Goedaardige prostaathypertrofie: definitie, symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On 10 mei 2023

Goedaardige prostaathypertrofie (BPH), ook bekend als goedaardige prostaathyperplasie of prostaatadenoom, is een toename van het volume van de prostaatklier

Het is een goedaardige fysiologische vergroting die kenmerkend is voor het ouder worden.

De groei van de klier kan al op de leeftijd van 40 jaar optreden, maar aangezien het een langzaam en progressief fenomeen is, beginnen de symptomen in de meeste gevallen rond de leeftijd van 50 jaar.

Het treft ongeveer de helft van de mannen boven de 50 tot 60-70% van de mannen boven de 70.

Hoewel het een goedaardige toename in grootte is, is het nog steeds een klinische aandoening die niet mag worden onderschat, omdat het, indien verwaarloosd of onbehandeld, niet alleen kan leiden tot urinewegproblemen, maar ook grote gevolgen kan hebben voor de blaas- en nierfunctie.

Wat is de prostaat

De prostaat is een exocriene klier van het mannelijke urogenitale systeem, ongeveer zo groot als een kastanje, die zich onder de blaas en voor het rectum bevindt.

Het draagt bij aan de productie van zaadvloeistof omdat het prostaatvocht afscheidt.

Prostaatvocht is goed voor ongeveer 20-40% van het ejaculaat en heeft verschillende taken

het creëren van een gunstige omgeving voor spermatozoa
sperma vloeibaar houden
om de zuurgraad van vaginale secreties te verminderen, waardoor de overleving en beweeglijkheid van het sperma op dat niveau wordt verbeterd

Oorzaken van prostaatvergroting

De prostaat is ongeveer zo groot als een kastanje, maar heeft de neiging om te groeien met de leeftijd.

De groei van de klier wordt veroorzaakt door een hormonale onbalans die een verandering in de verhouding van androgenen tot oestrogenen veroorzaakt en verantwoordelijk is voor verhoogde celproliferatie, waardoor de klier groter wordt.

Dit leidt tot een progressieve compressie van de urethra (het kanaal dat bij mannen urine van de blaas naar buiten door de penis laat stromen), wat de fysiologische stroom van urine belemmert en urinewegobstructie veroorzaakt, die verantwoordelijk is voor de plassymptomen waarover wordt geklaagd. door de patiënt.

Bovendien kan urinestagnatie in de blaas leiden tot andere problemen zoals urineweginfecties (UTI), blaasstenen tot ernstigere aandoeningen zoals een verminderde nierfunctie.

Symptomen van goedaardige prostaathyperplasie

Omdat het verband houdt met het ouder worden, is de prostaatvergroting geleidelijk en daarom zijn ook de symptomen die ermee gepaard gaan meestal wazig in de beginfase en verergeren ze geleidelijk.

Vaak wordt de grotere omvang van de prostaatklier pas opgemerkt als er grote problemen met urineren optreden.

Symptomen die kunnen optreden bij mensen die lijden aan goedaardige prostaathypertrofie zijn

zwakke, intermitterende, draderige urinestroom
aarzeling om te plassen (wachten voor het begin van urineren ondanks de aanwezigheid van urinedrang)
verlengde plastijd
moeite met het volledig legen van de blaas
dringende behoefte om te plassen (urinaire urgentie)
verhoogde frequentie van urineren (pollakiurie)
's nachts moeten plassen (nycturie)
dribbelen aan het einde van het plassen
Pijnlijke urinering
onvrijwillig urineverlies (urine-incontinentie)
onvermogen om te plassen (urineretentie) tot blaaskatheterisatie

Andere symptomen kunnen zijn

hematurie, dwz aanwezigheid van bloed in de urine
hemospermie, aanwezigheid van bloed in de zaadvloeistof
aandoeningen van de seksuele sfeer

Diagnose van goedaardige prostaathypertrofie

Het optreden van urinaire symptomen moet de patiënt ertoe aanzetten om door te verwijzen naar een urologische specialist voor een urologisch onderzoek.

Handige hulpmiddelen voor de specialist om goedaardige prostaathypertrofie te diagnosticeren en voor behandeling zijn:

anamnese: dwz de klinische geschiedenis van de patiënt, zowel die met betrekking tot het mictieprobleem waarvoor het onderzoek wordt uitgevoerd als die met betrekking tot andere pathologieën waarvoor de patiënt in behandeling is of een operatie heeft ondergaan;
objectief onderzoek van de patiënt: onderdeel van het urologisch onderzoek is de rectale exploratie van de prostaat. Door een vinger in het rectum van de patiënt te steken, kan de uroloog de vorm, grootte en consistentie van de prostaat, eventuele pijn bij palpatie van de prostaat en verdachte gebieden voor maligniteit beoordelen;
PSA-test (prostaatspecifiek antigeen): een bloedmonster dat een marker doseert die door de prostaat wordt geproduceerd. Het is een orgaanspecifieke maar niet tumorspecifieke marker. Dit betekent dat veranderingen in deze parameter zowel kunnen optreden in de aanwezigheid van een kankerpathologie van de prostaat als in de aanwezigheid van goedaardige prostaathypertrofie, prostatitis (een ontstekingsproces dat de prostaat aantast). Het is daarom van fundamenteel belang voor de juiste evaluatie ervan, het lezen ervan door de uroloog;
echografie van het urinewegstelsel: een niet-invasieve test die wordt uitgevoerd wanneer de blaas vol is, kan nuttig zijn om de toestand van het urinewegstelsel (nieren en blaas) te beoordelen en om informatie te verkrijgen over de grootte, ecostructuur en groei van de prostaatklier. De patiënt wordt vervolgens uitgenodigd om te plassen en de echografie van de blaas wordt herhaald om eventuele post-minutional residu (RPM) te beoordelen, dwz of er aan het einde van het plassen urine in de blaas achterblijft;
uroflowmetrie: een niet-invasieve diagnostische test om de urinestroom van de patiënt te bestuderen en een functioneel probleem in de lagere urinewegen aan het licht te brengen. De patiënt plast in een speciaal instrument dat lijkt op een normaal toilet, een uroflowmeter genaamd, die het urineren van begin tot einde registreert en parameters meet zoals: volume geproduceerde urine, urinestroomsnelheid en tijd om te plassen. Aan het einde van de test wordt vervolgens het post-minution residu (RPM) beoordeeld;
IPSS (International Prostatic Symptomen Score): dit is een universeel aanvaarde vragenlijst die wordt gebruikt als een hulpmiddel om urinewegaandoeningen gerelateerd aan goedaardige prostaathypertrofie objectief te beoordelen om de omvang van de symptomen te evalueren;
urodynamische test: invasieve test met behulp van een blaaskatheter en een endorectale sonde, geïndiceerd bij sommige patiënten met goedaardige prostaathypertrofie wanneer het nodig is om de urinecyclus en de werking van de blaasspieren te bestuderen;
Multiparametrische magnetische resonantie beeldvorming van de prostaat en/of prostaatbiopsie: onderzoeken die door de specialist worden aangevraagd bij verdenking op prostaatkanker tijdens het onderzoek.

Hoe BPH wordt behandeld

De behandeling van goedaardige prostaathypertrofie is afhankelijk van verschillende factoren, zowel gerelateerd aan de ernst van de symptomen van de lagere urinewegen als aan complicaties van de ziekte zelf, zoals blaasstenen, terugkerende urineweginfecties, urineretentie tot blaaskatheterisatie en verslechtering van de nierfunctie.

Er zijn in principe twee benaderingen voor de behandeling van goedaardige prostaathypertrofie: medisch en chirurgisch.

De medische benadering is de eerste behandeling die wordt aangeboden aan patiënten met BPH en maakt gebruik van zowel zogenaamde 'symptomatische' medicijnen als medicijnen die prostaatcelproliferatie remmen, zoals 5-alfa-reductaseremmers.

De 'symptomatische medicijnen' leiden tot een verbetering van de symptomen van de patiënt zonder de groei van de prostaatklier te beïnvloeden.

Hierdoor zal de patiënt beter plassen maar wordt de prostaatvergroting niet afgeremd.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Symptomatische geneesmiddelen behoren tot twee klassen: alfalithica en muscarinereceptorantagonisten.

De keuze hangt af van het type symptomatologie waaraan de patiënt lijdt.

De 5-alfa-reductaseremmers vertragen daarentegen de groei van de prostaat.

Hun effecten zijn minder direct dan bij symptomatische geneesmiddelen en worden duidelijk na enkele maanden therapie.

Het gebruik van dit type medicijn hangt niet alleen af van de symptomen van de patiënt, maar ook van de grootte van de prostaat.

Medicamenteuze therapie bestaat vaak uit een combinatie van symptomatische geneesmiddelen en 5-alfa-reductaseremmers.

Chirurgie wordt toegepast wanneer medische therapie niet voldoende is om de symptomen van de patiënt te beheersen, wanneer de patiënt medische therapie niet tolereert of wanneer ondanks therapie complicaties van goedaardige prostaathypertrofie optreden.

Het doel van een operatie is het verwijderen van het deel van de prostaat (prostaatadenoom) dat verantwoordelijk is voor de urinewegobstructie.

Zo wordt niet de gehele prostaat verwijderd, maar alleen het obstructieve deel.

Dit betekent dat de patiënt ook na de operatie regelmatig prostaatcontroles moet blijven ondergaan, aangezien de prostaatklier niet in zijn geheel wordt verwijderd, waardoor het risico op prostaatkanker ook na de operatie aanwezig blijft.

Het type operatie dat de patiënt ondergaat (endoscopisch, open, laser) varieert van patiënt tot patiënt en houdt rekening met verschillende aspecten zoals de grootte van de prostaat, ziekten waaraan de patiënt lijdt, therapieën die hij volgt, eerdere operaties, enz.

BPH is een leeftijdsgebonden fysiologische aandoening die mannen van 40-45 jaar kan treffen en bestaat uit een goedaardige vergroting van de prostaat.

Afhankelijk van de klachten die het veroorzaakt, kan een medische of chirurgische behandeling noodzakelijk zijn.

Het is raadzaam om een uroloog te bezoeken voordat de symptomen optreden als preventieve maatregel of op het moment dat ze optreden om de prostaataandoening goed te beheersen en complicaties te voorkomen.