatio in fluido inter duas membranas (in hoc casu effusionis pericardialis loquimur).

Si effusio pericardialis copiosa est eiusque subita formatio, impletionem cavitatum cordis impedire potest.

Haec tamponade cardiac nota est, conditio quae promptam interventus requirit ut excessum fluidum pericardiale exhauriat.

In raris casibus, propter inflammationem, pericardium crassescit et rigescit, ad pericarditis constrictivam, quae proprie dilatationem cordis prohibet.

Non est haec condicio repentina in hoc casu, sed tamen celeris aestimatio postulat artifex.

Post primam eventum pericarditis acuti in quibusdam fieri potest, ut secunda res, vel relapsus, eveniat, quod primo simillimum est.

Quae sunt causae pericarditis?

Plures factores excitato pericarditis possunt esse:

• Causae infectious: virus (commune); bacteria (mycobacteria maxime ex tuberculosis, alia agentia bacterial rara sunt); raro fungos et alia pathogens.
• Causae non infectiosae: tumores, provectus renum defectum vel morborum autoimmunerum (eg systemicus lupus erythematosus etc); medicinae (including antibiotica et antineoplastica); femper curatio; trauma vel laesio (etiam ad rationes diagnostica vel therapeuticas quae pericardium pertinent.

Quae sunt indicia pericarditis?

Maxime proprium indicium pericarditis est dolor pectoris. Propriis notis dolor est: vehementior supinum ac sedendo ac recumbens levatur; variatur cum respiratione et tussi.

Alia symptomata referri possunt ad causae subjectae.

Diagnosis pericarditis: quaenam probationes faciendae sint?

Sequentes probationes necessariae sunt ad diagnosin pericarditis faciendam:

• Electrocardiogrammum (ECG): mutationes in cardiac actione electricae insunt plusquam dimidium omnium casuum pericarditis.
• Pectore X-illuminas
• Sanguis probat: maxime elevationem inflammationis indices
• Transthoracicum echocardiogrammus: haec inflammationem pericardii suggerere potest, si plus est 'reflectiva' et etiam praesentia effusionis pericardialis deprehendi et quantam permittit.

Quomodo agitur de pericarditis?

Si indicia specificam causam suadeant, haec opportune investiganda et tractanda sunt.

In reliquis casibus, non necesse est causam et curationem investigare cum medicamentis non steroidalibus anti-inflammatoriis (NSAIDs), praesertim acidum acetylsalicylicum vel ibuprofenum, per aliquot septimanas datur, cum dose gradatim reducta.

Colchicine componitur ad redigendum periculum recursu. Indicia intra paucos dies desinere solent.

Si NSAIDs inefficaces aut contraindicati sunt, corticosteroides praescribuntur. In genere, corticosteroides secundam curationis lineam repraesentant quia cum periculo evolutionis chronicae coniunguntur.

Aegris longi temporis therationem requirunt cum magnis dosibus corticosteroidum, usus aliarum therapiarum (azathioprinarum, anakinrarum et immunoglobulorum intravenorum) considerari potest.

Pericarditis impediri potest?

Ut in myocarditis, nullae mensurae sunt quae ne pericarditis sumi possunt.

Inflammationes cordis: endocarditis infectivus

Quid est endocarditis infectiva?

Endocarditis inflammatio endocardii est.

Infectiosam formam intendunt, sed memini etiam endocarditis non-infectiosis (ob morbos inflammatorios vel autoimmunes vel pathologias, sicut neoplasmata vel defectus immunes, quae deposita thrombotica promovent).

Endocarditis valvulas cor saepissime afficit, sed etiam fieri potest in shunts vel aliis communicationibus abnormis inter cavitates cardiac.

Haec pathologia structuram et functionem valvularum mutare potest, quae ad haemodynamicum oneris cordis cavitates ducere potest.

Potest etiam causare embolisationem (ob elongationem materiae infectae) et damnum vascularium extra cor.

Quae sunt causae endocarditis infectivae?

Propria laesio endocarditis infectivae est "vegetatio", id est depositum materiae fibrinosae et laminarum endocardium adnexarum, in qua microorganismi qui endocarditis nidum faciunt et multiplicant.

Microorganismi quae endocarditis infectivas causant sunt bacteria et fungos qui sanguinem per os, cutem, urinam vel intestina intrant et ad cor perveniunt.

Frequentiores formae endocarditis infectivae sunt bacteriales.

Qui in summo periculo endocarditis infectivae evolutionis sunt, sunt:

• Aegros qui iam endocarditis infectivas habuerunt;
• Aegris valvulae protheticae vel alia materia prothetica;
• Aegri cum quibusdam generibus morborum cordis congeniti, vel in quibus incorrecta alterationes manent.

Aliae notae quae periculum endocarditis contrahendi augent sunt: ​​aliae formae valvae morbi, usus medicamenti intravenosi vel praesentia hemodialysis catheters vel aliae accessiones venarum centrales.

Quae sunt signa endocarditis infectivae?

Infectio magis repente et infensi vel paulatim et subtilius fieri potest.

Signa et symptomata endocarditis se habent ad statum systemicum infectiosum et activationem systematis immunis, vegetationum incrementa quae laedunt vel impediunt debitam cordis valvularum operationem, ac demum possibilem deductionem fragmentorum vegetationis quae alia organa attingunt. embolismi septic).

Communiter distingui potest

• symptomata status infectious: febris, capitis, asthenia, defectus, defectus appetitus et pondus damnum, nausea et vomitusos et dolor musculi;
• symptomata et signa ad cardiaca structurarum implicationem pertinentia, excepta: difficultas spirandi, tumor talorum et crurum, rarius dolor pectoris; noui cordis rarum murmur;
• symptomata et signa ex septica embolisatione vel phaenomenis immunologicis orta: dolor abdominis et iuncturae, dolores capitis, dolor dorsi, plagae aliaeque mutationes neurologicae; haemorrhagiae parvae cutis, noduli pellis dolentis, ischaemia peripherica et alii complures, hodie rarissima.

Diagnosis infectivae endocarditis: quaenam probationes faciendae sint?

Diagnosis infectivae endocarditis efficiens processus difficilis et multiplex esse potest, multam attentionem clinicam et artes analyticas ex parte doctorum requirit.

Suspicio diagnostica initialis emergat si auscultatio cordis aegri cum febre novum impetum murmuris detegit.

Talis murmur causatur ex turbulenta sanguinis fluxus, qui effectus valvae malfunction.

Si suspicio clinica est, medicus tunc ulteriores investigationes praecipere potest ut diagnosis stabiliatur.

Sanguinis probatio praescribi potest ad mutationes compatibiles cum endocarditis deprehendendas, speciatim:

• Bacteria vel aliae microorganismi quaeruntur in sanguine, utentes culturas sanguinis;
• aucto inflammationis indices.

Pro diagnosi endocarditis, echocardiogrammum fundamentale munus agit.

Hoc examen est quo ultrasonus utitur ad explorandas cavitates et valvulas cardiacas, et imprimis permittit directam visualizationem vegetationum endocardialium.

Initio res transthoracicae echocardiogramma conficitur.

Postmodum etiam peti potest echocardiogram transesophageale.

Hoc in casu, specillum ultrasonum ab ore in oesophagum introducitur, praebens melius visualizationem structurarum cardiac.

Hoc permittit quae sequuntur aestimari

• Valvular laesiones fieri possunt;
• Characteres vegetationum (magnitudo et morphologia) et inde periculum embolisationis;
• Complicationes fieri possunt, ut formatio aneurysmatum, pseudoaneurysmarum, fistularum vel apostematum.

Aliae probationes quae praescribuntur comprehendunt:

• electrocardiogram (ECG);
• pectus X-ray;
• CT scan cum medio vel sine antithesi, PET scan, resonantia magnetica nuclearis; Quae utiles sunt ad diagnosticam picturam emendandam, sicut deprehendere sinunt cuiusvis localisationis extracardiacae septicae, vel cardiacae et vascularium complicationes; DELICIUM scan etiam munus fundamentale in diagnosi endocarditis agere potest coram valvae prosthesibus, pacefactoribus et defibrillatoribus.

Quomodo tractatur infectivis endocarditis?

Curatio endocarditis infectivae perquam multiplex est et altissimam peritiam requirit, quam ob rem in multidisciplinari adventu niti debet, cum turma diversorum specialium cooperantium ad aptissimum curationem excogitandum.

Curatio, quae aliquot septimanas durat, therapiam antibioticam iaculis implicat, quae infectiosis agentis a culturarum sanguine segregatarum conflictatur.

In eventu culturae sanguinis negativae, therapia empirica antibiotica exercetur, id est utens antibiotica cum lato actionis spectro vel eo quod contra infectious agentis praesumpsum agit.

Coram notis cordis defectio, vegetationes cum periculo embolico magno vel in casu insufficienti status infectiosi moderaminis, chirurgiae adhibitae sunt: ​​chirurgiae spectantur ad valvulas reponendas et damna reparanda quavis inpedimenta.

Possuntne endocarditis infectivis impediri?

Praecipuae mensurae praecaventiae ad extenuandum, specimen vitandum, bacteremiam ac subsequentem localizationem bacteria in endothelio, praesertim ad summum ac medium periculum patientis praedicamentorum supra exposuimus.

Illi includit:

Specialis cura ad hygienam oris, cum regularibus visitationibus dentalibus;

• Curatio antibiotica cuiusvis contagionis bacterial, semper sub vigilantia medica et vitatione sui ipsius medicamenti, quae cessum bacterial sine contagione exstirpando promovere potest;
• Diligens attentio cutis hygiene et penitus disinfection vulnerum;
• vitare pungitur conscientiæ et tattoos.

Prophylaxis antibiotica endocarditis tantum commendatur in genera periculorum aegrorum, antequam processus dentales faciendo, qui manipulationem gummi textus vel perforationis mucosae oris exigunt.

Item lego:

Studere in Europae Cordis Journal: Fuci velocius Ambulances tradens defibrillators

Arrhythmias, Cum Cordis Stutters: Extrasystoles

Source:

Humanitas