Hypoacusis: definitie, symptomen, oorzaken, diagnose en behandeling

By Cristiano Antonino On 12 mei 2023

Bij gedeeltelijk of volledig gehoorverlies aan één of beide oren (unilateraal of bilateraal) spreken we van 'gehoorverlies' of hypoacusis

Sommige mensen worden geboren met een gehoorstoornis, in medisch jargon bekend als aangeboren gehoorverlies, die ook kan worden veroorzaakt door problemen die verband houden met zwangerschap (bijv. een infectie opgelopen door de aanstaande moeder en overgedragen op de foetus) of bevalling terwijl anderen het kunnen ontwikkelen met het vorderen van de leeftijd (presbyacusis) of als gevolg van ziekte of lichamelijk trauma.

Erfelijkheid en chronische blootstelling aan harde geluiden zijn de belangrijkste oorzaken die na verloop van tijd kunnen leiden tot blijvend gehoorverlies of verzwakking.

Er zijn andere factoren, zoals de aanwezigheid van oorsmeer of vreemde voorwerpen in de gehoorgang, die de normale waarneming van geluiden kunnen verhinderen, maar deze zijn natuurlijk van voorbijgaande aard.

De verschillende soorten hypoacusis

Afhankelijk van de betrokken anatomische locatie, kunnen de verschillende soorten gehoorverlies in twee categorieën worden gegroepeerd:

transmissiegehoorverlies, waarbij het gehoorverlies wordt veroorzaakt door problemen in het buiten- of middenoor (gehoorgang, trommelvlies) die de overdracht van geluid naar het binnenoor belemmeren;
perceptief gehoorverlies, waarbij het gehoorverlies wordt veroorzaakt door het onvermogen om geluiden om te zetten in zenuwimpulsen (een proces dat plaatsvindt in het binnenoor) of om impulsen van het oor naar de hersenen over te brengen, als gevolg van laesies of pathologieën van de gehoorzenuw of zenuwstelsel.

Wanneer er zowel problemen zijn met het geluidsoverdrachtssysteem als neurologische problemen, spreken we van een gemengd gehoorverlies.

Niveaus van gehoorverlies

Gehoorverlies kan mild, matig, ernstig of zeer ernstig zijn.

Door middel van bepaalde gehoortesten kan de mate van gehoorverlies bij een persoon worden bepaald.

Met deze tests wordt het gehoor gemeten in decibel (dB), tot het laagste niveau dat de patiënt kan horen.

Sommige ooraandoeningen, zoals tinnitus, leiden niet noodzakelijkerwijs tot gehoorverlies.

De verschillende niveaus van hypoacusis worden hieronder opgesomd:

Mild gehoorverlies (slechthorendheid tussen 25 en 39 dB). Licht gehoorverlies kan het moeilijk maken om spraak te volgen, vooral in rumoerige omgevingen;
matig gehoorverlies (gehoorverlies tussen 40 en 69 dB). In dit geval kan de patiënt moeite hebben met het volgen van spraak zonder een gehoorapparaat te gebruiken;
ernstig gehoorverlies (gehoorverlies tussen 70 en 89 dB). Mensen die ernstig doof zijn, hebben meestal een vorm van alternatieve communicatie nodig, zoals liplezen of gebarentaal leren, zelfs met het gebruik van een gehoorapparaat;
doofheid of ernstig gehoorverlies (slechthorendheid >90 dB).

Mensen die geen geluid kunnen horen, kunnen vaak baat hebben bij een cochleair implantaat.

Symptomen van gehoorverlies

Gehoorverlies kan al bij de geboorte optreden of zich later in de kindertijd of volwassenheid ontwikkelen.

Gehoorverlies kan zich daarom in de loop van de tijd geleidelijk ontwikkelen, met name als gevolg van factoren die verband houden met blootstelling aan lawaai en leeftijd.

Als er sprake is van snel beginnend gehoorverlies, zijn er verschillende oorzaken: een triviale oorsmeerprop, infecties of ziektes in het midden- of binnenoor zoals plotseling gehoorverlies.

Zoals uit het bovenstaande kan worden afgeleid, kunnen de symptomen van gehoorverlies dus zeer uiteenlopend zijn, te beginnen met:

geluiden zijn gedempt;
moeite met het verstaan van woorden en het volgen van gesprekken, vooral wanneer er achtergrondlawaai is of men zich in een menigte bevindt;
men vraagt vaak aan anderen om langzamer, duidelijker en luider te spreken;
men voelt de behoefte om het volume van de televisie of radio harder te zetten;
druk in het oor (door een verandering van de vloeistof achter het trommelvlies);
duizeligheid of gebrek aan evenwicht;
continu oorsuizen, ook wel tinnitus genoemd.

Symptomen bij kinderen

Vanaf de geboorte worden baby's in de eerste weken na de geboorte regelmatig gescreend in het kader van het Newborn Hearing Screening Program (NHSP).

Maar het kan helaas ook voorkomen dat bepaalde signalen aanleiding geven tot de suggestie van nader gehooronderzoek, bijvoorbeeld als wordt opgemerkt dat het kind

keert op de leeftijd van vier maanden niet spontaan naar een geluidsbron;
schrikt niet van harde geluiden
vertoont een vertraging bij het leren uitspreken van de eerste woorden of deze zijn niet duidelijk bij het uitspreken.

De oorzaken van gehoorverlies

De factoren die leiden tot gehoorverlies kunnen divers zijn, te beginnen met:

ziekten van het uitwendige oor (otitis, oorsmeer, exostose, enz.);
middenooraandoeningen (otitis, otosclerose,…..);
aandoeningen van het binnenoor (plotseling gehoorverlies, syndroom van Menière);
aangeboren ziekten;
oorzaken die verband houden met het gebruik van ototoxische geneesmiddelen;
omgevingsfactoren tegen chronische schade als gevolg van blootstelling aan lawaai.

Los van deze oorzaken kan gehoorverlies ook een natuurlijk gevolg zijn van veroudering (in dit geval spreken we van presbyacusis). Natuurlijk kan gehoorverlies ook in verband worden gebracht met genetische factoren, misvormingen en trauma's van het gehoorsysteem of de hersenen.

Akoestisch trauma

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

We spreken ook van akoestisch trauma wanneer schade aan het oor wordt veroorzaakt door te harde geluiden.

Dit fenomeen kan optreden wanneer een deel van de gevoelige binnenstructuur van het oor beschadigd raakt als gevolg van langdurige blootstelling aan harde geluiden.

In dit geval raken de haarcellen van het slakkenhuis ontstoken en verslijten.

Het geluidsniveau van lawaai en de duur van blootstelling zijn belangrijke factoren bij het bepalen van lawaaitrauma.

Sommige mensen zijn meer blootgesteld aan dit soort risico's dan anderen, en deze zijn dat ook

die mee werken uitrusting die overmatig geluid produceren, zoals pneumatische hamers of bepaalde gereedschappen en machines die worden gebruikt in de bouw, landbouw of fabriekswerk. Wanneer blootstelling aan zeer hard geluid een normaal onderdeel is van de werkomgeving, is het risico op het ontwikkelen van een gehoorbeschadiging of gehoorbeschadiging groter. Plotselinge en intense explosies, zoals die veroorzaakt door vuurwerk of wapens, kunnen ook onmiddellijk en blijvend gehoorbeschadiging veroorzaken;
degenen die werken in omgevingen waar altijd luide muziek is, zoals personeel in een nachtclub;
degenen die met oortelefoons naar luide muziek luisteren.

Er zijn echter veel andere aandoeningen die gehoorverlies kunnen veroorzaken, zoals infectieziekten zoals meningitis, mazelen, rubella en bof, multiple sclerose, het syndroom van Ménière, goedaardige en kwaadaardige tumoren.

Gehoorverlies kan ook veroorzaakt worden door het gebruik van bepaalde ototoxische geneesmiddelen (antibiotica, chemotherapeutica, enz.), dit zijn geneesmiddelen die schade kunnen aanrichten.

Hoe hypoacusis te behandelen

Bij zelfs gedeeltelijk gehoorverlies is het een goed idee om contact op te nemen met de behandelend arts of KNO-arts om de oorzaak en de ernst van de gehooraandoening te onderzoeken.

Naast een beoordeling van het oor met een otoscoop (een instrument waarmee de gehoorgang en het trommelvlies kunnen worden geobserveerd), kunnen verdere tests nodig zijn om de oorzaak van het probleem te beoordelen en een audiometrische test om de omvang van het gehoorverlies vast te stellen en mogelijk een spraakaudiometrie om het vermogen om woorden te onderscheiden te beoordelen.

De behandeling van gehoorverlies hangt af van de onderliggende oorzaken. In sommige gevallen wordt het probleem triviaal opgelost door de oorsmeerprop of de ophoping van vocht (intra-tympanische insufflaties) te verwijderen, in andere gevallen met gerichte medicamenteuze therapie en in andere nog steeds met een operatie.

Voor sommige soorten gehoorverlies, zoals presbyacusis, kunnen gehoorapparaten worden gebruikt.