Intestinale poliepen komen vooral voor bij mensen boven de 40. Voor het oog zien ze eruit als onregelmatigheden in het slijmvlies, het binnenste weefsel dat de wanden van de dikke darm of het rectum vormt, maar elke poliep kan variëren in vorm, grootte en groeipatroon

Hoewel niet alle poliepen zich tot tumoren ontwikkelen, beginnen alle neoplasmata als poliepen

Het is daarom belangrijk om ze tijdens colonoscopie te karakteriseren en vooral om degenen die dit degeneratieve potentieel hebben te verwijderen.

Darmpoliepen: soorten en maten

Dankzij nieuwe technologieën en endoscopen, die steeds geavanceerder worden op het gebied van resolutie, kunnen artsen poliepen identificeren en in sommige gevallen zelfs hun type voorspellen.

De zekere manier om een ​​poliep te diagnosticeren en te karakteriseren is echter door middel van microscopische evaluatie en histologische observatie: ze moeten dan (gedeeltelijk of in hun geheel) worden verwijderd en geanalyseerd.

Colorectale poliepen kunnen worden ingedeeld op basis van hun vorm.

Ongeveer 85% van de poliepen is 'zittend', dat wil zeggen koepelvormig zonder stengels.

Daarentegen is 13% "gesteeld", zoals een paddenstoel die aan de wand van de dikke darm hangt.

Slechts 2% van de precancereuze laesies is volledig vlak.

Het belang van endoscopie bij de diagnose van darmpoliepen

De vorm beïnvloedt het gemak waarmee poliepen door de endoscopist kunnen worden gevisualiseerd: de gesteelde poliep is over het algemeen goed zichtbaar, terwijl de platte poliep moeilijker te identificeren is omdat hij zo dun is dat hij de neiging heeft om op te gaan in andere delen van de darm. Bovendien kunnen zelfs de kleinste overblijfselen van ontlasting in de buik het vaak moeilijk maken om te visualiseren.

Dit verklaart het belang van een zo nauwkeurig mogelijke voorbereiding op het darmonderzoek, omdat hierdoor een preciezere colonoscopie kan worden uitgevoerd en alle waargenomen poliepen kunnen worden gevisualiseerd en verwijderd.

Wat de grootte betreft, kunnen poliepen kleiner zijn dan 5 millimeter en zo groot als 30 millimeter.

Hoe kleiner de poliep, hoe kleiner de kans dat deze kwaadaardig is: die groter dan 20 millimeter hebben 10% meer kans om gemodificeerde cellen in zich te hebben.

Gedegenereerde cellen hebben ook verschillende gradaties van 'modificatie' van milde dysplasie tot kanker.

De grootte, samen met de vorm van de poliep, is van invloed op de verwijderingsmethode: gesteelde poliepen kunnen meestal in een enkele operatie worden verwijderd, vaak in een poliklinische setting, terwijl sessiele poliepen, vooral grote poliepen, verwijdering in meerdere fragmenten of een intramurale procedure.

Conventioneel adenoom en gekartelde poliepen: verschillen

In de afgelopen jaren hebben talrijke bewijzen en studies aangetoond dat de ontwikkeling van colorectale kanker ook kan plaatsvinden door een ander type adenoom, namelijk de sessiele gekartelde poliep.

Vijfenzeventig procent van de kankers aan de dikke darm is afkomstig van poliepen die conventionele adenomen worden genoemd (die buisvormig of villous kunnen zijn), die voortkomen uit glandulaire cellen die in de dikke darm worden aangetroffen.

Gekartelde poliepen zijn verantwoordelijk voor 25% van de tumoren.

Dit zijn meestal gekartelde, dunne, lichtgekleurde uitsteeksels van het colonslijmvlies zonder duidelijke vorm, bedekt met een dun laagje slijm.

Deze kenmerken maken ze tijdens colonoscopie nauwelijks zichtbaar.

Darmpoliepen: niet te onderschatten symptomen

Colorectaal blz. geen specifieke symptomen hebben.

Ze worden jarenlang traag en vertonen tekenen van hun aanwezigheid wanneer ze groot worden of verworden tot tumoren.

Dit is de reden waarom een ​​colonoscopie, het enige onderzoek dat colorectale poliepen kan identificeren, wordt aanbevolen vanaf de leeftijd van 50 jaar.

Het is een invasief onderzoek, maar tegenwoordig kan het met behulp van pijnstillers en sedativa worden uitgevoerd zonder bijzonder ongemak voor de patiënt.

De leeftijd waarop de eerste colonoscopie wordt uitgevoerd kan naar voren worden gehaald als er een familielid is met een darmtumor.

Gezien de noodzaak om meer informatie te verzamelen, is in deze gevallen een specialistisch gastro-enterologisch onderzoek noodzakelijk om het juiste tijdstip voor het onderzoek vast te stellen en de eventuele noodzaak van verder onderzoek vast te stellen.

Lees ook:

Transvaginale echografie: hoe het werkt en waarom het belangrijk is?

Zeldzame ziekten: neuspoliepen, een pathologie om te kennen en te herkennen

Bron:

Humanitas