Belonefobie: de angst voor naalden ontdekken

By Cristiano Antonino On Jan 26, 2023

Belonefobie is de pathologische angst voor naalden, spelden en elk scherp of puntig voorwerp

Wat is een fobie?

Met fobie bedoelen we in het algemeen een 'beladen en aanhoudende angst die buitensporig en irrationeel is, veroorzaakt door de aanwezigheid van of anticipatie op een specifiek object of een specifieke situatie'; met andere woorden, een onverklaarbare, extreme, onevenredige en aanhoudende angst voor bepaalde situaties, objecten, activiteiten, levende wezens (dierlijk of menselijk) of zelfs de gedachte daaraan; hoewel het op zichzelf geen reële bedreiging vormt, kan het object van de fobie echt onstuimig en disfunctioneel gedrag van de kant van de lijder uitlokken, die daardoor geneigd is zich zonder duidelijke rechtvaardiging te laten overweldigen door terreur.

Waarschijnlijk zal ieder van ons die dit artikel leest, denken dat het normaal is om bang te zijn om aangevallen te worden door iemand met een mes of een ander scherp voorwerp, of opgewonden te raken door gewelddadige scènes waarin scherpe voorwerpen worden gebruikt; net zoals het heel gewoon en 'normaal' is om een lichte angst te hebben voor voorwerpen zoals injectiespuiten, scalpels of andere instrumenten die we associëren met situaties waarin onze gezondheid of ons leven op de een of andere manier in gevaar kan worden gebracht.

Dit alles kan op zichzelf worden beschouwd als een fysiologische reactie van het organisme wanneer het wordt geconfronteerd met een angstaanjagende, bedreigende of gevaarlijke situatie.

Belonefobie, wat is het?

Maar er is een specifieke fobie die het ondenkbaar maakt om je zelfs maar voor te stellen een van de bovengenoemde situaties te ervaren; we hebben het over belonefobie (ook bekend als trypanofobie), ook wel bekend als angst voor de naald, die wordt gedefinieerd als een aanhoudende, abnormale en ongerechtvaardigde angst voor naalden en spelden en, in de meeste gevallen, ook voor scharen, messen en andere scherpe of voorwerpen snijden.

De symptomen van deze patiënten worden in de meeste gevallen weergegeven door ernstige angst en kunnen bestaan uit flauwvallen, hartkloppingen, tachycardie, toegenomen zweten (vooral in de handpalmen), duizeligheid, bleekheid, misselijkheid en een gevoel van duizeligheid bij het zien van de naald of andere gevreesde objecten.

We kunnen ook andere problemen die verband houden met deze fobie als directe gevolgen zien, namelijk hemofobie (angst voor bloed) en traumatofobie (angst voor wonden).

De combinatie van deze fobieën maakt het erg moeilijk om iemands reacties te beheersen: de angst kan zo sterk worden dat de persoon zo bang wordt dat hij zelfs noodzakelijke medische interventies weigert.

De gevolgen en gevolgen voor iemands gezondheidstoestand kunnen dan ook zeer ernstig zijn.

De negatieve gevolgen kunnen ook een wisselwerking hebben met de gezondheid van anderen.

Belonefobie lijkt zelfs de oorzaak te zijn die het meest wordt genoemd door niet-donoren (60%) als afschrikmiddel voor het doneren van bloed of bloedderivaten

Het schijnt een vrij veel voorkomende aandoening te zijn, aangezien blijkt dat zo'n 10% van de wereldbevolking er last van heeft, al wordt niet gespecificeerd in welke mate.

Er wordt gedacht dat deze fobie een genetische oorzaak kan hebben, aangezien veel van degenen die eraan lijden een familielid hebben met dezelfde angst, maar dit is tot op heden niet bewezen.

Het lijkt er ook op dat mannen er meer last van hebben dan vrouwen, hoewel vrouwen statistisch gezien meer fobisch zijn dan mannen.

Degenen die aan belonefobie lijden, kunnen een sterke angsttoestand vertonen in situaties waarin de zojuist genoemde objecten geen echte bedreiging vormen

Voor een belonefobie kan het bijvoorbeeld een extreem sterke angstprikkel zijn om naar een laboratorium te moeten gaan voor een bloedtest; of iemand een mes zien hanteren tijdens het koken kan leiden tot een echte angstcrisis.

In extreme gevallen, in een poging om met hun angst om te gaan, vermijden mensen met belonefobie het hanteren van de gevreesde objecten of verwijderen ze zelfs uit de omgevingen die ze vaak bezoeken; ze proberen niet in situaties te zijn waar het risico om in contact te komen (al is het maar visueel) met dergelijke objecten erg groot is; ze mijden analyses, medische onderzoeken, tandartsbezoeken enzovoort, gewoon omdat ze bang zijn om met naalden of scherpe, puntige voorwerpen om te gaan.

In de ernstigste gevallen, net als bij alle andere soorten specifieke fobieën, vermijden belonefobe personen steeds meer elke omgeving, context of persoon, uit angst dat deze ertoe kunnen leiden dat ze onvrijwillig in min of meer direct contact komen met het object van hun angst; dit kan ertoe leiden dat deze personen zich sociaal en affectief isoleren, hun contact met de buitenwereld zoveel mogelijk beperken en het hen in ieder geval moeilijk maken hun normale leven te leiden.

Hoewel het erop lijkt dat deze fobie meestal al op jonge leeftijd aanwezig is, hoewel de persoon kan melden verschillende stadia van het probleem te hebben doorgemaakt, kan een bepaalde tijd voor vrouwen, wanneer het plotseling acuut kan worden en disfunctioneel kan worden voor hun gezondheid, zwangerschap zijn.

In deze gevallen ondervinden vrouwen grote moeilijkheden als het gaat om bloedonderzoeken (die nu maandelijks door het nationale gezondheidssysteem worden verstrekt), in het geval van mogelijk invasieve prenatale tests (zoals vruchtwaterpunctie of villocentese) en ten slotte in het geval van de noodzaak om lokale anesthesie te ondergaan voor de bevalling.

Andere situaties waarin het probleem grote moeilijkheden kan veroorzaken voor de persoon die eraan lijdt en zorgen kan baren voor de mensen om hem of haar heen, kunnen chirurgische ingrepen zijn (zelfs als ze gepland en niet urgent zijn), verkeersongevallen, eenvoudige vaccins, behandelingen waarbij injectiespuiten worden gebruikt of infuus, bloedglucosemeting bij diabetescontrole, etc.

Juist om te handelen alvorens een bloedafname nodig is, kan cognitieve gedragspsychotherapie een centrale rol spelen door de persoon te helpen het probleem onmiddellijk te herkennen, zo snel mogelijk een diagnose te stellen en het binnen enkele weken te verhelpen dankzij het gebruik van specifieke technieken.

Juist omdat deze fobie iemands gezondheid in gevaar kan brengen en de mogelijkheid van klinische onderzoeken in gevaar kan brengen, is het vinden van de meest geschikte oplossing voor iemands behoeften de eerste stap na de diagnose, en hierin kunnen specialisten die voldoende zijn opgeleid in het onderwerp een doorslaggevende rol spelen.