Eerste-, tweede-, derde- en vierdegraads brandwonden: kenmerken en interventiemethoden

By Cristiano Antonino On 19-2023-XNUMX

Als u ingrijpt in een noodsituatie, is het essentieel om te weten hoe u een brandwond classificeert en hoe u de ernst ervan communiceert. Je moet ook hun verschillen kennen, afhankelijk van de graad

Het is namelijk belangrijk om je ervan bewust te zijn dat een bepaalde mate van verbranding tot een shocktoestand zal leiden en dat dit de hartfunctie kan aantasten

Een brandwond is een verwonding aan de integumentaire weefsels (huid en huidaanhangsels) veroorzaakt door de werking van hitte, chemicaliën, elektrische stroom of straling.

Ze kunnen van verschillende entiteiten zijn, afhankelijk van de intensiteit van de temperatuur, de duur van het contact en de fysieke toestand van de brandende substantie (vast, vloeibaar of gasvormig); in relatie tot de ernst zijn ze verdeeld in groepen:

1) Eerstegraads brandwonden (epidermale of oppervlakkige brandwonden)

Eerstegraads brandwonden, ook wel epidermale of oppervlakkige brandwonden genoemd, zijn de lichtste omdat de laesie beperkt is tot de meest oppervlakkige laag van de huid; ze bepalen het uiterlijk op de huid van een eenvoudige roodheid (erytheem) vergezeld van een brandende maar draaglijke pijn en genezen spontaan en snel zonder littekens op de huid achter te laten.

2) Tweedegraads brandwonden (dermale of gedeeltelijke brandwonden)

Tweedegraads brandwonden, ook wel dermale of gedeeltelijke dikte genoemd, zijn het type brandwonden waarbij naast de oppervlakkige laag van de huid ook de onderliggende weefsellaag betrokken is; deze brandwonden veroorzaken intense huidontsteking, zwelling en de vorming van met vocht gevulde blaren (phlycteen), zijn zeer pijnlijk en genezen zeer langzaam. Tweedegraads brandwonden kunnen verder worden onderverdeeld in:

oppervlakkige huidverbranding: het tast de epidermis aan en alleen de meest oppervlakkige laag van de dermis;
intermediaire huidverbranding: tast de epidermis en een deel van de dermis aan;
diepe dermale verbranding: tast de epidermis en de gehele onderliggende weefsellaag aan met aantasting van haarzakjes en zweetklieren.

3) Derdegraads brandwonden (brandwonden over de volledige dikte)

Derdegraads brandwonden, ook wel volledige brandwonden genoemd, zijn zeer ernstige brandwonden omdat er diepe weefselbetrokkenheid is; de huid ziet er zwart, koud, droog en hard uit, er is geen pijn als gevolg van de vernietiging van de zenuwuiteinden en de genezing duurt lang, waardoor er blijvende littekens ontstaan waarvoor plastische chirurgie nodig kan zijn.

Als de brandwond bijzonder groot is, kan dit het leven van de patiënt in gevaar brengen.

4) Vierdegraads brandwonden

Vierdegraads brandwonden zijn het meest invasief: het gaat om verwondingen van verschillende ernst aan diepere weefsels, zoals spieren of botten, wat vaak resulteert in de noodzaak van amputatie. Ook bij dit type brandwond, zoals bij de derde graad, is er geen pijn in het getroffen gebied en brengt het, indien uitgebreid, het leven van de patiënt in gevaar.

warmtebronnen

De meest voorkomende zijn: vuur en vloeistoffen.

Andere zijn: hete metalen, giftige chemicaliën (dit wordt causticatie genoemd) of elektrische hoogspanning.

Ze kunnen werken door bestraling (zonnestralen, vlammen, dampen) of door direct contact (hete, brandbare vloeistoffen, vaste lichamen, elektrische stroom).

De meest voorkomende oorzaken van brandwonden zijn: arbeidsongevallen; huishoudelijke ongelukken volgen (vooral kinderen en ouderen).

De veroorzakers van brandwonden variëren met de leeftijd.

Ze bepalen de omvang en ernst van de thermische verwonding.

Oppervlak aangetast door de brandwond

De ernst van de brandwond wordt niet alleen beoordeeld op basis van de diepte, maar ook op basis van de omvang van de laesies en de locatie van het aangetaste gebied.

Een derdegraads brandwond die een heel klein gebied aantast, is bijvoorbeeld minder ernstig dan een tweedegraads brandwond die 70% van het lichaamsoppervlak aantast.

Een middelgrote maar zeer uitgebreide brandwond kan in feite leiden tot grotere uitdroging en zelfs hyperfunctionering van het metabolisme van het lichaam vanwege de grote warmteverspreiding die optreedt door het lichaamsgebied dat niet wordt bedekt door de beschadigde huid.

Hyperfunctioneren die katabolisme veroorzaakt van eiwitten en vetten omgezet in koolhydraten en daardoor ernstige ondervoedingsproblemen.

Voor een snelle berekening van het lichaamsoppervlak dat is aangetast door een brandwond, wordt in de spoedeisende geneeskunde vaak de "regel van 9" gebruikt.

Andere factoren van de zwaartekracht

Naast de mate en omvang hangt ten derde de ernst van een brandwond af van de plek op het lichaam (gebieden bedekt met haar en een dikkere huidlaag beschermen beter dan haarloze gebieden met een dunne huid, zoals flexoroppervlakken en plooigewrichten), maar ook door de algemene voorwaarden van de benadeelde:

leeftijd (jonge kinderen en ouderen lopen het grootste risico);
lichamelijke aandoeningen en bijkomende verwondingen (verzwarende factoren voor brandwonden zijn de gelijktijdige aanwezigheid van hoofdtrauma, breuken, uitdroging van het lichaam);
reeds bestaande ziekten (het is gevaarlijker in aanwezigheid van cardiomyopathieën, bronchopneumopathieën, diabetes en lever- of nieraandoeningen).

Verbrand schok

Als de brandwonden zeer uitgebreid zijn, zowel aan de oppervlakte als in de diepte, kan er een algemeen lijden worden vastgesteld dat "brandschok" wordt genoemd.