Darmobstructie is een complex syndroom dat wordt gekenmerkt doordat de darmtransit van ontlasting en gas wordt geblokkeerd. De meest voorkomende vormen op pediatrische leeftijd zijn mechanisch van aard

Intestinale obstructie is een complex syndroom dat wordt gekenmerkt door de stopzetting van de darmtransit van feces en gas

Het kan functioneel zijn vanwege het stoppen van de darmmotiliteit (typisch voor peritonitis), of mechanisch vanwege een obstakel voor de darmtransit.

KINDERGEZONDHEID: LEES MEER OVER MEDICHILD DOOR EEN BEZOEK AAN DE STAND OP EMERGENCY EXPO

De meest voorkomende vormen van darmobstructie op pediatrische leeftijd zijn die van mechanische aard.

De meest voorkomende worden weergegeven door:

• Intestinale invaginatie bij kinderen tussen 4 en 12 maanden;
• Verstikte hernia bij patiënten tot 3-4 jaar;
• Intestinale volvulus op het divertikel van Meckel bij kinderen van 4-12 jaar;
• Occlusie door hechtende bruggen bij patiënten die eerder een buikoperatie hebben ondergaan (bijv. resultaat van peritonitis).

Het occlusieve syndroom wordt weergegeven door dit symptoom "poker":

• Buikpijn met vaak gewelddadige koliekprogressie;
• Gal braken (flesgroen van kleur);
• Verhoogd darmmeteorisme;
• Gestopte uitstoot van gas en ontlasting.

De "parade" van symptomen kan ook worden geassocieerd met een algemene aandoening die varieert afhankelijk van de plaats en aard van de mechanische obstructie.

In feite kan het bij sommige kinderen goed bewaard blijven, terwijl bij anderen een echte staat van shock kan optreden, met een kenmerkend lijdend gelaat en een kleine en frequente pols (typisch voor intestinale volvulus).

Kinderdiagnose van darmobstructie

Objectief onderzoek (lichamelijk onderzoek) onthult een opgezwollen en bolvormige buik als gevolg van de verhoogde hoeveelheid darmgas, terwijl palpatie het gevoel kan geven van een "ballon vol lucht", en in sommige gevallen kan palpatoire pijn worden opgeroepen (teken van verergering) .

Bij palpatie kan er een toename van de stoelgang (peristaltiek) of echte auscultatoire stilte zijn, de laatste is typerend voor de late stadia wanneer peritonitis als gevolg van darmperforatie secundair aan occlusie optreedt.

Elke buikpijn die gepaard gaat met galgroen braken en andere belangrijke algemene symptomen vereist altijd verwijzing naar een specialist om het risico op een late diagnose te verminderen.

De diagnose darmobstructie moet altijd door een specialist worden gesteld, omdat het niet altijd zo eenvoudig of intuïtief is als bij darmvolvulus uit het divertikel van Meckel.

Een röntgenonderzoek met gerichte projecties is bijna altijd sluitend voor de diagnose.

Een echografisch onderzoek, en in bepaalde gevallen een computertomografie (CT) scan, kan helpen bij het stellen van de diagnose.

Zodra een mechanische darmobstructie is vastgesteld, is een spoedoperatie altijd verplicht.

In geselecteerde gevallen kan conservatieve medische behandeling worden geprobeerd door de darm te decomprimeren met een neussonde.

Chirurgie varieert afhankelijk van de etiologie en ernst van de darmobstructie

Het kan beperkt zijn tot eenvoudige evaginatiemanoeuvres (in het geval van darminvaginatie), of darmdebridement en herpositionering (in het geval van darmadhesie), of complexere ingrepen zoals darmresectie (in het geval van Meckel's diverticulum) kunnen noodzakelijk zijn .

Bij darmobstructie met darmperforatie en ernstige secundaire peritonitis kan een tijdelijke stoma (bovennatuurlijke anus) worden geplaatst, die na enkele maanden (meestal 3-6 maanden) wordt gesloten.

In de ernstigste gevallen van darmobstructie wordt de chirurgische ingreep gecombineerd met het plaatsen van een centrale veneuze katheter, waardoor veneuze hypervoeding van de jonge patiënt kan compenseren voor het langdurige vasten dat wordt veroorzaakt door het vertraagde herstel van de darmfunctie (vertraagde kanalisatie) dat volgt op de chirurgische procedure.

Postoperatieve problemen zijn afhankelijk van de ernst van de darmobstructie en de complexiteit van de operatie.

Bij darminvaginatie wordt de kleine patiënt na 4-5 dagen ontslagen.

Bij occlusies waarbij darmresecties worden uitgevoerd of waarbij een stoma wordt aangebracht, kan het postoperatieve beloop langer en complexer zijn.

Zodra de occlusie is opgelost, met hervatting van de darmkanalisatie en normale orale inname, wordt het kind ontslagen met de voorzorgsmaatregelen die typerend zijn voor alle buikoperaties, zoals rust van fysieke activiteit gedurende een paar maanden en een regelmatig en nooit overmatig dieet.

Lees ook:

De darmbacteriën van een baby kunnen toekomstige obesitas voorspellen

Microbiota, de rol van de 'poort' die de hersenen beschermt tegen darmontsteking ontdekt

Darmpoliepen: diagnose en typen

Bron:

Baby Jezus