Atriale fibrillatie-ablatie: wat het is en hoe het te behandelen?
Wat is atriale fibrillatie ablatie? Atriale fibrillatie is een hartritmestoornis die wordt gekenmerkt door snelle, niet-ritmische atriale activiteit, met verlies van atriale contractie
Verlies van contractie leidt tot de mogelijkheid van stasisgebieden in de hartkamers met het risico van stolselvorming en de daaruit voortvloeiende noodzaak van chronische anticoagulantia.
Gebrek aan atriale contractie kan ook de totale efficiëntie van de hartpomp verminderen en bijgevolg het vermogen van patiënten om inspanning te tolereren verminderen.
Dus, hoewel dit ritme perfect verenigbaar is met het leven, kan atriumfibrilleren leiden tot grote beperkingen in de kwaliteit van leven van risicopatiënten.
Mogelijke oorzaken van atriale fibrillatie zijn hartklepafwijkingen of aangeboren hartafwijkingen, drugs-, cafeïne-, tabaks- en alcoholgebruik, slaapapneu, hyperthyreoïdie of andere metabole onevenwichtigheden.
In de meeste gevallen is atriumfibrilleren dus het gevolg van een hart- en vaatziekten, maar het kan ook voorkomen bij mensen die geen hartziekte hebben.
In dit geval is het gebruikelijk om te spreken van geïsoleerd atriumfibrilleren (30% van de gevallen). Als atriumfibrilleren ook gepaard gaat met een structurele afwijking van het hart, spreken we van gelijktijdig atriumfibrilleren (50% van de gevallen).
Sommige mensen met atriumfibrilleren vertonen geen symptomen, of als ze dat wel doen, worden ze niet herkend door de patiënt, die simpelweg hun levensstijl aanpast.
Deze personen zijn zich vaak niet bewust van hun toestand totdat het door hun arts wordt ontdekt tijdens een objectief onderzoek of een elektrocardiogram.
Patiënten met symptomen klagen daarentegen het vaakst over hartkloppingen, dyspneu, zwakte of gemakkelijke vermoeidheid, zelden syncope en pijn op de borst.
De diagnose wordt gesteld door lichamelijk onderzoek, elektrocardiogram of 24-uurs Holter ECG.
Vanuit klinisch oogpunt wordt atriale fibrillatie onderverdeeld volgens de wijze van presentatie in paroxysmaal (wanneer episodes optreden en spontaan verdwijnen in minder dan een week), persistent (wanneer de aritmische episode niet spontaan stopt maar pas na externe therapeutische interventies) en permanent (wanneer therapeutische interventies niet effectief zijn gebleken).
ECG-APPARATUUR? BEZOEK DE ZOLL-STAND OP EMERGENCY EXPO
Wat is chirurgische ablatie van atriale fibrillatie?
Wanneer zowel medicamenteuze therapie als elektrische cardioversie niet effectief zijn gebleken bij het beheersen van het ritme of de frequentie, kan deze aritmie, in aanwezigheid van significante invaliderende symptomen, worden benaderd met "ablatie".
Met deze techniek worden 'laesies' gemaakt in het atriumweefsel om bepaalde gebieden die mogelijk de oorsprong van de aritmie kunnen zijn elektrisch te isoleren en om 'gangen' te creëren waarbinnen het elektrische signaal wordt geleid, waardoor de grillige circulatie wordt vermeden die de aritmie veroorzaakt.
Over het algemeen kan transkatheterablatie de voorkeursbehandeling zijn om te proberen het probleem op te lossen in gevallen van geïsoleerd atriumfibrilleren.
Als katheterablatie ook niet effectief is, kan chirurgische ablatie met sluiting van de linker oorschelp worden uitgevoerd met een grotere kans op succes ten koste van een grotere invasiviteit.
De linker oorschelp is een blind aanhangsel van het linker atrium, en door anatomische conformatie is dit het punt waar stolselvorming in het algemeen begint tijdens atriale fibrillatie.
De gelijktijdige chirurgische vernietiging van de linker oorschelp vermindert het risico op embolie aanzienlijk als ablatieprocedures mislukken en de daaruit voortvloeiende noodzaak om atriale fibrillatie te 'chroniseren'.
In geval van gelijktijdige atriumfibrilleren met een andere structurele pathologie met chirurgische indicatie, zal de ingreep worden uitgevoerd volgens de modaliteiten en aanpak vereist door de structurele hartpathologie (sternotomie of minithoracotomie met extracorporale circulatie of kloppend hart).
In het geval van geïsoleerde paroxysmale atriale fibrillatie, kan ablatie worden uitgevoerd door middel van thoracoscopie met een dubbel kloppend hart, met minimale invasiviteit.
Bij aanhoudend of chronisch atriumfibrilleren wordt ablatie uitgevoerd door minithoracotomie, met behulp van extracorporale circulatie
De kans op herstel van het normale hartritme (sinusritme) varieert van 70 tot 90%, afhankelijk van het type atriumfibrilleren en de duur van het fibrilleren voordat de procedure wordt ondergaan.
Is chirurgische ablatie van atriale fibrillatie gevaarlijk of pijnlijk?
Het is een chirurgische ingreep, dus de risico's zijn bloedingen, infectie, neurologische schade en mogelijke implantatie van een pacemaker.
Follow-up
Na de operatie wordt de patiënt overgebracht naar de intensive care-afdeling, waar hij 12-24 uur onder observatie blijft, voordat hij weer wordt overgebracht naar de klinische afdeling.
Na 4 of 5 dagen na de operatie kan de patiënt uit het ziekenhuis worden ontslagen en direct worden overgebracht naar een hartrevalidatiecentrum, waar hij ongeveer 15 dagen zal blijven of eventueel direct thuis.
Lees ook:
Kindergeneeskunde, nieuwe ablatietechniek voor tachycardie bij de Bambino Gesù in Rome
Tachycardie: belangrijke dingen om in gedachten te houden voor de behandeling
Wat is ablatie van re-entry tachycardieën?