Verwondingen aan de gezichtszenuw: de verlamming van Bell en andere oorzaken van verlamming

By Cristiano Antonino On Juli 15, 2022

Bell's palsy, een overzicht: de gezichtszenuw (of 'gezichts') zenuw is de zevende hersenzenuw en bestaat uit twee verschillende zenuwen: de eigenlijke aangezichtszenuw, die somatische motorvezels bevat voor de innervatie van de mimische spieren en andere spieren afgeleid van de tweede branchial boog; de tussenzenuw (Wrisberg's), die somatische en viscerale sensorische vezels omvat die een gemeenschappelijke oorsprong hebben in het geniculate ganglion en leiden naar de voorste 2/3 van de tong en naar een klein gebied van de oorschelp, en parasympathische preganglionische vezels voor de traan klieren, de submandibulaire en sublinguale speekselklieren en de klieren van het slijmvlies van de neus en het gehemelte

Verwondingen aan de gezichtszenuw kunnen zich manifesteren als gezichtsverlamming, een situatie waarin een persoon de spieren aan een of beide zijden van het gezicht niet kan bewegen.

De verlamming van Bell

De verlamming van Bell is de meest voorkomende aandoening van de aangezichtszenuw (zevende hersenzenuw), met een jaarlijkse incidentie van 23 gevallen per 100,000 personen.

Het treft zowel mannen als vrouwen van elke leeftijd en op elk moment van het jaar. Vooral zwangere vrouwen worden getroffen.

Oorzaken en risicofactoren van aangezichtszenuwverlamming en Bell's zenuwverlamming in het bijzonder

Vanuit een etiologisch oogpunt, hoewel eerder werd gedacht dat het een idiopathische vorm was, is het nu duidelijk dat de meest voorkomende oorzaak van de verlamming van Bell een infectie met herpes simplex-virus type 1 is en dat het waarschijnlijk is dat andere virussen en ontstekingsprocessen verantwoordelijk in de overige gevallen.

Het begin is acuut en de stoornis bereikt zijn maximale intensiteit na enkele uren of dagen: het wordt vaak voorafgegaan door een of twee dagen retro-auriculaire pijn.

Symptomen en tekenen

Symptomen en tekenen zijn typisch: alle mimische spieren aan één kant van het gezicht zijn hyposthenisch of verlamd: het is onmogelijk om het ooglid te sluiten, de mondhoek neigt te hangen en de patiënt kan het voorhoofd niet rimpelen.

Er zijn geen objectieve verstoringen van gewaarwordingen aanwezig, hoewel de patiënt een gevoel van 'gewicht' in het gezicht of andere abnormale gewaarwordingen kan melden, die 'verdoofdheid' kunnen worden genoemd.

In gevallen van aantasting van de aangezichtszenuw proximaal van het punt van oorsprong van het trommelvlies, is er een verlies van smaakgevoeligheid van de voorste tweederde van de tong.

Als daarentegen de zenuw die naar de stapediumspier leidt, is betrokken, wordt hyperacusis gedetecteerd en ervaart de patiënt een vervorming van geluiden.

Verloop en prognose van gezichts- en zenuwverlammingen van Bell

Ongeveer 80% van de patiënten herstelt binnen enkele weken of 1-2 maanden; bij ongeveer 15% vindt herstel 3-6 maanden later plaats; in ongeveer 5% van de gevallen is het herstel zeer slecht of treedt helemaal niet op.

De aanwezigheid van onvolledige verlamming in de eerste 5-7 dagen is een gunstig prognostisch teken.

Een volledige en aanhoudende verlamming, die wijst op de totale onderbreking van de zenuwvezels, suggereert dat het herstel laat zal beginnen (na ongeveer 3 maanden): in deze gevallen vindt herstel plaats door zenuwregeneratie, die tot 2 jaar kan duren en onvolledig is, waardoor als gevolgen spasmen en contracturen van de gezichtsspieren en tekenen van afwijkende regeneratie van de zenuwvezels (“krokodillentranen”, mandibulaire disfunctie, dyskinesieën).

De verlamming van Bell is over het algemeen een diagnose van uitsluiting: de diagnose wordt daarom bereikt na uitsluiting van andere pathologieën die vergelijkbare symptomen veroorzaken

De diagnose maakt uiteraard gebruik van de anamnese en vooral van het objectieve onderzoek.

Differentiële diagnose maakt gebruik van beeldvorming (CT en MRI).

De anatomo-pathologische veranderingen zijn niet voldoende onderzocht, maar de zenuw lijkt gezwollen en op magnetische resonantie beeldvorming (MRI) van het rotsbeen wordt een contrastversterking gedetecteerd na infusie van gadolinium.

Behandeling

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Vanuit het oogpunt van therapie wordt aangenomen dat de toediening van corticosteroïden tijdens de eerste week de genezingstijd versnelt.

Veel, maar niet alle, onderzoeken hebben aangetoond dat hetzelfde doel kan worden bereikt door het toedienen van antivirale geneesmiddelen.

Het hoornvlies moet ook worden beschermd met een bril, het indruppelen van kunstmatige tranen en gaas totdat de genezing de oogleden laat sluiten.

Zogenaamde 'glimlachoperatie' is in sommige gevallen nuttig.

Fysiotherapie en logopedie zijn geïndiceerd voor patiënten met aangezichtsverlamming.

Blijvende gezichtsverlamming leidt tot een abrupte achteruitgang van de levenskwaliteit van de patiënt, zowel sociaal als professioneel, vooral in het geval van personen die het uiterlijk van hun gezicht als werkinstrument gebruiken (bv. modellen, tv-presentatoren...).

De patiënt met aangezichtsverlamming heeft de neiging zichzelf te isoleren en heeft een verhoogd risico op depressie en zelfmoordgedachten: antidepressiva en psychotherapie zijn hierbij nuttig.

Andere oorzaken van aangezichtszenuwverlamming

Andere oorzaken van gezichtsverlamming komen aanzienlijk minder vaak voor dan de verlamming van Bell en worden hier kort vermeld:

Ziekte van Lyme: dit is een oorzaak van gezichtsverlamming in endemische gebieden, na tekenbeten of na een chronisch trekkend eri-thema.
HIV-infectie: dit virus, zelfs bij afwezigheid van de manifestaties van AIDS, is geïdentificeerd als een oorzaak van mono- of bilaterale aangezichtsverlamming bij personen met de ziekte.
Sarcoïdose: Sarcoïde granulomen hebben de neiging om de 7e zenuw meer te infiltreren dan enige andere hersenzenuw. Sarcoïdose is een veelvoorkomende oorzaak van afwisselende of opeenvolgende gezichtsverlammingen. Een zeldzame maar typische wijze van presentatie van sarcoïdose is de associatie van een acuut koortssyndroom met een verhoogd volume van de parotisklier en uveïtis (Heerfordt-syndroom).
Iatrogene oorzaken: de aangezichtszenuw kan per ongeluk worden beschadigd tijdens een operatie, bijvoorbeeld om een hersentumor te verwijderen.
Compressie van de aangezichtszenuw door een tumormassa: deze massa's worden meestal weergegeven door schwannomen, meningeomen, cholesteatomen, dermoïden, carotisglomustumoren of gemengde parotisneoplasma's.
Herpes zoster: wordt gekenmerkt door ontsteking van de aangezichtszenuw, geniculate ganglion en aangrenzende ganglia, gemanifesteerd door blaasjes bij de concha van de akoestische gehoorgang en de uitwendige gehoorgang (Ramsay-Hunt-syndroom).
Gezichtsdysplegie: meestal te wijten aan Guillain-Barré polyneuropathie en minder vaak secundair aan sarcoïdose (uveoparotide koorts of Heerfordt syndroom) of de ziekte van Lyme.
Melkersson-Rosenthal-syndroom: dit is een zeldzame aandoening waarvan de oorzaak onbekend is en wordt gekenmerkt door terugkerende aangezichtsverlamming, labiaal oedeem en vorming van plooien op de tong.
Gezichtsverlamming geassocieerd met bruglaesies: deze aandoening moet worden onderscheiden van supranucleaire hyposthenie van het gezicht: het kan secundair zijn aan infarcten, neoplasmata en demyeliniserende laesies. Associatie met verlamming van de blik of oculaire ontvoering komt vaak voor.
Gezichtshemispasme: is vaak idiopathisch van aard, maar kan volgen op de verlamming van Bell; het reageert op periodieke injectie van botulinumtoxine in de spieren en, in veel gevallen, chirurgische decompressie van de gezichtswortel (die wordt samengedrukt door een klein aangrenzend vat).
Congenitale aangezichtsverlamming: dit is secundair aan geboortetrauma of Mobius-syndroom (aangeboren gezichtsverlamming geassocieerd met abducensverlamming of horizontale blikverlamming); de laatste vorm kan bilateraal zijn.
Hemiatrofie van Romberg (pseudoparalyse van het gezicht): dit is een zeldzame unilaterale lipodystrofie van het gezicht met onbekende etiologie, niet geassocieerd met hyposthenie.