Talgcyste: een overzicht van deze epidermoïde cyste

By Cristiano Antonino On 29-2023-XNUMX

Talgcyste is een van de goedaardige huidcysten en kan worden geclassificeerd als een epidermale inclusiecyste (epidermoïde cyste).

Zelden veroorzaakt deze vorm van laesie ongemak bij de persoon die het ontwikkelt en soms kan het verdwijnen zonder enige specifieke behandeling.

Voor onervaren personen is het echter niet altijd gemakkelijk om een duidelijk onderscheid te maken tussen een onschuldige talgcyste en andere soorten knobbeltjes of huidzwellingen.

Om deze reden is het altijd raadzaam om uw arts of dermatoloog te raadplegen als er nieuwe formaties op uw lichaam verschijnen.

Wat is een talgcyste?

Een talgcyste is een soort onderhuidse neoformatie die absoluut goedaardig van aard is.

De vorming ervan wordt veroorzaakt door de afsluiting van een talgklier die, niet langer in staat om zijn afscheidingen af te voeren, ze verzamelt door ze onder de huid op te hopen en cysten te vormen.

Dit type formatie bestaat uit halfvast materiaal gevormd uit talg en keratine, en na incisie heeft het materiaal dat het bevat een kazig en stinkend uiterlijk.

De talgcyste wordt omsloten door een witachtige of grijsachtige capsule en is meestal rond van vorm, mobiel en met een halfvaste consistentie.

Gewoonlijk is de vorming van een cyste pijnloos, behalve in gevallen waarin een infectie aanwezig is.

Het kan ook pijnlijk worden als het wordt aangeraakt of geperst, waardoor het materiaal dat erin zit ontsnapt.

Talgcysten ontwikkelen zich het vaakst in de hoofdhuid, achter de oren, op het gezicht, op de rug en, zeer zelden, op de voorkant van de borst.

De grootte van dit type laesie kan aanzienlijk variëren en kan zelfs een diameter van 5-6 cm bereiken.

De ontwikkeling van talgcysten is zeer zeldzaam bij kinderen en ook bij vrouwen, terwijl het veel vaker voorkomt bij mannen, vooral na de puberteit.

De prognose is goed omdat de cyste altijd chirurgisch te behandelen is.

Zelden kan het hervormen als chirurgische excisie niet correct wordt uitgevoerd.

Het is altijd een goedaardige laesie die toch ongemak kan veroorzaken, afhankelijk van het anatomische gebied waarin het ontstaat of als het geïnfecteerd raakt of te groot wordt.

Oorzaken en risicofactoren

Zoals eerder vermeld, vormt zich een talgcyste als gevolg van de occlusie van een talgklier met daaropvolgende verzameling van keratineachtig, folliculair en/of talgachtig materiaal.

Wanneer een talgklier of zijn kanaal (verantwoordelijk voor de doorgang van zijn secreties) beschadigd of geblokkeerd is, wordt het vermogen van de klier om keratinesecreties, talg en dode cellen die daarin nog steeds worden geproduceerd, af te voeren.

Als gevolg van deze obstructie verzamelt materiaal zich om een cyste te vormen, een typisch ronde onderhuidse massa die zichtbaar is voor het blote oog.

Factoren die verantwoordelijk zijn voor de occlusie van een talgklier zijn meestal trauma en verwondingen van verschillende soorten in het getroffen gebied.

De ontwikkeling van cysten kan daarom worden bevorderd door een huidaandoening zoals acne, of door een simpele kras of operatiewond.

Andere factoren die een rol lijken te spelen bij de occlusie van de talgklieren en de daaropvolgende cystevorming zijn:

Het gebruik van tabak
Alcohol misbruik
Angst en stress (leidend tot veranderde hormoonproductie)
Gebruik van bepaalde cosmetica
Genetische aandoeningen zoals het Gardner-syndroom of het basaalcel-nevus-syndroom

Aan de andere kant lijkt er geen enkel verband te bestaan tussen de vorming van talgcysten en slechte voeding, laat staan genetische factoren.

Hoe weet u of u een talgcyste heeft?

Zoals eerder vermeld, vertoont een talgcyste meestal geen symptomen, tenzij deze wordt gestimuleerd.

Het is daarom mogelijk om aan te nemen dat u een talgcyste heeft wanneer u een halfvaste, mobiele, witachtige of gelige zwelling opmerkt op een deel van uw lichaam.

Om zeker te zijn van de diagnose is het echter altijd nodig om uw arts te raadplegen om eventuele twijfels weg te nemen.

Met uitzondering van de voetzolen en handpalmen, gebieden die geen talgklieren hebben, kunnen talgcysten zich overal op het lichaam ontwikkelen.

Bovendien kunnen bij één patiënt meerdere cysten tegelijk ontstaan.

We herinneren hieronder kort aan de gebieden die het meest worden getroffen door deze goedaardige neoformaties:

Hoofdhuid. Dit type cyste kan, in tegenstelling tot de andere, erfelijk zijn en ontwikkelt zich meer bij vrouwen;
Gezicht;
Nek;
Schouders;
Achterkant van het oor;
oksels;
Schouders;
Rug;
Wapens;
Anale regio en billen;
Borst;
Buik;
Geslachtsdelen.

Diagnose

In de meeste gevallen is het voldoende om naar uw huisarts te gaan om vast te stellen of u een talgcyste onder de huid heeft.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

In feite is het uiterlijk van de cyste gemakkelijk te herkennen en hoeft de arts alleen het getroffen gebied te observeren en te palperen om een diagnose te stellen.

Tijdens de fysieke test zal de specialist moeten vaststellen dat er sprake is van een talgcyste, waardoor de mogelijkheid van andere soorten cysten wordt geëlimineerd, zoals:

Pilar cysten: vaak meervoudig en gelokaliseerd op de hoofdhuid;
Dermoid cyste: komt ook voor bij kinderen en vormt zich in de dermis als gevolg van een ontwikkelingsstoornis, meestal in de gezichts- en sacrococcygeale gebieden;
Hydrosadenitis suppurativa: een chronische inflammatoire aandoening die zich manifesteert met cysten en abcessen in de oksel, lies, binnenkant van de dij en perianaal gebied.

In het verre geval dat de arts twijfelt over de aard van de cyste, kan de patiënt een echografie worden voorgeschreven, waarmee de specialist de inhoud ervan kan beoordelen.

Afhankelijk van het geval kan dan een differentiële diagnose nodig zijn om ernstigere ziekten zoals tumormassa's uit te sluiten.

In dergelijke gevallen zal het nodig zijn een ander type onderzoek voor te schrijven, een biopsie, dwz een kleine hoeveelheid weefsel nemen en dit onder een microscoop analyseren.

Als de cyste zich daarentegen in bepaalde delen van het lichaam heeft gevormd, moet deze mogelijk worden geanalyseerd om deze te onderscheiden van andere soorten ziekten, zoals genitale herpes simplex.

Hoe een talgcyste te behandelen

In gevallen waarin de talgcyste niet vanzelf wordt geresorbeerd, kan deze worden behandeld met orale medicatie of lokale oplossingen zoals antibiotische en cortisoncrèmes.

Vaker echter, vooral wanneer de laesie in volume toeneemt of het esthetische uiterlijk aantast, wordt de patiënt aanbevolen om de laesie chirurgisch te verwijderen.

De procedure bestaat uit drainage en excisie van de massa, met volledige verwijdering van het cystische kapsel om herhaling te voorkomen.

De procedure wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving en de patiënt krijgt een kleine incisie in het gebied waar de cyste zich ontwikkelt om de inhoud te verwijderen en de wanden van de cyste te verwijderen.

Na de procedure kan de patiënt, om verdere complicaties te voorkomen, een antibioticakuur voorgeschreven krijgen, terwijl de wond, die gehecht is, gedurende 7 tot 10 dagen bedekt en steriel moet blijven.

In het geval van een gescheurde cyste of ettering (vorming van etterend materiaal), resulterend in intense pijn, is verwijdering niet mogelijk.

Wat in dit soort gevallen kan worden gedaan, is een incisie in de huid maken om het etterige materiaal eruit te krijgen en de pijnsensatie te verminderen.

De operatie zal het probleem echter niet volledig oplossen en het zal nodig zijn om periodieke verbanden uit te voeren totdat de ontsteking voorbij is en pas daarna om een verwijderingsoperatie te evalueren.

Mogelijke secundaire complicaties

In de meeste gevallen is de complicatie van een talgcyste de vorming van pus.

Dit gebeurt vaak wanneer de cyste een kleine wond heeft waardoor bacteriën kunnen passeren en zich kunnen vermenigvuldigen, wat leidt tot een reactie van het immuunsysteem dat ze aanvalt en elimineert.

Deze opeenhoping van dode cellen en bacteriën in de cyste vormt de typische slijmerige, witachtige vloeistof die pus wordt genoemd.

In geval van een bacteriële infectie zal de cyste rood, pijnlijk en warm aanvoelen en in ernstige gevallen kan dit leiden tot het ontstaan van koorts.

De andere meest voorkomende complicatie van een talgcyste, zoals eerder vermeld, is herhaling.

In feite kan de cyste, als deze niet op de juiste manier wordt verwijderd, zelfs na enige tijd opnieuw worden gevormd.

Daarom is het belangrijk om te vertrouwen op de handen van een expert die ervoor zorgt dat zowel de cyste als de cystewand volledig worden verwijderd, zodat de patiënt de talgcyste volledig kan laten verdwijnen.