Emergency Museum, Frankrijk: de oorsprong van het Parijse Sapeurs-Pompiers-regiment
De oorsprong van het Parijse Sapeurs-Pompiers-regiment: de introductie van de Dumouriez-handpompen in Parijs in 1699 op basis van een koninklijk contract legde de basis voor wat later het Sapeurs-Pompiers-regiment van de Franse hoofdstad zou worden
Destijds waren de beschikbare brandbestrijdingstactieken en -technologieën nogal rudimentair.
Alleen dankzij de ervaring en moed van de bouwvakkers, waaronder de Sapeurs-Pompiers werden gerekruteerd, was het mogelijk om de reddings- en brandbestrijdingsacties uit te voeren.
Parijs: na de revolutie van 1789 zwoeren de Sapeurs-Pompiers spontaan een eed aan het nieuwe regime
Het Directory, het Consulaat en het Rijk brachten slechts enkele wijzigingen aan in de organisatie die nu in verval was.
Daarom werd de noodzaak gevoeld om dit orgaan te hervormen, maar de reorganisatie van 1801, die nauw volgde op de oprichting van de Parijse politieprefectuur, had niet het gehoopte resultaat.
De dodelijke brand die uitbrak tijdens het Oostenrijkse ambassadebal in juli 1810, tijdens de viering van het huwelijk van Napoleon met Maria Luisa, herinnerde de keizer aan het belang van een functioneel brandweerregiment voor de hoofdstad.
Ondanks de moed en inzet van de brandweer die zich haastte om de brand te blussen, onthulde de brandweer haar zwakke punten: vertragingen, onvoldoende en onbetrouwbaar uitrusting, slecht opgeleid personeel en incompetent management.
Juist om deze redenen werden de leiders van de oude organisatie ontslagen en werd het bewakingskorps zoals het tot dan toe was onderdrukt.
![]()
Parijs
Sapeurs-Pompiers: na deze ramp reorganiseerde de keizer deze openbare dienst door de oprichting van het eerste militaire lichaam van de brandweer
Het bestaat uit ingenieurs van de keizerlijke garde die zich inzetten voor het verdedigen van de kastelen van het rijk tegen vuur.
Gezocht door keizer Napoleon I, had de oprichting bij keizerlijk decreet van 18 september 1811 van het Bataljon van de Sapeurs-Pompiers van Parijs originele en innovatieve kenmerken, die de overgang van burgerlijke en gemeentelijke organisatie naar een echt militair korps inwijden.
Zo, en sinds zijn oprichting, is dit militaire korps onder het gezag van de prefect van de politie van Parijs geplaatst, verantwoordelijk voor de veiligheid van de hoofdstad.
Gebaseerd op drie typisch militaire bases (uitgebreide veldtraining van de agenten, technologisch onderzoek en implementatie van operationele procedures), eigende het bataljon zich zeer snel zijn nieuwe stijl toe en werd vanaf het einde van de tweede helft van de negentiende eeuw een voorbeeld van organisatie van de openbare brandweer, niet alleen van nationale maar ook van internationale referentie.
In 1814 werd het bataljon voorzien van een instructiehandleiding en werd ook de praktijk van gymnastiek ingevoerd om efficiënte en gedurfde redders op te leiden.
SPECIALE VOERTUIGEN VOOR BRANDBESTRIJDERS: BEZOEK ALLISON'S STAND OP EMERGENCY EXPO
![]()
Qua uitrusting beschikten de Paris Sapeurs-Pompiers over handpompen, tonnen, bijlen en touwen
In 1830 nam luitenant-kolonel Gustave Paulin het bevel over het korps en vond het eerste onafhankelijke ademhalingsapparaat uit om interventie mogelijk te maken in kamers waar rook anders operaties onmogelijk maakte.
Tijdens de eerste helft van de negentiende eeuw werden de twaalf arrondissementen van Parijs verdedigd door een netwerk van centrale kazernes en kleine posten die waren ontworpen om de afstanden te verkleinen en de komst van hulp te versnellen, die nog steeds te voet of te paard plaatsvond.
Het bataljon onderging in de eerste helft van de 19e eeuw enkele veranderingen, maar vanaf 1859 begonnen de Sapeurs-Pompiers van Parijs grote verbeteringen te zien
Door de naburige gemeenten op te nemen, omvatte de hoofdstad 20 arrondissementen, 8 meer dan voorheen, en onderging het een grondige transformatie.
De Parijse brandweer moest de bescherming van een aanzienlijk bijkomend gebied garanderen, zonder een merkbare toename van het aantal actieve officieren.
Daarna vond een grote reorganisatie plaats met de oprichting in de nieuwe wijken van veel nieuwe stadsposten, elk bestaande uit drie mannen en basisuitrusting.
In 1866 werd het bataljon officieel een regiment.
Deze verandering ging ook gepaard met een ingrijpende technologische verandering. In feite ging het over van door paarden getrokken tractie naar mechanische tractie: het Sapeurs-Pompiers-regiment van Parijs was uitgerust met stoompompen en ging vervolgens over van elektrische motor naar de verbrandingsmotor.
Tegelijkertijd leidde een nieuwe operationele dekkingsstrategie tot de verdeling van de hoofdstad in 24 brandbestrijdingssectoren, waardoor de brandbestrijdingsmiddelen konden worden gebundeld en de reactietijden verder konden worden verkort.
De belangrijkste van al deze innovaties als gevolg van technologische vooruitgang was het eerste alarmnetwerk dat na 1870 werd opgericht op basis van de nieuwe telegraaftechnologie.
Lees ook:
Britse brandweer slaat alarm over VN-klimaatrapport
Italië, de National Firefighters Historical Gallery
Bron:
Brigades de sapeurs-pompiers de Paris; Federatione Nationale Sapeurs-Pompiers de France;
Link:
https://www.pompiersparis.fr/fr/presentation/historique/le-bataillon