Pediatrik hepatit B: maternal-fetal bulaşma

Hepatit B, enfekte annelerin hamilelik sırasında fetüse bulaşma olasılığı çok yüksektir. Doğumdan hemen sonra aşı ve immünoglobulinler ile enfeksiyon önlenebilir

Hepatit B, Hepatit B virüsünün (HBV) neden olduğu bir enfeksiyondur.

Hepatit B virüsü enfeksiyonu akut veya kronik olabilir.

6 aydan fazla sürdüğünde kronik olarak tanımlanır. Hepatit B virüsü esas olarak enfekte kanla temas yoluyla ve yetişkinlerde cinsel yolla bulaşır.

Dünya Sağlık Örgütü (WHO), dünyada kronik hepatit B virüsü enfeksiyonu olan yaklaşık 257 milyon insan olduğunu tahmin etmektedir.

Çocuklarda, hepatit B genellikle iyi huylu bir evrime sahiptir.

Bununla birlikte, bazı durumlarda, özellikle şiddetli olabilir.

En yaygın bulaşma, hepatit B virüsü ile enfekte anne ile taşıdığı çocuk arasındadır (dikey bulaşma).

Doğumda enfekte olan çocukların %90'ından fazlası, hepatit B virüsünün kronik taşıyıcıları haline gelir.

Enfeksiyon daha sonra, okul öncesi yaşta ortaya çıkarsa, kronik taşıyıcı olma riski %25-60'a düşer.

Enfeksiyon daha ileri yaşlarda ortaya çıkarsa, yetişkinlikte olduğu gibi risk daha da %5'e düşer.

Enfeksiyon, HBsAg adı verilen bir madde için kana bakılarak teşhis edilebilir.

Yüzey antijeni adı verilen bu madde, hepatit B virüsünün bir parçasıdır.

Kanda bulunması, devam eden bir hepatit B enfeksiyonu olduğunu gösterir.

Enfeksiyondan korunmada en etkili önlem aşılamadır. İtalya'da hepatit B aşısı 1991'den beri zorunludur.

Aşı, karaciğer kanseri riskini %70 oranında azaltmıştır.

Enfeksiyonu anneden çocuğa bulaştırmanın doğumdan önce veya hemen sonra meydana gelebilecek 3 olası yolu vardır (perinatal bulaşma):

  • Rahimde transplasental (intrauterin bulaşma): enfeksiyon, annenin kanından plasenta yoluyla çocuğun kanına geçer;
  • Doğum sırasında (doğum içi bulaşma);
  • Doğum sonrası (nadir) örneğin emzirme sırasında, ragades veya diğer kanayan meme başı lezyonları varsa (doğum sonrası bulaşma).

Uygun tedavi olmadığında, virüsün kronik taşıyıcı durumu taşıyıcı olma belirtisi göstermiyor.

Bununla birlikte, zamanla virüsün kronik taşıyıcıları ciddi karaciğer hasarı geliştirebilir.

Enfeksiyondan 30-40 yıl sonra siroz ve tümörler (hepatokarsinom) ortaya çıkabilir.

Bu nedenle risk, enfeksiyon ne kadar erken ortaya çıkarsa o kadar artar.

Başka bir deyişle, siroz ve tümör riski, bebekken enfekte olan yetişkinlerde en fazladır.

Hepatit B virüsü ile kronik olarak enfekte olmuş bir anneden doğan çocuklara, doğumdan sonraki 12 ila 24 saat içinde ilk doz hepatit B aşısı yapılmalıdır.

Aşı ile aynı zamanda bu bebeklere spesifik hepatit B virüsü immünoglobülini (HBIG) verilmelidir.

Aşılama döngüsü daha sonra 3. haftada, 4. haftada ve 8-11. ayda 12 doz daha ile tamamlanmalıdır.

Tercihen, son dozdan 1-3 ay sonra, çocuğun enfeksiyona karşı korunduğunu doğrulamak için aşıya karşı bağışıklık tepkisi kontrol edilmelidir (hepatit B virüsüne yönelik antikorları araştırın).

Hepatit B virüsünün kronik taşıyıcısı olan annelerden doğan az sayıda bebek, doğumda yapılan aşı ve immünoglobülinlerle uygun profilaksiye rağmen enfekte olur.

Bu, annenin kanında (viraemia) bulunan virüsün kopya sayısına bağlı olabilir.

Enfekte gebelerde viremi yüksek ise (HBV DNA >200,000 IU/mL), kandaki virüs sayısını azaltmak için gebeliğin 24. ve 28. haftaları arasında antiviral ilaçlarla (tenofovir) profilaksiye başlanması ve böylece doğumda uygulanan immünoglobulin ve aşı profilaksisinin yenidoğan üzerinde etkili olabilmesini sağlar.

Bu nedenle hamile kadınlar için gebeliğin ilk üç ayında hepatit B virüsü (HBsAg) taraması önerilir.

Doğum şekline gelince, hepatit B virüsü enfeksiyonunun anneden yenidoğana bulaşma riskinden kaçınmak için sezaryen ile doğumun vajinal doğumdan daha iyi olduğuna dair bir kanıt yoktur.

Aşı ve immünoglobülinleri alan bebekler anne tarafından emzirilebilir.

Bu nedenle, ne ragades ne de meme başı kanaması olmadığı sürece emzirme teşvik edilmelidir.

Hem yetişkin hem de pediatrik yaşta antiviral tedavinin temel amacı siroz ve karaciğer kanseri (hepatokarsinom) riskini azaltmaktır.

İnterferonlar ve antivirallerin (lamivudin, tenofovir ve entekavir) kronik hepatit tedavisinde etkili olduğu kanıtlanmıştır.

Antiviral tedavi sadece uzman merkezler tarafından reçete ile uygulanmalıdır.

Ayrıca Oku

Acil Durum Daha Fazla Canlı…Canlı: IOS ve Android için Gazetenizin Yeni Ücretsiz Uygulamasını İndirin

Yenidoğan Hepatiti: Belirtileri, Teşhis Ve Tedavisi

Hepatit A Nedir ve Nasıl Bulaşır?

Hepatit B: Belirtileri ve Tedavisi

Hepatit C: Nedenleri, Belirtileri ve Tedavisi

Hepatit D (Delta): Belirtiler, Tanı, Tedavi

Hepatit E: Nedir ve Enfeksiyon Nasıl Oluşur?

Çocuklarda Hepatit, İşte İtalya Ulusal Sağlık Enstitüsü'nün Söyledikleri

Çocuklarda Akut Hepatit, Maggiore (Bambino Gesu): 'Sarılık Bir Uyandırma Çağrısı'

Hepatit C Virüsünü Bulan Bilim Adamlarına Nobel Tıp Ödülü

Hepatik Steatoz: Nedir ve Nasıl Önlenir?

Enerji İçeceği Tüketimine Bağlı Akut Hepatit ve Böbrek Hasarı: Olgu Sunumu

Farklı Hepatit Türleri: Önleme ve Tedavi

Enerji İçeceği Tüketimine Bağlı Akut Hepatit ve Böbrek Hasarı: Olgu Sunumu

New York, Sina Dağı Araştırmacıları, Dünya Ticaret Merkezi Kurtarıcılarında Karaciğer Hastalığı Üzerine Bir Çalışma Yayınladı

Çocuklarda Akut Hepatit Vakaları: Viral Hepatiti Öğrenmek

Hepatik Steatoz: Yağlı Karaciğer Nedenleri ve Tedavisi

Hepatopati: Karaciğer Hastalığını Değerlendirmek İçin İnvaziv Olmayan Testler

Karaciğer: Alkolsüz Steatohepatit Nedir?

Kaynak

Bebek İsa

Bunları da beğenebilirsin