Het elektrocardiogram is een onderzoek dat het mogelijk maakt om tal van hartaandoeningen te diagnosticeren. De expert legt uit hoe het werkt en waaruit het bestaat

Volgens gegevens van het ministerie van Volksgezondheid is hart- en vaatziekten nog steeds de belangrijkste doodsoorzaak in Italië, goed voor 34.8% van alle sterfgevallen.

Veel hart- en vaatziekten kunnen worden gediagnosticeerd met basale tests op het eerste niveau, waaronder het elektrocardiogram.

Wat is het elektrocardiogram (ECG)?

Het elektrocardiogram (ECG) is een onderzoek dat de intrinsieke elektrische activiteit van myocardiale vezels registreert.

In eenvoudige bewoordingen is het een praktische, gemakkelijk herhaalbare en goedkope methode om de elektrische activiteit van het hart vast te leggen om te zien of er mechanische of bio-elektrische stoornissen aanwezig zijn.

Wat is het doel van het elektrocardiogram (ECG)?

Met het elektrocardiogram kan de cardioloog een aantal hartaandoeningen en pathologieën diagnosticeren, waaronder:

• aritmieën: veranderingen in het hartritme: het hart klopt onregelmatig, te langzaam of te snel. De diagnose van aritmieën is erg belangrijk, omdat ze vaak asymptomatisch zijn en kunnen leiden tot hartstilstand en plotselinge dood;
• ischemie en/of infarct: het ECG kan cardiale nood veroorzaakt door een vermindering van de bloedstroom naar het hart (ischemie) veroorzaakt door een vernauwing van een kransslagader, wat kan leiden tot een myocardinfarct (afsterven van hartweefsel);
• aangeboren of verworven afwijkingen en lichamelijke aandoeningen van de hartholten zoals valvulopathieën, ventriculaire hypertrofie, gedilateerde cardiomyopathieën, enz.;
• elektrolytenstoornissen: overmatige of onvoldoende concentratie van elektrolyten in het bloed, wat leidt tot een verandering in het hartritme;
• toxische effecten van bepaalde medicijnen: die schade aan de hartspier kunnen veroorzaken.

Het ECG maakt ook de evaluatie mogelijk van de werking van pacemakers en andere interne apparaten zoals implanteerbare defibrillatoren.

ECG-APPARATUUR? BEZOEK DE ZOLL-STAND OP EMERGENCY EXPO

Symptomen van hartaandoeningen om op te letten

Ervan uitgaande dat sommige hartaandoeningen asymptomatisch kunnen zijn vóór zeer ernstige gebeurtenissen zoals hartstilstand, zijn de symptomen waar u op moet letten en die op hartaandoeningen kunnen duiden zeer variabel, maar kunnen bestaan ​​uit:

• afwezigheid van pols;
• pijn op de borst
• gemakkelijke vermoeibaarheid;
• gevoel van zwakte (asthenie);
• frequente zwelling van de onderste ledematen;
• langdurige hoofdpijn en duizeligheid;
• kortademigheid (dyspneu);
• hartkloppingen;
• gevoel van een onregelmatige hartslag;
• frequent flauwvallen (lipothymie).

Wanneer een elektrocardiogram uitvoeren?

Het elektrocardiogram is een zeer eenvoudige diagnostische test om uit te voeren, die geïndiceerd is in gevallen waarin:

• de bovengenoemde symptomen zijn aanwezig, die te wijten kunnen zijn aan een hartaandoening;
• er zijn familiale risicofactoren, die erg belangrijk zijn bij het beoordelen van de gezondheidstoestand van de patiënt, aangezien verschillende hartziekten een familiale aanleg kunnen hebben;
• er is behoefte om het klinisch-cardiocirculatoire beeld te vervolledigen van een patiënt die bijvoorbeeld een operatie moet ondergaan;
• het is noodzakelijk om certificering te verkrijgen voor sportactiviteiten, inclusief wedstrijdsport, in het kader van klinische beoordelingen om de gezondheidstoestand van de atleet vast te stellen;
• u moet de ontwikkeling van hartaandoeningen in de loop van de tijd beoordelen of de effectiviteit van de behandeling controleren.

Hoe het onderzoek wordt uitgevoerd

Het ECG duurt enkele minuten.

Er worden tien elektroden op het lichaam van de patiënt (armen, benen en borst) geplaatst om de elektrische activiteit van het hart te registreren.

De elektrocardiograaf geeft dit vervolgens weer in een spoor dat door de specialist wordt beoordeeld.

Er is geen elektrische stimulatie en er zijn geen specifieke contra-indicaties voor het onderzoek, dat pijnloos en niet-invasief is.

Hoe vaak moet een ECG worden gemaakt?

Het is aan de specialist om te beslissen hoe vaak medische controles en een elektrocardiogram worden uitgevoerd, afhankelijk van de resultaten van het onderzoek en de aan- of afwezigheid van pathologieën of risicofactoren.

Vanaf de leeftijd van 40 jaar is het raadzaam om ze elke twee jaar en na 50 jaar minstens één keer per jaar te hebben.

Soorten elektrocardiogram

Afhankelijk van de symptomen en het type probleem dat wordt opgemerkt of vermoed, zijn er ook andere soorten ECG's die kunnen worden uitgevoerd:

• Basaal ECG (in rust): dit is de klassieke onderzoeksmethode, waarbij de patiënt in rugligging op een bank ligt en de elektroden op zijn lichaam worden geplaatst;
• Holter dynamisch ECG: het wordt uitgevoerd met een kleine draagbare elektrocardiograaf waarmee de hartactiviteit gedurende 24 uur continu kan worden geregistreerd, waarbij verschijnselen (aritmieën, coronaire insufficiëntie, enz.) Die anders onbekend zouden zijn, worden benadrukt;
• Inspannings-ECG: is de evaluatie van het hart onder fysieke belasting met realtime monitoring van het elektrocardiogram en de bloeddruk. Het maakt het mogelijk om het gedrag van de bloeddruk te observeren en het begin van aritmieën en myocardischemie-verschijnselen tijdens fysiek werk te benadrukken;
• Loop recorder: dit wordt uitgevoerd door subcutane toepassing van een apparaat dat de elektrische activiteit van het hart gedurende de dag registreert en de informatie 's nachts doorgeeft aan het operatiecentrum. Dit onderzoek kan enkele maanden duren en is geïndiceerd om het bestaan ​​van zeldzame maar potentieel ernstige of gevaarlijke verschijnselen te beoordelen, zoals kwaadaardige aritmieën, syncopen, enz.
• Andere cardiologische onderzoeken

Het elektrocardiogram is een van de fundamentele en fundamentele hartonderzoeken, maar het is niet het enige waarmee de hartfunctie kan worden beoordeeld.

Daarnaast moeten we ook vermelden:

• colordoppler-echocardiogram: een verfijnde echografie van het hart, uitgevoerd met een ultrasone sonde bij vermoeden van hartschade of -afwijkingen;
• myocardiale scintigrafie in rust en inspanning: afhankelijk van het type onderzoek wordt na een inspanningstest of een farmacologische provocatietest een zwak radioactief medicijn in de patiënt geïnjecteerd. De beelden verkregen door een stuk van uitrusting, een gammacamera genoemd, geeft informatie over hoe het bloed in rust of onder stress in het myocardium (het spiergebied) stroomt, om de hartfunctie te kunnen beoordelen;
• coronaire angiografie (virtuele coronaire angiografie, coronaro tc): dit is een gecomputeriseerde axiale tomografie (CT)-scan met contrastmiddel, die high-definition 3D-beelden van de kransslagaders kan produceren en dus niet-invasief de aanwezigheid van een vernauwing (stenose) kan beoordelen );
• coronarografie: dit is een onderzoek waarbij een contrastmiddel wordt toegediend om de kransslagaders op röntgenfoto's zichtbaar te maken om de aanwezigheid van een eventuele stenose vast te stellen;
• myocardiale resonantie beeldvorming (MRI): deze test maakt gebruik van magnetische resonantie beeldvorming om beelden te produceren die de anatomische structuren van het hart beoordelen, met name het myocardium.

Lees ook:

ST-elevatie myocardinfarct: wat is een STEMI?

ECG eerste principes uit handgeschreven instructievideo

ECG-criteria, 3 eenvoudige regels van Ken Grauer - ECG herken VT

Bron:

GSD