Cervicale dysplasie: wat zijn de risicofactoren en hoe deze te behandelen

By Cristiano Antonino On December 4, 2022

Cervicale dysplasie is een abnormale en ongeordende groei van de oppervlakkige cellen van de baarmoederhals. De term 'plasia' betekent groei

'Dysplasie' betekent dus een verstoorde celgroei

Om de betekenis van deze term beter te begrijpen, is het nuttig om eerst een normale baarmoederhals te onderzoeken.

Wanneer men onder de microscoop kijkt naar de oppervlakkige celbekleding, dwz het epitheel van een normale baarmoederhals, ziet men cellagen.

De normale verdeling is zodanig dat de diepste laag bestaat uit jonge, afgeronde cellen die tijdens hun rijpingsproces naar de oppervlakte bewegen en een steeds vlakkere vorm aannemen.

Het oppervlak is dus opgebouwd uit platte cellen.

Bij dysplasie ontbreekt dit georganiseerde groeiproces

Bij milde dysplasie (CIN 1 – LSIL) treft de aandoening alleen de cellen van de diepste laag van het epitheel, die er abnormaal uitzien.

Bij matige dysplasie (CIN 2 – HSIL) omvatten abnormale cellen tot tweederde van de bekleding van het cervicale epitheel.

Bij ernstige dysplasie en/of carcinoma in situ (CIN 3-HSIL) is de gehele dikte van het epitheel ontregeld, maar zijn de abnormale cellen nog niet onder de 'basis' van het epitheel uitgezaaid.

Cervicale dysplasie wordt ook wel een 'precancereuze laesie' genoemd omdat het tijdelijk voorafgaat aan baarmoederhalskanker

Bij invasieve kanker is in feite niet alleen de gehele dikte van het epitheel verstoord, maar de abnormale cellen zijn doorgedrongen tot voorbij de 'basis' van het epitheel en hebben zich verspreid in het onderliggende stromale weefsel.

Van hieruit kunnen de abnormale cellen 'uitzaaien', dwz migreren naar andere delen van het lichaam, via de bloed- en/of lymfekanalen.

Invasieve kanker wordt totaal anders behandeld dan dysplasie.

Waarom krijg ik cervicale dysplasie?

Er zijn een aantal risicofactoren voor cervicale dysplasie.

Ze omvatten seksuele promiscuïteit, een voorgeschiedenis van genitale infectie met virussen zoals herpes en humaan papillomavirus (HPV), roken en het gebruik van geneesmiddelen die het immuunsysteem onderdrukken (radiotherapie, cortisone).

Vrouwen die cervicale dysplasie ontwikkelen, hebben mogelijk ook slechts enkele of geen van deze risicofactoren.

Momenteel is de meest voorkomende risicofactor voor cervicale dysplasie een genitale infectie met het humaan papillomavirus (HPV), die meestal (maar niet altijd) wordt overgedragen via geslachtsgemeenschap.

Sommige typen HPV kunnen condylomata veroorzaken, dwz kleine huidgezwellen met een bloemkoolachtig uiterlijk op de huid van de vulva, het perianale gebied, het oppervlak van de vagina, de baarmoederhals of bij de mannelijke partner.

Andere HPV-typen daarentegen zijn in staat de cellen van de baarmoederhals te 'transformeren' om het ontstaan van dysplasie te vergemakkelijken.

Er zijn steeds meer aanwijzingen dat roken een andere belangrijke risicofactor is voor cervicale dysplasie

Een vrouw die rookt, zelfs af en toe, moet stoppen met roken als ze cervicale dysplasie heeft.

Vrouwen met dysplasie die blijven roken, hebben niet alleen meer kans op recidiverende cervicale dysplasie ondanks adequate behandeling, maar hebben ook een verhoogd risico op het ontwikkelen van dysplasie of kanker op andere plaatsen, waaronder de vagina, vulva, longen, maag, enz.

Hoe wordt cervicale dysplasie behandeld?

Er zijn tal van behandelingsmodaliteiten voor cervicale dysplasie.

Factoren die de keuze van de behandeling beïnvloeden, zijn onder meer de omvang en ernst van de dysplasie, de leeftijd van de vrouw, haar verlangen naar toekomstige zwangerschappen en de mogelijke aanwezigheid van andere gynaecologische problemen.

De meest gebruikelijke methoden voor de behandeling van cervicale dysplasie zijn laser, LEEP en chirurgische conisatie.

Het doel van de behandeling van cervicale dysplasie, hetzij medisch of chirurgisch, is om de laesie te verwijderen en zo te voorkomen dat de kanker zich ontwikkelt.

Ongeacht de uitgevoerde behandeling bestaat echter de mogelijkheid dat de dysplasie terugkeert, dat wil zeggen dat deze terugkeert.

Gewoonlijk is een recidief geen ernstig probleem als het vroeg wordt ontdekt en behandeld; het kan zich echter ontwikkelen tot kanker, net als de primaire laesie, als het onbehandeld blijft.

Het is daarom essentieel om het eerste jaar na de behandeling elke 3 maanden regelmatig te controleren (colposcopie), het volgende jaar om de 6 maanden en daarna eenmaal per jaar.

Behandeling

Laser. De koolzuurlaser gebruikt een kleine infrarode lichtstraal om abnormale cellen te verdampen (vernietigen door in damp te veranderen).

De laserstraal is onzichtbaar voor het menselijk oog en wordt door de colposcooplens gefocusseerd op een kleine stip (0.1-2 millimeter).

Het is een zeer nauwkeurige techniek omdat het gebied en de actiediepte van de laserstraal zeer nauwkeurig kan worden geregeld.

In feite herstelt meer dan 90% van de patiënten met een enkele behandeling.

Talrijke studies hebben aangetoond dat deze methode geen negatief effect heeft op de vruchtbaarheid of zwangerschapsmechanismen.

Het is een eenvoudige en pijnloze methode die wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

Meestal krijgen patiënten in de 30 minuten voorafgaand aan de behandeling een pijnstiller om eventuele menstruatiekrampen na de behandeling te onderdrukken.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Bloeden, wat hinderlijk maar zelden ernstig is, kan ook af en toe voorkomen.

LEEP (lus elektrochirurgische excisieprocedure).

LEEP betekent lus elektrochirurgische excisieprocedure.

Een kleine, elektrisch geladen lus wordt gebruikt om de dysplasie te verwijderen.

Deze techniek is voordelig omdat deze snel wordt uitgevoerd en een kegel- of cilindermonster oplevert dat later in het pathologielaboratorium kan worden geanalyseerd.

Het is ook bijzonder nuttig voor dysplasie die zich uitstrekt tot het endocervicale kanaal.

Het wordt uitgevoerd onder plaatselijke verdoving.

Postoperatieve symptomen zijn menstruatie-achtige krampen en over het algemeen ingeperkte bloedingen.

Conisatie (kegelbiopsie). Conisatie is een chirurgische ingreep waarbij een kegelvormig deel van de baarmoederhals wordt verwijderd.

Het wordt uitgevoerd als een intramurale patiënt in een dagziekenhuisomgeving en kan worden uitgevoerd met behulp van een laser (laserconing), een scalpel (cold blade coning) of een macronaaldelektrode en kan worden gecombineerd met een D&C (dilatatie en curettage). ) om de hogere cellen in de baarmoeder te evalueren.

Een kegeltje kan diagnostische en/of therapeutische doeleinden hebben: een kegeltje uitgevoerd voor diagnostische doeleinden kan in sommige gevallen tegelijkertijd het probleem oplossen door de laesie die mogelijk aanwezig is op het biopsieweefsel volledig te verwijderen.

Conisatie kan soms worden gekozen als voorkeursbehandeling voor dysplasie, vooral als het cervicale kanaal aanzienlijk is betrokken.