Covid, a study of surviving patients confirms: 'Persistent depression in the aftermath of illness'

Depressie: symptomen, oorzaken en behandeling

By Cristiano Antonino On Februari 14, 2023

Depressie is een term die wordt gebruikt om de aanwezigheid van een verdrietige, lege of prikkelbare stemming aan te geven, vergezeld van fysieke, fysiologische en cognitieve veranderingen die het vermogen van het individu om te functioneren aanzienlijk beïnvloeden

De depressieve episode valt niet samen met de diagnose van depressieve stoornis (of zware depressie), omdat veel mensen stemmingswisselingen kunnen hebben, min of meer uitgesproken, tot aan een volledige bipolaire stoornis, waarvan depressie slechts één symptoom kan zijn, hoewel het is meestal de meest onwelkome persoon die in deze fasen hulp zoekt.

Depressie is een wijdverspreide aandoening in de algemene bevolking en daarom zeer bekend

Het blijkt namelijk dat 10% tot 15% van de bevolking er last van heeft, met een hogere frequentie bij vrouwen.

Ernstige depressie wordt geassocieerd met een hoge mortaliteit.

Tot 15% van de mensen met een ernstige depressie sterft door zelfmoord.

Desalniettemin gaan de meeste depressieve personen niet zo ver dat ze zelfmoordgedachten of bijzonder ernstige symptomen hebben, maar klagen ze over symptomen die vaak niet eens gemakkelijk in verband worden gebracht met de depressie zelf (chronische vermoeidheid, lichamelijk ongemak, apathie, asthenie, verminderd verlangen, prikkelbaarheid, enz.).

Depressie komt tweemaal zo vaak voor bij adolescente en volwassen vrouwen als bij adolescente en volwassen mannen.

Bij kinderen worden mannen en vrouwen in gelijke mate getroffen.

Depressieve stoornis kan op elke leeftijd beginnen, met een gemiddelde aanvangsleeftijd rond de 25 jaar.

Sommigen hebben geïsoleerde episoden van ernstige depressie gevolgd door vele jaren zonder symptomen, terwijl anderen clusters van episoden hebben, en weer anderen hebben steeds frequentere episoden naarmate ze ouder worden.

Depressie symptomen

De symptomen van depressie zijn gevarieerd en om hun identificatie te vergemakkelijken, kunnen ze worden gegroepeerd in:

Cognitieve symptomen van depressie
Een verminderd vermogen om zich te concentreren of zelfs maar kleine beslissingen te nemen, waarbij sprake kan zijn van afleiding of geheugenproblemen.
Een zeer sterke neiging om zichzelf de schuld te geven, zichzelf te devalueren, zich onwaardig te voelen. Gedachten over kleine fouten uit het verleden zijn alledaags en neutrale of triviale alledaagse gebeurtenissen worden geïnterpreteerd als bewijs van persoonlijke fouten of tekortkomingen.

Affectieve symptomen van depressie:

Over het algemeen vertonen degenen die aan een ernstige depressie lijden bijna dagelijks een depressieve stemming, een duidelijke droefheid, zodat de stemming en gedachten altijd negatief zijn.

Er lijkt een echte pijn van het leven te zijn, wat ertoe leidt dat je nergens meer van kunt genieten.

In feite is het verlies van plezier in het nastreven van hobby's of activiteiten waar voorheen actief naar werd gezocht, een altijd aanwezig kenmerk van depressieve stoornissen.

Er kan sprake zijn van sociale terugtrekking, het opgeven van plezierige bezigheden of een verminderd seksueel verlangen.

Willekeurige / motiverende symptomen van depressie:

Duidelijke vermoeidheid, waarbij de persoon zich uitgeput en moe voelt, zelfs bij afwezigheid van motorische activiteit.

De kleinste taken lijken aanzienlijke inspanning te vergen en de efficiëntie bij het uitvoeren ervan kan afnemen (zo kan iemand klagen dat ontbijten vermoeiend is en twee keer zo lang duurt als normaal).

Gedragssymptomen van depressie:

Een verhoogde of verminderde eetlust.

Gewoonlijk is er gewichtsverlies en afvallen, sommige mensen met een ernstige depressie melden dat ze zichzelf moeten dwingen om te eten.

Anderen eten misschien meer en hunkeren sterk naar bepaald voedsel (bijv. snoep of andere koolhydraten), alsof ze troost zoeken in voedsel.

Een toe- of afname van slaap.

Sommige mensen worden vroeg wakker, worden vaak 's nachts wakker of hebben moeite om in slaap te vallen, zonder zich 's ochtends uitgerust te voelen; anderen slapen te veel (hypersomnie).

Soms is een verstoorde slaap de reden waarom het individu behandeling nodig heeft.

Een duidelijke motorische vertraging die zich kan manifesteren als traagheid bij het doen van dingen, tragere spraak, vertraagde gedachten en lichaamsbewegingen, of, omgekeerd, een duidelijke agitatie waarbij het onmogelijk is om rechtop te zitten, heen en weer te lopen, handen te wringen, trekken of over iemands huid, kleding of andere voorwerpen wrijven.

Lichamelijke symptomen van depressie:

Hoofdpijn, hartkloppingen of tachycardie, spier-, bot-, gewrichts- en buikpijn.

Mensen kunnen zich duizelig of leeghoofdig voelen.

Soms kan er constipatie of diarree zijn.

Het kan ook voorkomen dat de persoon alleen de bovengenoemde fysieke symptomen van depressie vertoont zonder dat er sprake is van een stemmingsdaling bij de persoon.

Wanneer dergelijke somatische klachten niet te wijten zijn aan traumatische aandoeningen (ongevallen), pathologieën, metabolische veranderingen of spierbelasting, en de arts elke organische oorzaak heeft uitgesloten, kan het een aandoening zijn die bekend staat als 'gemaskeerde depressie', de diagnostische bevestiging waarvan het gevolg kan zijn dat de patiënt positief reageert op antidepressiva of een familielid heeft dat lijdt of heeft geleden aan een ernstige depressie.

Houd er rekening mee dat de symptomen van depressie soms zo subtiel kunnen zijn dat niemand zich bewust is van het probleem, soms zelfs de persoon zelf niet, die de neiging heeft ze toe te schrijven aan normale vermoeidheid, stress, nervositeit of problemen op het werk. werk, thuis of in een relatie.

In feite komt het vrij vaak voor dat de depressieve persoon zijn of haar eigen interne toestand niet wil erkennen, waardoor hij of zij 'alles zwart' ziet, onverdraagzaam, prikkelbaar, pessimistisch, nerveus, afstandelijk, enz. is. en is van mening dat alleen het gevolg van externe factoren moet worden veranderd (werk, paar, geld, kinderen, enz.).

Alle symptomen van depressie die we hierboven hebben beschreven, kunnen zich acuut manifesteren (met zeer acute en plotselinge depressieve fasen, die misschien vanzelf of met therapie verdwijnen) of constant, zij het in een milde vorm, met enkele plotselinge momenten. van verslechtering.

In dit geval spreken we van dysthymie.

Depressie veroorzaakt

Over het algemeen kunnen de oorzaken van depressie worden samengevat in drie factoren:

Biologische factoren. Deze verwijzen naar veranderingen in neurotransmitters, hormonen en het immuunsysteem. Veranderingen in de regulatie van neurotransmitters zoals noradrenaline en serotonine, die de overdracht van zenuwimpulsen veranderen, kunnen bijvoorbeeld het initiatief, de slaap, het piekeren en de interacties met anderen van de proefpersoon beïnvloeden.
Psychologische en sociale factoren. Op psychosociaal niveau wordt algemeen erkend dat stressvolle levensgebeurtenissen depressieve episodes veroorzaken. Deze kunnen bestaan uit sterfgevallen, interpersoonlijke en familieconflicten, lichamelijke ziekte, levensveranderingen, slachtoffer zijn van een misdrijf, huwelijk en scheiding van kinderen. Onder deze gebeurtenissen kunnen we ook veranderingen in werkomstandigheden vinden of het begin van een nieuw soort baan, de ziekte van een geliefde, ernstige familieconflicten, veranderingen in vriendschappen, veranderingen van stad, enz. Deze gebeurtenissen kunnen meer impact hebben op mensen die ongunstige jeugdervaringen hebben gehad en daarom niet over de vaardigheden beschikken om daar effectief mee om te gaan.
Genetische en fysiologische factoren. Eerstegraads familieleden van personen met een ernstige depressie hebben een twee tot vier keer groter risico om de stoornis te ontwikkelen dan de algemene bevolking. Het is de aanleg om de aandoening te ontwikkelen die genetisch overgeërfd is, niet de aandoening zelf.

Depressie behandeling

Psychotherapie voor depressie

Cognitieve gedragstherapie is zeer effectief gebleken bij de behandeling van depressie.

Enerzijds wordt geprobeerd negatieve gedachten die depressie kunnen ondersteunen te veranderen.

Mensen die eraan lijden hebben bijvoorbeeld de neiging om hyperkritisch over zichzelf te zijn, ze hebben de neiging zichzelf de schuld te geven zonder enig bewijs, en ze hebben de neiging om negatieve gebeurtenissen meer op te merken in alledaagse situaties.

Cognitieve gedragstherapie helpt de persoon om een meer evenwichtige en rationele manier van denken te ontwikkelen.

Aan de andere kant worden mensen bij de behandeling van depressie geholpen om betere copingvaardigheden op te bouwen om met alledaagse problemen om te gaan, waardoor de persoon waarschijnlijk depressief is geworden.

Zo kan de persoon bijvoorbeeld effectievere manieren van communiceren of strategieën leren om problemen op te lossen waarbij hij of zij betrokken is.

Behandeling van depressie nodigt de persoon daarom uit om activiteiten die zijn opgegeven geleidelijk te hervatten, misschien te beginnen met de aangenamere, om meer functioneel gedrag te ontwikkelen om hun problemen op te lossen, om op een meer evenwichtige en rationele manier te denken.

Cognitieve gedragstherapie verschilt sterk van andere vormen van psychotherapie: het is gericht op het heden, op de symptomen van depressie, en neigt naar werkbare oplossingen voor de gepresenteerde problemen.

Medicijnen tegen depressie

Antidepressiva worden tegenwoordig veel gebruikt en behoren tot de meest gebruikte medicijnen in de geneeskunde, maar helaas zijn de resultaten vaak bescheiden en/of tijdelijk.

Zonder effectieve psychotherapie om de persoon te helpen functionele strategieën aan te leren voor het oplossen van acute depressieve episodes en het voorkomen van terugvallen, is het zeer waarschijnlijk dat de persoon terugkerende terugvallen zal ervaren.

Verschillende klassen antidepressiva worden gebruikt bij de farmacologische behandeling van depressie: tricyclische antidepressiva en tetracyclische antidepressiva (bijv. desipramine, nortriptyline, maprotiline, chloorimipramine, imipramine, amitriptyline, nortriptyline); noradrenaline-serotonine multisysteem-agonisten (bijv. venlafaxine, trazodon); gesubstitueerde benzamiden (bijv. amisulpiride) noradrenerge systeemagonisten (bijv. mianserin, mirtazapine, reboxetine); serotonineheropnameremmers – SSRI's – (bijv. fluoxetine, fluvoxamine, paroxetine, sertraline, citalopram, escitalopram, buspiron); methylgroepdonoren (S-adenosyl-L-methionine).

Van alle klassen medicijnen is aangetoond dat ze effectief zijn bij de behandeling

Bij resistente vormen kunnen combinaties met stemmingsstabilisatoren (bijv. lithium, valproaat, carbamazepine, oxcarbamazepine, gabapentine) en in sommige gevallen met schildklierhormonen worden gebruikt.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Enkele jaren geleden is een nieuw molecuul op de markt gebracht, agomelatine (Tymanax, Valdoxan), dat inwerkt op melatonine en een matige werkzaamheid lijkt te hebben bij depressieve symptomen, met minder bijwerkingen dan de andere bovengenoemde geneesmiddelen.

Het gebruik van antipsychotica in combinatie met antidepressiva is gerechtvaardigd in gevallen waarin het depressieve beeld zich presenteert met psychotische symptomen.

Bibliografische verwijzingen

Leveni, D., Michielin, P., & Piacentini, D. (2018). Superare de depressie. Een cognitief cognitief programma. Trente: Erickson
Rainone, A., en Mancini, F. (2018). La mente depressa. Compenseer en behandel de depressie met de psicoterapia cognitiva. Milaan: Franco Angeli
Watkins, ER (2018). La terapia cognitiva focalizzata sulla ruminazione per la depressiee. Trente: Erickson
National Institute of Mental Health
Wikipedia