Boulimia: hoe het te herkennen en hoe het te genezen

By Cristiano Antonino On December 6, 2022

Boulimia nervosa valt onder de categorie eetstoornissen (DCA). De etymologie van het woord is afgeleid van het oude Grieks en betekent "honger als een os", maar de definitie is veel breder

Wat is boulimie?

Het manifesteert zich door het zoeken naar en de krampachtige en ongecontroleerde inname van voedsel, gevolgd door het uitvoeren van compenserend gedrag zoals bijvoorbeeld het opwekken van braken of het gebruik van laxeermiddelen vanwege een overmatige bezorgdheid over iemands lichamelijke conditie en het lichaamsgewicht.

Het mechanisme is cyclisch en gaat door in de tijd.

Deze aandoening ligt echter ten grondslag aan toestanden van diepe psychische malaise vanwege vele aspecten en het is essentieel om de symptomen te herkennen om aan een genezingsreis te kunnen beginnen.

Wanneer spreken we over boulimia en hoe kunnen we het herkennen?

Boulimia nervosa kan zich manifesteren in de adolescentie of vroege jeugd en komt vaker voor bij vrouwen. Het valt vaak samen met zeer delicate levensfasen die een reeks transformaties met zich meebrengen, zowel op fysiek als op biologisch niveau.

Deze toestand wordt verborgen gehouden, er ontstaan diepe schaamtegevoelens, het gevoel van eigenwaarde is beschadigd, de stemming is depressief en sociale interacties zijn zeer beperkt.

De zorg voor voedsel is constant en het honger-verzadigingsmechanisme komt in het gedrang, aangezien het strikte dieet een toename van honger en eetlust veroorzaakt, met de daaruit voortvloeiende wijziging van sommige neurotransmitters, waaronder serotonine en elektrolyten, waarvoor de fysiologische gevolgen onvermijdelijk worden.

Personen met boulimia hebben over het algemeen een normaal gewicht en weten hoe lang ze leven te maskeren; hierdoor is de stoornis moeilijk te herkennen.

Symptomen van boulimia nervosa

De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-V) classificeert boulimia nervosa in de categorie eet- en eetstoornissen.

De kenmerkende symptomen zijn:

terugkerende episodes van eetbuien die zich manifesteren door twee aspecten:

in een bepaalde tijd (bijvoorbeeld een periode van twee uur) een aanzienlijk grotere hoeveelheid voedsel eten dan de meeste mensen in dezelfde tijd en onder vergelijkbare omstandigheden zouden eten;

De controle verliezen tijdens de episode (bijvoorbeeld het gevoel hebben dat u niet kunt stoppen met eten of controle hebben over wat en hoeveel u eet).

Terugkerend en ongepast compenserend gedrag gericht op het voorkomen van gewichtstoename, zoals zelfopgewekt braken, misbruik van laxeermiddelen, diuretica of andere drugs, vasten of overmatige fysieke activiteit.

Eigenwaardeniveaus beïnvloed door lichaamsvorm en gewicht.

Gemiddeld komen eetbuien en ongepast compenserend gedrag minstens één keer per week voor gedurende 3 maanden.

De ernst van de stoornis is gebaseerd op de frequentie van compenserend gedrag gedurende een week: mild (ongeveer 1-3 episodes); matig (ongeveer 4-7 afleveringen); ernstig (8-13 afleveringen); extreem (ongeveer 14 of meer afleveringen).

Bulimische crises komen voor in eenzaamheid en de afleveringen kunnen min of meer gepland zijn

Deze gedragspatronen kunnen alleen of parallel voorkomen met meerdere verslavingen aan alcohol, drugs, medicijnen of dwangmatig winkelen, evenals zelfbeschadigend gedrag.

Verschillen tussen boulimia en eetbuien

Het is belangrijk om boulimia nervosa niet te verwarren met eetbuistoornis, aangezien beide vallen onder de voedings- en eetstoornissen beschreven door de DSM-5, maar met kleine verschillen.

Eetbuistoornis wordt gekenmerkt door eetbuien, minstens één keer per week gedurende 3 maanden, maar in tegenstelling tot boulimia nervosa vertoont het geen ongepast compenserend gedrag.

Bovendien is de belangstelling voor gewichtsbeheersing en lichaamsvorm minder dan voor boulimia.

Wat zijn de oorzaken?

Wetenschappelijk onderzoek is het eens over een bio-psycho-sociaal multifactorieel model dat een reeks factoren identificeert waarvan de gediversifieerde en gevarieerde interactie hun uiterlijk en voortzetting bepaalt.

Het is daarom noodzakelijk om predisponerende factoren, uitlokkende factoren en in stand houdende factoren te onderscheiden.

Predisponerende factoren, dwz biologische en psychologische kwetsbaarheden die het begin van de stoornis kunnen bevorderen:

de aanvangsleeftijd, die gewoonlijk samenvalt met de adolescentieperiode waarin een reeks snelle lichaamstransformaties plaatsvindt;
de persoonlijkheidskenmerken, dwz een laag zelfbeeld, neiging tot abrupte stemmingswisselingen en intolerantie voor frustratie, met aanleg voor perfectionisme, vaak gekoppeld aan de dichotome gedachte van 'alles of niets';
de aanwezigheid van mogelijk licht overgewicht en/of zwaarlijvigheid in de kindertijd, geassocieerd met ervaringen van bespotting door leeftijdsgenoten;
de idealisering van dunheid als gevolg van esthetische modellen en stereotypen die een totaal negatief effect hebben op het gevoel van eigenwaarde, waardoor iemand ertoe wordt aangezet om een dieet te volgen;
familie-erfelijkheid gekoppeld aan zowel genetische kenmerken als aan een bepaalde manier van aanpassen aan de omgeving.

Uitlokkende factoren die wijzen op de overgang naar de stoornis als gevolg van een gebeurtenis die als traumatisch wordt ervaren

relaties met leeftijdsgenoten als gevolg van vergelijkingen, devaluaties en bespotting van het lichaamsbeeld;
de aanwezigheid van een depressieve toestand en een laag zelfbeeld gekoppeld aan interpersoonlijke relaties;
scheiding van het gezin, verbreken van een romantische relatie, verandering van huis en school met als gevolg verlies van vriendschappen;
situaties die verband houden met moeilijke en pijnlijke momenten zoals het overlijden van een belangrijk persoon, een ziekte of een familiale crisis;
gebeurtenissen die de neiging hebben om de problemen van het onderwerp te vergroten in termen van hun relationele vaardigheden en hun autonomie en zelfrespect.

Instandhoudende factoren die ervoor zorgen dat er een vicieuze cirkel ontstaat die de stoornis aanmoedigt en in stand houdt:

eerste waardering van het uiterlijk, speciale aandacht van familieleden;
progressieve verarming van emotionele en sociale relaties.

Waar leidt boulimia toe?

Mensen met deze aandoening hebben de neiging zichzelf buitensporig en constant te beoordelen door hun gewicht, lichaamsvorm en dieet te controleren volgens zeer strikte regels die standvastigheid en toewijding vereisen.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Bijgevolg vertegenwoordigt het optreden van zogenaamde eetbuien een tijdelijk verlies van controle.

Aanvankelijk kunnen ze plezier opwekken door spanning te verlichten, maar na verloop van tijd leiden ze tot het ontstaan van negatieve emoties zoals angst om aan te komen, schuldgevoelens, schaamte en walging, die op hun beurt nieuwe eetbuien kunnen veroorzaken.

Compenserend gedrag zoals braken en andere technieken om gewichtstoename te voorkomen, zijn daarentegen manieren om de indruk te wekken het leven onder controle te houden door de staat van diepe emotionele malaise tijdelijk te verlichten.

Er is vaak een perfectionistisch ideaal en de angst om aan te komen manifesteert zich in een intense en doordringende vorm.

De evaluatie van het zelf is voornamelijk gericht op lichaamsgewicht, lichaamsvorm en het eigen vermogen om deze te beheersen.

Zo wordt een cyclisch mechanisme gegenereerd dat de symptomen levend houdt.

Frequente toevlucht tot dergelijk gedrag veroorzaakt verschillende bijwerkingen in het lichaam: verstoorde elektrolytenbalans of uitdroging, met ernstige fysiologische problemen, nieronevenwichtigheden als gevolg van misbruik van diuretica en duidelijke schaafwonden aan de knokkels van de handen en een droge huid.

Het gebruik van laxeermiddelen kan leiden tot hartstoornissen met verlies van vitale mineralen zoals kalium, magnesium en natrium.

Bovendien kan bij vrouwen de menstruatiecyclus stoppen, kan het haar uitvallen, kan de slaap of concentratie worden onderbroken.

Vanuit psychologisch oogpunt leidt de afname van de stemming, resulterend in een algemene malaise die gepaard gaat met schaamtegevoelens, tot de ontkenning van het bestaan van het probleem.

De psychofysische gezondheidstoestand is volledig aangetast en een adequaat diagnostisch kader voor een behandeltraject is complex.

Hoe boulimia wordt behandeld

Zoals bij veel ziekten omvat de behandeling van boulimia nervosa de integratie van verschillende interventies, afhankelijk van de ernst waarmee de aandoening zich manifesteert.

Psychotherapie

Aangezien deze aandoening wordt veroorzaakt door meerdere bio-psycho-sociale factoren, is psychotherapeutische behandeling zeker noodzakelijk.

Door middel van psychotherapie is het namelijk mogelijk om de diepgewortelde problemen die de persoon verbinden met het symptoom en de toestanden van malaise aan te pakken en te ontrafelen, om zo het mechanisme te kunnen doorbreken.

Vooral mind-body-benaderingen blijken effectief te zijn.

Farmacologische therapie

In ernstige gevallen kan na een grondig medisch consult antidepressiva worden gebruikt om boulimia nervosa te behandelen.

Boulimia nervosa is een veelzijdige aandoening, de psychologische malaise die aan het disfunctionele gedrag ten grondslag ligt, veroorzaakt diep lijden, maar het is mogelijk om de weg naar verandering in te slaan door bewustzijn en moed door een beroep te doen op een professional.