De klinische rol van ambulance dienstverlening is de afgelopen decennia drastisch veranderd.

In de jaren tachtig werd op grote schaal geïntroduceerd paramedici en de mogelijkheid om te leveren levensreddende interventies, de jaren 1990 zagen meer verfijnd uitrusting en de ontwikkeling van nationale klinische richtlijnen, waarbij behandelingen worden uitgebreid tot vele ziekten, naast onmiddellijk levensbedreigende omstandigheden, en in de jaren 2000 vorderde het werk ambulance diensten die definitieve zorg verlenen en patiënten ontslaan na telefonisch advies alleen of na persoonlijk contact.

In de loop van deze tijd zijn er meer specialistische rollen ontstaan, die geavanceerde vaardigheden vereisen voor specifieke personen. Dit alles ging gepaard met een voortdurende toename van het aantal 999 oproepen en individuele incidenten.

Al deze factoren vergroten de potentiële risico's van bijwerkingen (AE's) in ambulance zorg voor meer complexe behandelingen en procedures.

Bijwerkingen en ambulancezorg: hoge kosten

De kosten van AE's in de gezondheidszorg zijn aanzienlijk zowel op persoonlijk als op institutioneel niveau. De meeste informatie over en onderzoek naar patiëntveiligheid is gebaseerd op ziekenhuisgegevens, sommige in de eerstelijnszorg, maar er is weinig bekend over patiëntveiligheid in ambulance diensten waarbij de omgeving, het personeel en de omstandigheden kunnen betekenen dat AE's kunnen verschillen.

Een retrospectieve beoordeling van medische dossiers in twee Britse ziekenhuizen schatte dat 1 op de 10 patiënten een AE ervaart, waarbij 50% van dergelijke gebeurtenissen mogelijk te voorkomen was als er lessen waren getrokken uit eerdere incidenten.

Ondanks het toenemende aantal bewijsmateriaal dat informeert over het optreden van AE's in ziekenhuizen, informeren overeenkomstige gegevens over de veiligheid van de patiënt bij gebruik ambulance diensten ontbreken.

De publicatie van twee baanbrekende rapporten To Err is Human: bouwen aan een veiliger zorgstelsel en Een organisatie met een geheugen meer dan 10 jaar geleden de nadruk gelegd op de dringende noodzaak om systematisch de omvang en aard van de schade waaraan patiënten worden blootgesteld in gezondheidszorgomgevingen, te bestuderen en te begrijpen.

Deze rapporten leidden tot de start van onderzoeken om de incidentie van schade te kwantificeren, voornamelijk in ziekenhuiszorg, en tot kwalitatief onderzoek om de faalmechanismen te identificeren die leiden tot letsel bij de patiënt.

Resultaten van het onderzoek

Het onderzoek toonde aan dat onderliggende attitudes en aannames over veiligheid in de gezondheidszorg een ernstig obstakel vormen voor het doorvoeren van duurzame verbeteringen.

Het vermogen om de veiligheidscultuur (dwz veiligheidsgerelateerde attitudes, waarden en overtuigingen van het personeel) van een organisatie te kwantificeren en vervolgens een systeemgerichte veiligheidscultuur te ontwikkelen, werd een belangrijk doel.

De groeiende aandacht voor veiligheidsinterventies heeft geleid tot de publicatie van een groeiende hoeveelheid literatuur die interventies beschrijft en pogingen om het voordeel voor de patiënt te kwantificeren. Er is duidelijk een risico bij het introduceren van deze interventies in ambulance diensten zonder eerst een diagnose te stellen van de veiligheidskwesties.

Patiëntveiligheid is hoger op de agenda gekomen voor het ziekenhuis; er is echter weinig gedocumenteerd bewijs over hoe ambulance diensten identificeren problemen of beoordelen de impact van ongewenste effecten. Als <50% van ambulance diensten en geen van de aangesloten beroepsorganisaties die zich hebben aangesloten bij de Patient Safety First-campagne, kan veiligheid worden beschouwd als een lagere prioriteit voor NHS ambulance diensten dan voor ziekenhuisdiensten in de NHS.

Voorafgaand aan de start van dit project is een eerste overzicht van de gepubliceerde literatuur over patiëntveiligheid in ambulance diensten hebben aangetoond dat de bewijsbasis voor patiëntveiligheid in ambulance diensten achterblijven bij die voor andere sectoren in de gezondheidszorg; bovendien is er geen systematische beoordeling van bewijsmateriaal om beleid, dienstverlening en toekomstig onderzoek te sturen.

Gegevens van het National Patient Safety Agency (NPSA) identificeerden een grote variatie in AE-rapportage tussen ambulance diensten en toonde aan dat er minder incidenten werden gemeld dan door andere zorgsectoren. Mogelijke redenen hiervoor blijven onduidelijk, maar algemeen wordt aangenomen dat lage AE-percentages meestal het gevolg zijn van slechte rapportage en niet van het uitblijven van incidenten.

Patiëntveiligheid: een groeiende focus in alle zorgsectoren

Een recent proefschrift suggereerde dat prioritering van werk om de klinische kwaliteit te verbeteren in overeenstemming met nationale prestatiedoelstellingen de aandacht kan wegnemen van patiëntveiligheid; of de veiligheidscultuur in ambulance diensten zijn mogelijk niet bevorderlijk voor de openbaarmaking van AE's.

Er is duidelijk behoefte aan verder werk om te onderzoeken hoe ambulance diensten reageren op patiëntveiligheidskwesties en om te begrijpen hoe zij hun betrokkenheid bij veiligheidsinitiatieven kunnen optimaliseren.

Er is een groeiende aandacht voor patiëntveiligheid in alle sectoren van de gezondheidszorg en, hoewel rechtszaken in ambulance diensten is zeldzaam, tarieven stijgen. Er is daarom een ​​dringende behoefte aan robuuste bewijssynthese om de bewijsbasis in verband met AE-rapportage in NHS te karakteriseren ambulance services.

Deze scoping review zal helpen om hiaten in het begrip aan het licht te brengen en om toekomstig onderzoek te sturen, en als zodanig vormt dit project een startpunt voor het stellen van prioriteiten en het verbeteren van ambulance serviceveiligheidsprocessen om de patiëntenzorg veiliger te maken.