Hoest: wat te doen als het niet overgaat

By Cristiano Antonino On December 22, 2022

Hoesten is een vrij algemeen symptoom; het kan worden veroorzaakt door een verkoudheid, maar ook door ernstigere ziekten. Om deze reden, vooral als het niet overgaat, mag het niet worden onderschat en is het noodzakelijk om door te verwijzen naar een longarts die de mogelijke oorsprong zal onderzoeken en het op de meest geschikte manier zal behandelen

Wat veroorzaakt een hoest en wat te doen als het niet overgaat?

Hoesten is een snel en krachtig verdedigingsmechanisme, een fysiologische reflex waarbij het hele ademhalingssysteem betrokken is, gemoduleerd door het zenuwstelsel.

Hoesten helpt bronchiale secreties te beheersen, vreemde voorwerpen uit de bovenste luchtwegen te verwijderen en ze schoon te houden.

Na een fysieke prikkel, of een mogelijk irriterend middel, 'contracteren' de ademhalingsspieren, waardoor een gewelddadige en snelle spasme ontstaat.

Dit is een beschermende reflex, maar in sommige situaties kan het een symptoom zijn van een onderliggende, mogelijk ernstiger ziekte.

We definiëren een chronische hoest als een hoest die langer dan 8 weken aanhoudt; duurt het korter dan spreken we van een acute hoest.

Als de hoest na verloop van tijd aanhoudt, is het essentieel om contact op te nemen met een longarts, zodat hij of zij de oorzaken kan identificeren voor een betere therapeutische behandeling en om complicaties te verminderen.

Hoesten: wat zijn de oorzaken?

Het is niet altijd gemakkelijk om een directe oorzaak van hoesten te identificeren, aangezien het een veel voorkomend niet-specifiek symptoom is van verschillende ziekten en er vaak meerdere processen betrokken zijn bij het veroorzaken ervan.

Het is gebruikelijk dat patiënten een acute of chronische hoest als hoofdsymptoom rapporteren, wat vaak ook een grote impact heeft op hun dagelijks leven.

Als we te maken hebben met een acute hoest, is het essentieel om te definiëren hoe en wanneer de symptomatologie is begonnen, omdat dit ons in staat stelt om een mogelijke inademing van een vreemd lichaam of een onderliggend infectieus proces uit te sluiten.

In gevallen van chronische hoest is het essentieel om de patiënt te bestuderen, eerst de meest voorkomende oorzaken te onderzoeken en daarna de zeldzamere.

Onder de meest voorkomende en talrijke oorzaken van hoest geven we aan, onder degenen met een pulmonale oorsprong

luchtweginfecties
van virale aard, zoals griep en COVID-19
van bacteriële aard
bronchiale astma
chronische bronchitis zoals chronische obstructieve longziekte – COPD;
bronchiëctasie.

Veelvoorkomende oorzaken die niet direct verband houden met de longen zijn:

aandoeningen van de bovenste luchtwegen (neus en keel)
gastro-oesofageale reflux
hartziekte;
problemen van allergische aard.

Hoesten kan ook een bijwerking zijn van medicamenteuze behandeling, zoals bepaalde antihypertensiva (ACE-remmers).

Wanneer een patiënt hoest, is de eerste aanpak het uitsluiten van besmettelijke of veelvoorkomende pathologieën door middel van passend onderzoek.

In een tweede stap, als deze een negatief resultaat hebben opgeleverd of als de patiënt niet op de meest geschikte manier op de behandeling heeft gereageerd, worden zeldzamere pathologieën onderzocht, zoals interstitiële longziekten, accumulatieziekten, auto-immuunziekten, anatomische longveranderingen of neoplasmata.

In nog zeldzamere situaties, waar de hoest niet wordt verklaard door organische of inflammatoire veranderingen van welke aard dan ook, is de conclusie idiopathische hoest, dwz zonder een duidelijke verklaring of somatisch.

Wat zijn de complicaties van hoesten?

Een hoest kan ook fysieke en psychologische complicaties veroorzaken, variërend van mild tot ernstig, afhankelijk van de duur van het symptoom.

Veel van deze worden geassocieerd met de verhoogde druk (abdominaal, borstkas en schedel) veroorzaakt door hoesten zelf.

Milde complicaties kunnen zijn:

pijn (vaak in de borstspieren);
veranderingen in stemming en slaap (zoals depressie, vermoeidheid en slapeloosheid);
hoofdpijn;
gastro-oesofageale reflux;
braken.

Meer ernstige complicaties zijn onder meer:

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

ribfracturen;
pneumothorax;
syncope;
hartritmestoornissen;
urine-incontinentie;
buikwand hernia.

Hoest: het pneumologisch onderzoek en tests voor diagnose

Allereerst hebben de patiënt en de specialist een diepte-interview, waarbij de longarts de gegevens verzamelt die nodig zijn voor een fysiologische, pathologische en farmacologische anamnese, aangevuld met een klinisch onderzoek en het uitvoeren van een Röntgenfoto (röntgenfoto) van de borstkas, die gericht is op het zoeken naar tekenen die de diagnose kunnen leiden.

Het spirometrisch onderzoek geeft de longarts verschillende informatie over de gezondheidstoestand van de long en kan vervolgens richtinggevend zijn voor de diagnostiek.

Het interview zal ook bepalen op welke tijdstippen de hoestprikkel zich het vaakst manifesteert, bijvoorbeeld 's ochtends, na de maaltijd of 's avonds als men in bed ligt, en het type hoest, of het nu droog is, van het piepende of irriterende type, of 'vet'.

Met de tot nu toe verkregen informatie kan de diagnostische procedure worden gericht op pulmonale of extrapulmonale oorzaken.

Als we het hebben over longoorzaken, tweedelijns functionele of radiologische onderzoeken zoals een globale spirometrie, alveolair-capillaire CO (DLCO) diffusie, dwz een bronchusverwijdingstest om mogelijke bronchiale astma uit te sluiten, of een thorax CT-scan om de mogelijke aanwezigheid van pulmonaire veranderingen zoals longfibrose, neoplasmata of bacteriële, mycobacteriële, virale of schimmelinfecties.

Als deze negatief is, worden andere onderzoeken van het tweede en derde niveau uitgevoerd, zoals bronchiale provocatietest, fibrobronchoscopie, polysomnografie en echocardiogram.

In het geval van extrapulmonale oorzaken wordt een evaluatie van de bovenste luchtwegen (om pathologieën zoals allergische rhinitis of chronische rhinosinusitis uit te sluiten) en het maag-darmkanaal uitgevoerd om gastro-oesofageale refluxziekte uit te sluiten.

Het cardiovasculaire systeem moet ook worden beoordeeld, vooral als er ook tekenen van decompensatie zijn. Als een allergie wordt vermoed, is een allergiebeoordeling met allergiemetrische tests geïndiceerd.

Hoe een hoest te kalmeren?

De remedie tegen hoest hangt nauw samen met het identificeren van de oorzaak ervan.

Het ongemak dat er vaak mee gepaard gaat, kan worden verminderd door mucolytica te nemen als het een vette, productieve hoest is, of kalmerende middelen in het geval van een droge, knagende hoest.

Opgemerkt moet echter worden dat deze medicijnen het ongemak behandelen, maar de oorzaak van de hoest niet oplossen, en vaak blijft de hoestdrang bestaan.

Zodra de oorzaak is vastgesteld, kan een op maat gemaakte medische therapie worden uitgevoerd die de hoest kan verhelpen of op zijn minst de impact op de kwaliteit van leven kan verminderen.