Borstkanker: hulpmiddelen voor vroege diagnose

By Cristiano Antonino On Jan 7, 2023

Borstkanker is het meest voorkomende neoplasma bij vrouwen en het is aangetoond dat ongeveer een op de acht vrouwen het tijdens hun leven krijgt. Vroege diagnose is mogelijk

Risicofactoren voor borstkanker

Laten we beginnen met risicofactoren. Ze zijn verschillend en beïnvloeden vrouwen op verschillende manieren.

Bijvoorbeeld leeftijd, aangezien de incidentie toeneemt met de leeftijd: vroege menarche of late menopauze verbreedt het oestrogeenvenster, terwijl zwangerschap en borstvoeding beschermend zijn.

Er is ook erfelijkheid van sommige vormen van borstkanker, die verband houdt met genomische veranderingen (de bekendste zijn BRCA1 en 2) en een zekere bekendheid die een grotere aanleg voor de ontwikkeling van dit neoplasma bepaalt.

Leefgewoonten (die we altijd kunnen verbeteren) zijn ook een risicofactor: zwaarlijvigheid, die leidt tot een veranderde hormoonproductie, is een risicofactor, net als roken en alcohol; terwijl lichamelijke activiteit beschermend is en altijd moet worden aangemoedigd.

Een andere rol spelen hormoontherapieën: met name hormoonvervangende therapieën in de postmenopauzale periode en hormoontherapieën voor de behandeling van onvruchtbaarheid vereisen gerichte vervolgprogramma's voor de mogelijke vroege opsporing van carcinoom.

Symptomen van borstkanker en het belang van zelfonderzoek

Helaas heeft borstkanker in de meeste gevallen geen pijnlijke symptomen; het meest voorkomende teken is een brok harde, niet-mobiele consistentie met nieuw begin; soms kan de bovenliggende huid rood zijn en terugtrekken met tekenen van poriën, en herkenbaar als 'sinaasappelhuid'.

Andere bijbehorende symptomen kunnen tepelintrekking zijn ('zo was het nooit') en bloeden.

Kennis van zelfonderzoeksmanoeuvres is daarom van het grootste belang: deze moeten al op 20-jarige leeftijd worden uitgevoerd, een keer per maand en een week na de menstruatiecyclus.

Een visuele controle is ook goed: voor een spiegel om eventuele nieuwe asymmetrieën of structurele veranderingen waar te nemen.

Als een van de bovengenoemde afwijkingen wordt gevonden, is het belangrijk om naar uw arts te gaan, die u zal doorverwijzen voor een borstonderzoek.

Mammografie

Mammografie is het cruciale onderzoek bij screening en vroege diagnose van borstkanker, omdat het de tekenen van een mogelijk neoplasma kan opsporen voordat het zich klinisch manifesteert.

Het is een niet-invasieve test die gebruikmaakt van een lage dosis ioniserende straling en wordt uitgevoerd in twee projecties met compressie van de klier zelf door de mammograaf, wat ongemak kan veroorzaken, maar nauwelijks echte pijn.

Aangezien er sprake is van ioniserende straling (zij het in lage doses), is het belangrijk om de technicus die de test uitvoert op de hoogte te stellen van de datum van het laatste mammogram om niet meer dan één mammogram per jaar uit te voeren, tenzij dit noodzakelijk wordt geacht voor een grondige analyse. diagnostiek.

Het wordt ook afgeraden om mammografie uit te voeren vóór de leeftijd van 40 jaar, zowel vanwege de jonge leeftijd als omdat de borst te dicht zou zijn om kleine laesies te vertonen.

Deze test kan niet worden uitgevoerd door zwangere vrouwen, tenzij strikt noodzakelijk en op doktersvoorschrift, terwijl er geen contra-indicaties zijn tijdens het geven van borstvoeding of voor degenen met borstimplantaten.

Het verdient ook de voorkeur om de test binnen de eerste 7-10 dagen van de cyclus te ondergaan, terwijl het beter zou zijn om de premenstruele fase te vermijden, omdat deze ongemakkelijker zou zijn.

Het is belangrijk om oude mammogrammen die zijn gemaakt (niet alleen de meest recente) mee te nemen op de dag van het onderzoek, zodat vergelijkingen kunnen worden gemaakt en nieuwe veranderingen in het klierparenchym gemakkelijker kunnen worden opgespoord.

Met dit onderzoek kunnen parenchymale vervormingen of het verschijnen van verdachte microcalcificaties worden gevisualiseerd met een gevoeligheid die varieert afhankelijk van de glandulaire dichtheid van de borst die wordt getest: in feite zal het gemakkelijker zijn om een meer dikke borst te beoordelen dan een zeer dichte borst waar kleine parenchymale vervormingen kunnen worden gemaskeerd door het borstparenchym. In dat laatste geval is ook een echografisch onderzoek geïndiceerd.

Als er een afwijking wordt gevonden of er diagnostische twijfel bestaat, wordt de patiënt doorverwezen voor nader diagnostisch onderzoek, zoals echografie (indien nog niet uitgevoerd), tomosynthese, gerichte vergroting of mogelijk zelfs een niveau III-onderzoek zoals MRI.

Tomosynthese is een driedimensionale high-definition mammografie die de studie van het borstparenchym 'in lagen' mogelijk maakt om een meer gedetailleerde studie van parenchymale vervormingen mogelijk te maken, zelfs in dichte borsten, en om de diagnostische nauwkeurigheid te vergroten.

Gerichte mammografische vergroting daarentegen wordt uitgevoerd met speciale lenzen die het onderzoek richten op het kliergedeelte waar de diagnostische twijfel ligt; het is vooral nuttig in het geval van vermoedelijke microcalcificaties, om hun distributie en morfologie te beoordelen, maar ook om parenchymale vervormingen nauwkeuriger te beoordelen en ervoor te zorgen dat ze niet slechts een artefact op het mammogram zijn.

Borst echografie

Samen met mammografie is echografie van de borst de eerstelijnstest voor de vroege opsporing van borstkanker.

Het is een niet-invasieve test waarvoor geen ioniserende straling nodig is.

Het kan vanaf jonge leeftijd worden uitgevoerd en wordt door artsen steeds vaker samen met mammografie aangevraagd als aanvullende test.

Het is belangrijk dat de algemene bevolking zich ervan bewust is dat mammografie en echografie aanvullende tests zijn en geen vervanging.

Echografie is vooral handig voor het opsporen van laesies in borsten met een hoge glandulaire component, zoals in dichte juveniele borsten.

Het is pijnloos en heeft geen contra-indicaties; het verdient de voorkeur om het 5-10 dagen na de menstruatie uit te voeren vanwege de lagere gevoeligheid van de borsten.

Als de arts het na de test nodig acht, kan de patiënt worden gevraagd om op een later tijdstip te worden gecontroleerd: dit zou de patiënt niet ongerust moeten maken, omdat de afwezigheid van ioniserende straling dit instrument absoluut veilig maakt.

Met echografie is het ook mogelijk om de galactofoorkanalen en daarmee eventuele ectasie, papilloma's of aanwezigheid van intraductaal materiaal en de oksellymfeklieren te beoordelen.

Vanaf 30 jaar is het raadzaam om elke twee jaar een echo te laten maken; in het geval van borstkanker in de familie zullen de controles frequenter moeten zijn en zal het aan de specialist zijn om het tijdstip te bepalen.

Na de leeftijd van 40 jaar is een jaarlijkse mammografie aan te raden, bij voorkeur in combinatie met een echografie, zeker bij een hoge borstdensiteit.

De integratie van deze twee methoden, gecombineerd met de klinische beoordeling van de borsten door de arts die de test uitvoert, is vandaag het meest effectieve instrument voor de vroege opsporing van borstkanker, vaak in een stadium dat nog baat heeft bij conservatieve behandeling, evenals de beste manier om het diagnostisch proces voort te zetten.

Om deze reden is het belangrijk dat vrouwen van alle leeftijden bekend zijn met en zich bewust zijn van de hulpmiddelen die tot hun beschikking staan en hun diagnostisch potentieel.

Naaldaspiratie en biopsie voor de diagnose van borstkanker

Wanneer de aanwezigheid van een knobbeltje of een verdacht gebied wordt vastgesteld, is de volgende stap een biopsie.

Dit bestaat uit het nemen van cellulair materiaal (cytologisch of histologisch) met naalden van verschillende grootte en het voorleggen aan de anatomisch patholoog om de goedaardigheid of maligniteit en mogelijke prognostische factoren te bepalen.

Het kan worden uitgevoerd onder radiologische (stereotactische) of ultrasone begeleiding, afhankelijk van het type laesie.

De procedure is minimaal pijnlijk en vereist daarom geen verdovende middelen, alleen ijs.

Het resultaat wordt geleverd door een borstarts die, in het geval van een negatief resultaat, de timing van volgende routinecontroles zal uitleggen, terwijl hij de behandelingsopties bespreekt in het geval van een positieve bevinding van neoplastische cellen, afhankelijk van het type tumor .

Soms kan het gebeuren, vooral bij hele kleine laesies, dat er onvoldoende materiaal is afgenomen, dan wordt u teruggebeld voor een nieuw staal, een nieuw onderzoek of een kortdurende controle.

Gewoonlijk is de enige complicatie een hematoom op de bemonsteringsplaats.

Magnetische resonantie imaging

Dit is een niet-invasieve diagnostische test die wordt uitgevoerd op machines met een hoog magnetisch veld (1.5 T of 3 T) en waarmee de borstklier en de lymfeklieren kunnen worden bestudeerd.

Het maakt geen gebruik van ioniserende straling en is daarom risicovrij voor de patiënt en kan op elke leeftijd worden uitgevoerd.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Het kan met of zonder contrastmiddel worden uitgevoerd: in het eerste geval voor de studie van onbekend primair carcinoomsyndroom wanneer lymfekliermetastasen zijn gevonden, maar de primaire tumor niet aantoonbaar is in de eerstelijnstests; voor het stageren van reeds bevestigde laesies waarvan multifocaliteit/multicentriciteit wordt vermoed; voor evaluatie van de werkzaamheid na neoadjuvante therapie, of in het geval van vrouwen met een hoog genetisch risico (BRCA1 OF BRCA2 gemuteerd) en een significante familiegeschiedenis; in de tweede voor evaluatie van de integriteit van prothetische implantaten voor esthetische doeleinden of na borstamputatie.

De patiënt wordt in buikligging op de MRI-bank geplaatst met haar armen langs haar lichaam en haar borsten rustend op de speciale spoelen.

De test duurt ongeveer 15 minuten.

Voor vrouwen in de vruchtbare leeftijd verdient het de voorkeur om de test binnen twee weken na de eerste dag van hun menstruatiecyclus uit te voeren.

Het is noodzakelijk om vooraf een vragenlijst in te vullen over de mogelijkheid van metalen voorwerpen in het lichaam (splinters, prothesen, pacemakers etc.), die vervolgens op geschiktheid wordt beoordeeld.

Het is ook belangrijk om alle kleding met metalen onderdelen, sieraden, piercings, wasknijpers, contactlenzen, brillen, cosmetica en alle voorwerpen die mogelijk van metaal zijn, uit te doen.

Bij een test met contrastmiddel is het noodzakelijk om minimaal vier uur nuchter te zijn en een creatininetest te doen die niet ouder is dan drie maanden.

Daarnaast is het belangrijk om eraan te denken om eerdere testen mee te nemen, zodat deze kunnen worden vergeleken.

Alle beschreven tests en procedures vereisen een mondelinge of schriftelijke geïnformeerde toestemming.