Helicobacter Pylori-infectie: wat zijn de symptomen?

By Cristiano Antonino On Oktober 30, 2022

Helicobacter Pylori is een spiraalvormige Gram-negatieve bacterie; het belangrijkste kenmerk is dat het grote hoeveelheden urease produceert, een enzym dat nodig is voor de afbraak van ureum met de productie van ammoniumionen

Helicobacter Pylori koloniseert alleen het menselijke maagslijmvlies

Het is een van de weinige saprofytische micro-organismen die in de menselijke maag worden waargenomen en waarvan de omgeving normaal gesproken niet gunstig is voor bacteriële kolonisatie.

Het aantonen van de aanwezigheid ervan ook in feces en tandplak suggereert een orofecale en/of oro-orale overdracht.

De ontdekking ervan in 1983 in de menselijke maag veranderde de benadering van peptische ziekten.

De belangrijkste rol ervan bij maag- en darmziekten van de peptische darm is inderdaad aangetoond.

Ongeveer 50% van de wereldbevolking herbergt deze bacterie in de maag en de aanwezigheid ervan lijkt toe te nemen met de leeftijd.

Andere risicofactoren zijn slechte hygiënische omstandigheden en een lage sociaaleconomische status.

Helicobacter Pylori-infectie is een van de meest voorkomende infecties ter wereld

Het is de belangrijkste en meest voorkomende oorzaak van maagzweren (verantwoordelijk voor ongeveer 80% van maag- en darmzweren).

Helicobacter kan de zure gastro-duodenale omgeving overleven, de slijmlaag binnendringen en het epitheel bereiken dankzij drie koloniserende factoren: urease, motiliteit en adhesines.

Urease is een enzym en zijn urease-activiteit produceert ammoniak en bicarbonaten.

Deze laatste neutraliseren het zuur in het gebied waar de mobiele bacterie zich hecht; het vermindert daarom de bacteriedodende activiteit van de cellen en de lokale immuniteit.

Bovendien kan de bacterie zich aan maagcellen hechten en zo zelfs buiten de maag koloniseren.

De mogelijkheid van beweging, dankzij de flagella, is ook een weerstandsfactor.

Bovendien slaagt Helicobacter er ook in te overleven door antigene variatie en de productie van enzymen die antilichamen vernietigen.

Helicobacter Pylori heeft een brede genetische variabiliteit omdat er verschillende stammen van zijn, met meer of minder virulentie en agressiviteit

Helicobacter passeert de maagslijmvliesbarrière en voert zijn vernietigende werking uit via bepaalde enzymen, waaronder urease zoals hierboven vermeld, lipase, fosfolipase A en protease.

Bovendien produceert de bacterie een eiwit dat celdood kan veroorzaken; de aanwezigheid van antilichamen tegen dit eiwit is een marker van de agressiviteit van de infectie.

In feite veroorzaakt de bacterie ontstekingen en produceert lokale cytotoxische stoffen, die zich onderscheiden in verschillende typen, die genetisch kunnen worden gecodeerd (zoals VacA en CagA, H. Pylori CagA-positief is de meer virulente stam die ernstigere schade aan het slijmvlies veroorzaakt) .

Wat zijn de symptomen van Helicobacter Pylori?

De meeste geïnfecteerde personen blijven asymptomatisch, zelfs in aanwezigheid van chronische gastritis.

Chronische gastritis is een acute gastritis waarvan het ontstekingsproces van het slijmvlies meer dan twee weken aanhoudt, vaak als gevolg van de aanwezigheid van H. Pylori.

De gastritis veroorzaakt door de infectie, door ontsteking te induceren, hypersecretie van zuur te stimuleren en de beschermende factoren van het slijmvlies te verminderen, kan op zijn beurt maag- of darmzweren veroorzaken.

In feite is aangetoond dat Helicobacter een beslissende rol speelt bij maag- en darmzweren, zelfs rekening houdend met recidieven van zweren, die over het algemeen lager zijn bij patiënten bij wie de uitroeiing van de bacterie heeft plaatsgevonden dan bij degenen bij wie de uitroeiing niet heeft plaatsgevonden .

De rol van Helicobacter Pylori bij gastro-oesofageale refluxziekte (GERD) daarentegen, hoewel aanvankelijk van groot belang geacht, werd later heroverwogen vanwege de verhoogde frequentie van oesofagitis bij patiënten bij wie de bacterie toch was uitgeroeid.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Daarom is besloten de bacterie in MRGE niet uit te roeien.

Andere redenen, voornamelijk gerelateerd aan het risico op het optreden van ziekte in aanwezigheid van HP-infectie, van chronische gastritis tot maagneoplasie (vooral maagadenocarcinoom), brachten de meeste experts er vervolgens toe om de absolute indicatie voor Helicobacter Pylori-uitroeiing te maken, zelfs in het geval van MRGE alleen.

Helicobacter Pylori-infectie heeft vaak geen symptomen

Acute infectie kan misselijkheid of braken, zelfs kort, terwijl chronische infectie lange tijd asymptomatisch kan blijven of de typische symptomen van gastritis of maagzweer kan vertonen: brandend gevoel, maagpijn, spijsverteringsproblemen, dyspepsie, aerogastria, brandend maagzuur, oprispingen, gebrek aan eetlust, afvallen, asthenie, hoofdpijn, epigastralgie.

De meest gevreesde complicatie is zeker maagcarcinoom, een niet zo zeldzame gebeurtenis, misschien voorafgegaan door een lange periode van actieve atrofische chronische gastritis en mucosale metaplasie met de verschillende soorten progressieve dysplasie (mild, matig, ernstig) die ermee gepaard gaan.

Chronische gastritis verdient daarom speciale zorg en aandacht, soms monitoring door middel van endoscopie en de juiste biopsiemonsters voor een nauwkeurig histologisch onderzoek, ook voor de noodzakelijke stadiëring voor de meest geschikte therapie.

Bij patiënten die drager zijn van deze bacterie, is het risico om deze tumor te ontwikkelen veel groter, hoewel deze door verschillende factoren een pathogenese heeft.

Een andere complicatie is MALT-lymfoom, waarbij granulocyten en lymfocyten de epitheellaag infiltreren en zich organiseren in lymfoïde follikels.

Deze associatie tussen Helicobacter en MALT-lymfoom is ook bevestigd door epidemiologische studies en de regressie van het lymfoom zelf na uitroeiing van de bacterie.

Dan zijn er nog andere ernstige en angstaanjagende complicaties zoals spijsverteringsbloeding en perforatie van de maag- of darmzweren, stenose, acute pancreatitis; allemaal gevaarlijke, soms dramatische gebeurtenissen die altijd dringend medisch en chirurgisch ingrijpen vereisen.

Maar normaal gesproken wordt maag- en duodenumpathologie verholpen, en vaak opgelost en genezen, door zorgvuldige en nauwkeurige medische behandeling, vooral dankzij een snelle diagnose en verstandig en correct toezicht door de behandelend arts.

Helicobacter Pylori: welke tests te doen?

Een diagnose van Helicobacter Pylori-infectie kan worden gesteld door invasieve of niet-invasieve methoden.

Een van de invasieve methoden is het afnemen van het maagslijmvlies tijdens een endoscopisch onderzoek, het laten analyseren door middel van ureasetest, histologisch onderzoek, plaatcultuur of PCR.

Wat de niet-invasieve tests betreft, is er een ureumademtest, uitgevoerd door orale toediening van isotoop-gelabeld ureum en het meten van de concentratie ervan in uitgeademde en speciaal bemonsterde lucht.

De andere even betrouwbare en gemakkelijkere niet-invasieve test is het zoeken naar fecaal antigeen (in feces) van H. Pylori.

Het zoeken naar antilichamen kan daarentegen worden uitgevoerd door bloed, speeksel, ontlasting en urine te analyseren, maar kan alleen worden geverifieerd of een HP-infectie heeft plaatsgevonden (of niet heeft plaatsgevonden), zonder echter aan te geven of de infectie is (niet) nog aanwezig.