Acute lymphocytic leukaemia is a cancer that affects a particular type of white blood cell, the lymphocyte. Lymphocytes fight infections and are produced by the bone marrow, which normally generates enough of them for the body's needs

Leukemie, een overzicht

By Cristiano Antonino On 26 mei 2023

Leukemie is een bloedkanker die ontstaat door de ongecontroleerde proliferatie van de cellen waaruit het bestaat

Het tast vaak stamcellen aan, dwz onrijpe cellen die, door te differentiëren, witte bloedcellen, rode bloedcellen en bloedplaatjes genereren

Bloedstamcellen bevinden zich in het beenmerg van platte botten (bekken, schedel, borstbeen, ribben, wervels en schouderbladen) en lange botten (dijbeen en opperarmbeen).

Stamcellen kunnen differentiëren in twee verschillende gemeenschappelijke voorlopers: myeloïde of lymfoïde

Fysiologisch creëren myeloïde afstammingscellen witte bloedcellen (behalve lymfocyten), rode bloedcellen en bloedplaatjes, terwijl lymfoïde afstammingscellen transformeren in lymfocyten.

In sommige gevallen kan het gebeuren dat een stamcel het rijpingsproces eerder onderbreekt en ongecontroleerd begint te repliceren.

Wanneer dit gebeurt, dringen kopieën van de oorspronkelijke cel het bloed, de lymfeklieren, de milt en de lever binnen, wat resulteert in leukemie.

Leukemie: wat is het?

Leukemie is een tumor (neoplasma) die de bloedcellen aantast en de hematopoëtische weefsels van het lichaam aantast, met name het beenmerg en het lymfestelsel.

De term leukemie is afgeleid van de combinatie van twee Griekse woorden: "leukos", wat "wit" betekent en "aima", wat "bloed" betekent.

"Wit bloed" geeft het kenmerk aan van de meeste leukemieën die een verandering van leukocyten (witte bloedcellen) veroorzaken.

Afhankelijk van het type betrokken cellen en de klinische kenmerken, kunnen leukemieën worden geclassificeerd als myeloïde, lymfoïde, acuut of chronisch.

Het exact identificeren van de cel waaruit leukemie ontstaat, is essentieel voor het opzetten van een juiste therapie en voor het stellen van de prognose.

Leukemie: classificatie en typen

Er zijn verschillende soorten leukemie, ingedeeld naar het type cellen dat betrokken is bij het tumorproces, maar ook naar het verloop van de ziekte, de symptomen en de rijping van de leukemiecellen.

Als we de klinische trend in ogenschouw nemen, vinden we een onderverdeling in acute leukemie, die meestal een ernstige prognose heeft en een snel beloop heeft, en chronische leukemie, waarbij het beloop progressief en langzaam is, controleerbaar door middel van medicamenteuze therapie.

Een ander onderscheid kan worden gemaakt door rekening te houden met de cellen waaruit de tumor afkomstig is.

Wanneer de ziekte lymfocyten of cellen van de lymfoïde lijn aantast, wordt dit lymfoïde of lymfatische leukemie genoemd.

Als de kwaadaardige mutatie erytrocyten, andere leukocyten of bloedplaatjes betreft, is er sprake van myeloïde leukemie.

Er zijn daarom vier hoofdtypen leukemie: acuut lymfatisch (of lymfoblastisch), acuut myeloïde, chronisch lymfatisch en chronisch myeloïde.

Acute leukemie

Acute leukemie is een ziekte die snel vordert en de symptomen verschijnen vroeg.

Onrijpe cellen hopen zich op in perifeer bloed en beenmerg.

Deze laatste kan de overige leukocyten, bloedplaatjes en erytrocyten niet meer aanmaken.

Patiënten met acute leukemie bloeden, zijn vatbaar voor infectie, ontwikkelen bloedarmoede en orgaaninfiltratie.

Acute leukemie kan myeloïde of lymfoblastisch zijn.

Acute myeloïde leukemie (of AML): Leukemiecellen zijn afgeleid van myeloïde cellijnen en breiden uit in het beenmerg, waardoor een verandering in de proliferatie van normale hematopoëtische cellen ontstaat. Het resultaat is een verminderde aanmaak van rode bloedcellen (anemie), granulocyten (neutropenie) en bloedplaatjes (trombocytopenie). De explosies dringen het perifere bloed binnen en bereiken de organen.

Acute lymfoïde leukemie (of lymfoblastische - ALL): wordt gekenmerkt door een klonale neoplastische aandoening met hoge agressiviteit, die ontstaat uit lymfopoëtische voorlopers in de lymfeklieren, het beenmerg en de thymus. We spreken van lymfoblastisch wanneer de aangetaste cel slecht gedifferentieerd is. 80% van de acute lymfatische leukemieën zijn proliferaties van de B-keten, 20% is het gevolg van de betrokkenheid van de T-ketenvoorlopers.

Chronische leukemie

Chronische leukemie heeft een langzaam en relatief stabiel verloop in de tijd, in tegenstelling tot de acute vorm.

De pathologie wordt gekenmerkt door de progressieve accumulatie van rijpe en deels nog functionele cellen in het perifere bloed en beenmerg.

Proliferatie bij de chronische vormen is veel minder snel, maar wordt na verloop van tijd agressiever, wat leidt tot een progressieve toename van neoplastische klonen in de bloedbaan en verergering van de symptomen.

De meerderheid van de patiënten met chronische leukemie is asymptomatisch, in andere gevallen veroorzaakt de ziekte koorts, gewichtsverlies, frequente infecties, algemene malaise, trombose, lymfadenopathie en trombose.

Chronische leukemie kan myeloïde of lymfoblastisch zijn

Chronische myeloïde leukemie (of CML): komt voort uit de transformatie van de pluripotente stamcel, die echter het vermogen blijft hebben om te differentiëren. Chronische myeloïde leukemie wordt gekenmerkt door de proliferatie en accumulatie van rijpe granulocytcellen in het beenmerggebied. De aandoening ontwikkelt zich meestal langzaam, over jaren of maanden. Het is de zeldzaamste vorm van leukemie en treft vooral volwassenen.

Chronische lymfatische leukemie (of CLL): dit is een monoklonale proliferatie van kleine lymfocyten (B) die circuleren in het beenmerg, het perifere bloed, de milt en de lever. Deze vorm van leukemie komt het meest voor in westerse landen en treft vooral mensen ouder dan 50 jaar.

Leukemie: symptomen

De symptomen van leukemie zijn gerelateerd aan het type.

Chronische leukemie heeft bijvoorbeeld vaak geen symptomen, vooral in het beginstadium omdat leukemiecellen in beperkte mate interfereren met andere cellen.

Bij acute leukemie daarentegen beginnen de symptomen vroeg en verergeren ze snel.

Afhankelijk van de locatie van de leukemiecellen kunnen verschillende symptomen optreden.

Bijvoorbeeld hoofdpijn, vermoeidheid, nachtelijk zweten, koorts, vermoeidheid, gewrichts- en botpijn, bleek zien, gewichtsverlies, vergrote lymfeklieren of milt, neiging tot bloeden en het ontwikkelen van infecties.

In sommige gevallen kunnen leukemiecellen het zenuwstelsel of organen zoals de maag, longen, nieren en darmen bereiken, waardoor de aangetaste organen niet goed functioneren.

Leukemie: oorzaken en preventie

De oorzaken van leukemie worden nog steeds bestudeerd en zijn niet met zekerheid geïdentificeerd.

Om deze reden is het niet mogelijk om geldige preventiestrategieën aan te geven.

Hoe wordt leukemie gediagnosticeerd?

Tijdens het medisch onderzoek zal elke toename van de lever, milt of lymfeklieren worden beoordeeld, evenals de aanwezigheid van suggestieve tekenen zoals bleekheid of bloeding.

Nuttige informatie kan worden verkregen uit bloedonderzoek, met name uit het bloedbeeld en uit indicatoren voor de lever- en nierfunctie.

Een van de belangrijkste tekenen van leukemie is in feite een gewijzigd aantal rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes in vergelijking met de norm.

Gewoonlijk wordt naast bloedafname een "uitstrijkje" uitgevoerd waarmee de cellen onder een microscoop kunnen worden bekeken

Deze test is erg handig voor het diagnosticeren van de ziekte, omdat kankercellen er anders uitzien dan normale cellen.

Een botbiopsie en meestal een lumbaalpunctie zijn ook vereist voor een volledige diagnose.

De botbiopsie omvat het nemen van het beenmerg dat vervolgens onder een microscoop wordt geanalyseerd om de aanwezigheid van leukemiecellen te evalueren.

Wervelpunctie wordt gekenmerkt door het onttrekken van hersenvocht, dat wordt aangetroffen in de ruimten rond de hersenen en spinal koord.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

De aspiratie vindt plaats met een naald die tussen twee lendenwervels wordt ingebracht.

Op deze manier kan worden beoordeeld of de ziekte het zenuwstelsel heeft bereikt.

Naast deze controles is het raadzaam om echografie, CT en radiografie uit te voeren om eventuele organische betrokkenheid van de pathologie te evalueren.

Leukemie: behandeling en therapieën

Behandeling van leukemie is gerelateerd aan het stadium van de ziekte en of het chronisch of acuut is.

Ook de leeftijd van de patiënt en het moment waarop de diagnose wordt gesteld zijn van invloed op de behandelmogelijkheid.

De behandeling van leukemie maakt gebruik van de combinatie van verschillende therapieën.

In de meeste gevallen wordt chemotherapie gebruikt met de toediening van een of meer geneesmiddelen intraveneus of via de mond.

Tot de modernste therapieën behoren die welke het immuunsysteem van de patiënt stimuleren om leukemiecellen te herkennen en te vernietigen.

Andere benaderingen omvatten het gebruik van interferon, dat de proliferatie van kankercellen vertraagt, en, meer recentelijk, het gebruik van monoklonale antilichamen die gericht zijn op kankercellen, waardoor ze door het immuunsysteem worden vernietigd.

Een effectieve genezing wordt vertegenwoordigd door de transplantatie van hematopoëtische stamcellen, waardoor de zieke cellen, geëlimineerd met hoge doses radiotherapie of chemotherapie, kunnen worden vervangen door gezonde cellen van een compatibele donor.

Meestal is de donor een familielid, maar het kan ook een vreemde zijn.

Deze aanpak maakt het in sommige gevallen mogelijk om de pathologie permanent te genezen, vooral bij jongere patiënten en bij degenen die niet meer reageren op andere behandelingen.