Zenbat gaixo diote lehen erantzunei esker? Batzuk agian beti, beste batzuk inoiz. Beste batzuek eraso egin diete. Orduan, non dago esker ona?

Lehen erantzunei esker, zenbatek egiten dute hori? Esker oneko ekintzak baino eraso gehiago gertatzen dira. Ia egunero gertatzen dira lehen atentatuen, paramedikoen eta erizainen aurkako erasoak. ER eta abarretan anbulantziak, operadore asko mehatxatu eta fisikoki jipoitu dituzte. Kontua da: zergatik? Zerk bultzatzen ditu gaixoak eta batzuetan senideak lehen erasoei eraso egitera?

Eskerrik asko, zer?

Erasoen kopurua kontzientziatzeko egin diren kanpainak izan arren, lehen erantzunak ez dira seguruak. Hori esan zuen EMS munduko pertsonalitate askok. Gaiaren inguruan, Gurutze Gorriaren Nazioarteko Batzordeak "Ez naiz xede" kanpaina jarri zuen abian.

Kanpaina hau mundu osoan zehar egin da, batez ere Asia eta Afrika bezalako guneetan, non tentsioak dauden talde armatuek eta gerra zibilek klima arriskutsua sortu dute baita beste batzuk salbatzeko eta laguntzeko lanean ari diren boluntario, mediku eta erizainak ere, banderarik gabe. Baina indarkeria bakean dauden beste herrialde batzuetan erregistratzen jarraitzen du.

Erasoen zergatiak? Mozkor gaixoak eta / edo drogak abusatzen zituztenak, gehienetan. Baina baita urduri dauden senideek ere, bizitzak salbatzeko ahalegina egiten duten boluntarioen eta paramedikoen lana oztopatzen duten mozkortuek.

Egindako ikerketa amerikarretatik Drexel Unibertsitatea Dornsife Osasun Publikoko Eskola, izanik paramedic a izatea baino arriskutsuagoa da suhiltzaile, erasoei dagokionez. Ikerketak ere erakutsi du erasoen arazoa, zoritxarrez, operadorearen sexuaren arabera handitzen dela. Gizonezkoak emakumeak baino arrisku handiagoa dute.

Zer egin arazoa konpontzeko?

Irtenbide desberdinen artean, zalantzarik gabe, anbulantziako ekipamenduen prestakuntza dago, erasoak ahalik eta modu zuzenenean ekiditeko. Baina agian ez da nahikoa izango. Legea betearaztea anbulantzien tripulatzaileen laguntzarekin bidali behar da, batez ere gaueko txandetan (arriskutsuenak direnak).

Bestalde, onena herritarren zentzumen zibikoa eta errespetua areagotzea izango litzateke, besteei bizitza eskaini nahi dien jendearekiko, boluntarioak edo profesionalak diren ala ez. “Eskerrik asko” sinple batek ere bizitzak salbatu ditzake.