Profesioni infermiere fluturimi: Përvoja ime midis angazhimit teknik dhe humanitar me grupin e AMBULANCËS AJRORE

Kur isha fëmijë më pyesnin se çfarë doja të bëhesha kur të rritesha: Unë gjithmonë përgjigjesha se doja të bëhesha pilot aeroplani. Isha i intriguar nga fluturimi, nga shpejtësia e këtyre objekteve të pabesueshme fluturuese dhe ëndërroja të bëhesha një Top Gun i vërtetë.

Ndërsa u rrita, ëndrrat e mia, ato nuk ndryshuan, ato thjesht përqafuan rrugën që vendosa të ndiqja me profesionin e infermierisë derisa u përcaktuan qartë në profilin e Infermierit të Fluturimit.

Roli ynë i kujdesit dhe transportimit të pacientëve të kujdesit kritik përfshin njësitë e kujdesit intensiv në vende dhe kontinente të ndryshme. Një dhomë e vërtetë ringjalljeje dyzet mijë këmbë mbi nivelin e detit.

Transporti ajror mjekësor është një realitet i vendosur në të gjithë botën.

Organizimi i sistemeve të centralizuara spitalore (HUB) e ka bërë këtë lloj shërbimi jetik për jetën e shumë njerëzve.

Pjesa e popullsisë që ka më shumë nevojë për shërbimin tonë është pikërisht ajo që nuk do të donim ta shihnim kurrë në këtë gjendje: pacientët pediatër.

Njëzet e katër orë në ditë, shtatë ditë në javë, ne jemi gati të ndërhyjmë për të garantuar sigurinë dhe mbështetjen e nevojshme për pacientët tanë.

Zgjidhja e problemeve urgjente, përgatitja dhe aftësitë specifike, monitorimi i vazhdueshëm i pajisjeve mjekësore dhe përgatitja mbi aftësitë e buta për të menaxhuar pacientin dhe anëtarët e familjes së tij janë baza e punës sonë.

Jeta ime e punës në AIR Ambulance Grupi si një infermiere fluturimi karakterizohet nga telefonata të papritura, misione që mbulojnë distanca të mëdha dhe ndërveprim me një numër të madh profesionistësh të ndryshëm. Misionet tona fillojnë me dorëzimin e raportit mjekësor, kartelën mjekësore të pacientit të plotësuar nga mjeku që merr pjesë, e cila merret dhe vlerësohet me kujdes nga drejtori ynë mjekësor. Nga kjo pikë e tutje, ekuipazhi studion rastin, vlerëson çështjet e mundshme kritike që lidhen me situatën klinike të vëzhguar dhe analizon parametrat teknikë të fluturimit: lartësinë dhe kohën e parashikuar të udhëtimit.

Pasi arrijnë në vendin e hipjes së pacientit, bëhet kontakti i parë me fëmijën dhe prindin shoqërues. Ky është momenti kur vendoset marrëdhënia e besimit midis ekuipazhit dhe prindit shoqërues, një fazë kyçe në menaxhimin e emocionalitetit të atyre që po përjetojnë një situatë serioze vështirësie dhe shqetësimi për të garantuar efikasitet maksimal dhe qetësi transporti për pacientin.

Vlerësimet teknike para nisjes, monitorimi, terapitë, fiksohen rripat dhe nisemi.

Prej këtij momenti hyjmë në një dimension të pezulluar, ku retë bëhen mure të buta dhe alarmet monitoruese harmonizohen me frymën e pacientëve të vegjël. Nuk ka asgjë tjetër që të më largojë vëmendjen nga ajo jetë e pezulluar midis qiellit dhe tokës, dhe ndonjëherë midis jetës dhe vdekjes.

Kabina është një botë e vogël: qeshni, kuptoni njëri-tjetrin me shikim edhe kur flisni gjuhë të ndryshme; ndonjëherë veproni si një shpatull për ata që nuk kanë më lot për të derdhur dhe kanë vendosur të gjitha shpresat në atë rrugëtim për jetën e fëmijës së tyre.

Duke pasur privilegjin të përballem me një moment kaq delikat dhe të pambrojtur në jetën e një personi dhe familjet e tyre më bën të ndihem jashtëzakonisht mirënjohës.

Sapo zbarkojmë vjen momenti më i vështirë: pacienti lihet në kujdesin e kolegëve në tokë. Nuk ka kurrë kohë të mjaftueshme për të thënë lamtumirë siç do të donim, por shikimet dhe fjalët falënderuese janë të mjaftueshme për të kuptuar se sa shumë ka lënë brenda nesh çdo udhëtim.

Më kujtohen historitë e Benikut nga Shqipëria, Naila nga Egjipti, por mbi të gjitha Lidija nga Maqedonia e Veriut: një vajzë e bukur tetëvjeçare e goditur nga një encefalit shumë i dhunshëm me të cilin po luftonte për 3 muaj. Të imagjinoja se vetëm pak kohë para asaj gjendjeje ajo po luante me miqtë e saj të vegjël, më ndikoi shumë.

Si përfundim, roli i infermieres së fluturimit në transportin e pacientëve, veçanërisht të pacientëve pediatrikë, rezulton të jetë shumë më tepër se një profesion. Është një angazhim emocional dhe teknik që përfshin jetën dhe shpresën në fluturim. Nëpërmjet sfidave të përditshme, ne mësojmë se përkushtimi ynë mund të bëjë dallimin midis frikës dhe shpresës, midis dëshpërimit dhe mundësisë për një të ardhme më të ndritshme. Çdo mision është një udhëtim nëpër brishtësinë dhe forcën, një martesë e qiellit dhe tokës që na mëson rëndësinë e çdo jete.

Çdo pacient, ashtu si Lidija e vogël, përfaqëson një histori qëndrueshmërie dhe guximi. Shpresa jonë është që, nëpërmjet përpjekjeve tona, të mund të kontribuojmë në një kapitull rilindjeje për ata që përballen me një sëmundje të rëndë.

15/11/2023

Dario Zampella

Burim

Dario Zampella