Blindedarmontsteking: oorzaken, symptomen en behandeling

By Cristiano Antonino On December 12, 2022

Blindedarmontsteking is een ontsteking van de appendix, een dunne tubulus die begint in de blindedarm en zich in het kwadrant rechtsonder in de buik bevindt

De appendix maakt deel uit van het immuunsysteem en speelt een belangrijke beschermende functie tijdens het eerste levensjaar, maar wordt dan een "doelorgaan" voor infectie.

Blindedarminfectie kan optreden in acute of chronische vorm:

acute appendicitis komt voornamelijk voor tussen de leeftijd van 6 en 20 jaar, hoewel het op elke leeftijd kan voorkomen. Het treedt op wanneer de appendix gevuld is met een vreemd lichaam dat ervoor zorgt dat het opzwelt (zoals slijm, ontlasting of parasieten) en een virulente vermenigvuldiging van de bacteriële darmflora veroorzaakt.
chronische appendicitis is een chronische ontsteking van de appendix die het vaakst optreedt als gevolg van acute appendicitis die niet is gediagnosticeerd of geopereerd. Het manifesteert zich met pijn, slechte eetlust, misselijkheid, en bij vrouwen - vanwege de uitgebreide lymfatische verbindingen tussen de inwendige geslachtsorganen en appendix - wordt het vaak geassocieerd met gynaecologische problemen.

Oorzaken van blindedarmontsteking

In de appendix bevindt zich de bacteriële darmflora: de bacteriën Escherichia coli, Streptokokken en Stafylokokken, die normaal onschadelijk zijn, kunnen zich onder bepaalde omstandigheden abnormaal vermenigvuldigen en een ontsteking van het orgaan veroorzaken.

De triggerende aandoening is meestal een occlusie van het lumen van de appendix waardoor de bacteriën stagneren en een infectie veroorzaken.

Occlusie kan verschillende oorzaken hebben: gestold slijm, stenen, parasieten, een abnormale stand van de blindedarm door zijn te lange lengte.

Andere triggerende aandoeningen zijn onder meer de inname van zeer vet of kleurstofrijk voedsel en vooral het roken van tabak.

Tekenen en symptomen van appendicitis

Blindedarmontsteking manifesteert zich in typische gevallen met ernstige en plotselinge buikpijn, vergezeld van steken.

Het pijnlijke gebied varieert en strekt zich uit over de hele buik of vanaf de navel naar beneden, voornamelijk rechtsonder gelokaliseerd.

In zeldzamere gevallen kan het de dij aantasten.

De pijn kan verergeren bij beweging, diep ademhalen, palpatie, hoesten of niezen.

Andere symptomen zijn misselijkheid, braken, koorts, obstipatie of diarree.

In een redelijk percentage van de gevallen kan de symptomatologie wazig zijn of aanwezig zijn met niet-typische symptomen en tekenen, vooral op volwassen leeftijd, wat de diagnose soms moeilijk maakt.

Diagnose van blindedarmontsteking

De diagnose appendicitis wordt voornamelijk gesteld op basis van klinisch onderzoek, maar sommige bloedonderzoeken (waarde van witte bloedcellenbezinkingssnelheid – ESR, C-reactief proteïne), echografie en, in geselecteerde gevallen, CT-scan die mogelijk kunnen helpen om een pijn van appendiculaire oorsprong te onderscheiden van pijn die andere oorzaken heeft, of om de aanwezigheid van abcessen of beginnende pathologie te benadrukken in andere organen.

Complicaties van blindedarmontsteking

De ontstoken appendix kan scheuren of perforeren, waardoor de buikholte wordt besmet met geïnfecteerd materiaal en de daaropvolgende productie van pus: we spreken in deze gevallen van peritonitis.

Evolutie naar appendiculair abces is ook mogelijk.

Therapie van blindedarmontsteking

De therapie van appendicitis bestaat uit het operatief verwijderen van de appendix (appendectomie).

Alleen medicamenteuze behandeling (het 'afkoelen' van de appendicitis met antibiotica en ijs) brengt het risico van terugval, in een vaak nog virulentere vorm, en chroniciteit aan het licht.

Chirurgie wordt uitgevoerd onder algemene verdoving en kan worden uitgevoerd via een incisie van enkele centimeters of laparoscopisch, dat wil zeggen meestal met drie toegangen van elk ongeveer 1 cm.

In bijzondere gevallen kan het nodig zijn om wat grotere incisies te maken

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

De laparoscopische techniek is voornamelijk geïndiceerd bij vrouwen, vooral wanneer er onzekerheid bestaat over de diagnose van ziekten van het genitale gebied en bij zwaarlijvige patiënten, bij wie de chirurgische incisie groter zou moeten zijn.

In andere gevallen vindt laparoscopie echter een indicatie vanwege de voordelen die het kan bieden, die des te duidelijker worden naarmate de mate van ontsteking van de appendix groter is.

Het is nu duidelijk dat het aantal wondinfecties, postoperatieve verklevingen en hernia's op incisie (laparoceles) significant lager is.

Als de oorzaak van de symptomen bovendien anders is dan een ontsteking van de appendix, biedt laparoscopie het voordeel van diagnose en uiteindelijke behandeling via dezelfde incisies, waardoor het niet nodig is om eventuele abdominale incisies te verwijden.

Er is echter geen definitief bewijs in de medische literatuur van significante voordelen ten opzichte van traditionele incisie in termen van postoperatieve pijn, duur van ziekenhuisopname en hervatting van gebruikelijke fysieke activiteiten.

Als de appendix is gescheurd, waardoor peritonitis is ontstaan, is een spoedoperatie vereist, aan het einde waarvan meestal een drain wordt achtergelaten, waarbij een buisje in de buikholte wordt ingebracht om de pus uitwendig te laten verwijderen; de drainagebuis wordt na enkele dagen verwijderd, wanneer er geen gevaar meer is voor een buikinfectie.