Epicondylitis in de elleboog: wat het is, hoe het wordt gediagnosticeerd en wat zijn de behandelingen voor een tenniselleboog

By Cristiano Antonino On 25 mei 2022

Epicondylitis, ook bekend als 'tenniselleboog', is een ontsteking die de epicondyl aantast, dwz het benige uitsteeksel dat zich ter hoogte van de humerus bevindt en waarop de strekspieren van de onderarm en pols zijn ingebracht

Deze ontsteking is te wijten aan herhaalde belasting van de spieren die, met de tractie die door de spieren wordt uitgeoefend op deze benige insertie, een toestand van lijden veroorzaakt van het bot zelf en het peesgedeelte dat erop wordt ingebracht.

Het is een aandoening die vooral sportmannen en -vrouwen treft of die zware manuele activiteiten uitoefenen waarbij continue pols- en elleboogbewegingen betrokken zijn.

Oorzaken van epicondylitis in de elleboog

De oorzaken van epicondylitis zijn talrijk en omvatten al die activiteiten waarbij de strekspieren van de pols en elleboog worden gebruikt, zoals bijvoorbeeld

sportactiviteiten waarbij het bovenste lidmaat continu wordt gebruikt, zoals golf of tennis;
zware handmatige en repetitieve werkzaamheden, zoals zwaar tillen (bijv. arbeiders);
repetitief en precisiewerk waarbij voornamelijk gebruik wordt gemaakt van pols- en elleboogextensie.

Wanneer we de strekspieren van de onderarm en pols belasten, wordt er een reactie uitgeoefend op de epicondylus via de peesinsertie.

Deze trek veroorzaakt chronisch lijden van de bot- en peesinteractie die op lange of lange termijn kan leiden tot degeneratieve verschijnselen en peesverkalkingen.

Diagnose van elleboog epicondylitis

De diagnose wordt in een vroeg stadium gesteld door middel van een vrij eenvoudig onderzoek, namelijk echografie, dat het mogelijk maakt om de volgende zaken waar te nemen:

spierpijn;
botinsertie lijden.

Het is een vrij betrouwbaar, zij het operator-afhankelijk onderzoek.

Bij aanhoudende klachten of bijzonder pijnlijke situaties kan een MRI-scan ook ingezet worden bij vermoeden van complexere verwondingen aan de elleboog.

Tenniselleboog behandelen

Zodra de diagnose is gesteld, gaan we over tot de behandeling, die vooral in fasen moet worden overwogen en uitgevoerd.

Dit kan zijn:

conservatief;
chirurgisch.

Conservatieve behandeling

In het eerste geval spreken we van eenvoudige en minder ingrijpende behandelingen waarbij gebruik wordt gemaakt van een verbandbrace die ter hoogte van de proximale 3e van de onderarm wordt gepositioneerd en tot doel heeft de strekspieren aan te spannen en samen te drukken om de de tractie die deze spieren uitoefenen op de epicondylus.

Parallel met de beugel worden ook ontstekingsremmende medicijnen gebruikt, zowel algemeen als plaatselijk, zoals bijvoorbeeld pleisters die direct op de zere plek kunnen worden aangebracht en ongeveer 12 uur kunnen blijven zitten voor een behandelingscyclus van ongeveer 1 week .

Naast deze hulpmiddelen kan men ook zijn toevlucht nemen tot klassieke fysieke therapieën, aanvankelijk en vaker met behulp van tecar en laser, en later schokgolven met een ingrijpender, pijnlijker, maar zeker effectiever effect.

Dit is vooral het geval bij de behandeling van calcificaties die optreden in een verder gevorderd stadium van de pathologie, wanneer de ontsteking chronisch wordt op het niveau van de insertiemusculatuur van de extensoren op de epicondyl.

Wanneer deze therapieën niet langer effectief zijn, kunnen infiltraties ook worden gebruikt:

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

met cortisone, in cycli van 2 of 3 infiltraties, eenmaal per week;
met PRP, dat wil zeggen met trombocytenderivaten van de patiënt zelf, die vervolgens ter hoogte van de epicondyl worden behandeld en opnieuw geïnjecteerd met als doel het weefsel te regenereren en ter hoogte van de laesie te genezen'.

Chirurgische behandeling

Ten slotte is er ook nog de chirurgische optie, die uitsluitend is voorbehouden aan gevallen waarin alle andere behandelingen hebben gefaald.

Dit bestaat uit het ontwarren van de strekspieren met kleine incisies in de peesgroep die op de epicondylus wordt ingebracht, door perforaties in het bot om het lijdende weefsel te regenereren.

De procedure, die ongeveer 15-20 minuten duurt:

garandeert in de overgrote meerderheid van de gevallen goede resultaten;
een snelle terugkeer naar de eigen activiteiten mogelijk maakt (weliswaar met het oog op bepaalde bewegingen!)'.

Epicondylitis in de elleboog behandelen met oefeningen en preventie?

Met betrekking tot preventie en oefeningen, die zowel curatief als preventief nuttig zijn, is het van het grootste belang om de oorzaak van de ontsteking weg te nemen, dwz te proberen te begrijpen welke bewegingen de pijn veroorzaken en de pathologie veroorzaken, en te proberen deze te vermijden door te kiezen voor alternatieve bewegingen.

Het is de patiënt die zich het eerst geprikkeld voelt om comfortabelere bewegingen te vinden, evenals het uitvoeren van preventieve oefeningen, zoals die waarbij zowel de strekspieren als de buigspieren worden versterkt, zonder de extensoren te overbelasten met bijbehorende polsextensies, wat zelfs een verslechterend effect kan hebben .

Oefeningen alleen kunnen alleen genezen als men zorgvuldig de bewegingen die de oorzaak van de pijn zijn, begrijpt en probeert te verwijderen.

In het geval van degeneratie die leidt tot verkalking daarentegen, moet de voorkeursbehandeling belangrijker zijn.