De term "miskraam" verwijst naar een zwangerschapsafbreking die spontaan plaatsvindt binnen de eerste 180 dagen van de zwangerschap

In de meeste gevallen treedt echter een miskraam op tijdens het eerste trimester van de zwangerschap.

Het is een veel voorkomende aandoening dan algemeen wordt aangenomen: er wordt geschat dat het tot 30% van de zwangerschappen kan treffen.

Wat is een miskraam?

Een miskraam kan "compleet" zijn (gekenmerkt door de volledige spontane uitdrijving van het levenloze embryo of de foetus); of "onvolledig" of "behouden" (wanneer de zwangerschap nog gedeeltelijk of volledig in de baarmoederholte aanwezig is, maar er geen hartactiviteit van het embryo of de foetus is).

Wat zijn de oorzaken van een miskraam?

Er zijn veel verschillende oorzaken van een miskraam.

Deze omvatten

• chromosomale afwijkingen (dit is zeker de meest voorkomende oorzaak van een miskraam. De frequentie neemt toe met de leeftijd van de moeder);
• aangeboren misvormingen (septum, eenhoorn, enz.) of verworven misvormingen (poliepen, vleesbomen) van de baarmoeder;
• cervicale incontinentie (de baarmoederhals heeft de neiging om in een zeer vroeg stadium van de zwangerschap te verwijden, zelfs als er geen weeën zijn, wat leidt tot uitzetting van de foetus);
• auto-immuunziekten of trombofiele ziekten (dwz wanneer er een verhoogde bloedstolling is);
• infectieziekten zoals toxoplasmose, rubella, cytomegalovirus-infectie die de foetus kan infecteren en kan veroorzaken dat deze lijdt en vervolgens sterft;
• onbehandelde vaginale infecties;
• insufficiëntie van het corpus luteum, waardoor niet genoeg progesteron wordt aangemaakt, het hormoon dat de innesteling en instandhouding van de zwangerschap in het eerste trimester bevordert.

Wat zijn de symptomen van een miskraam?

Er zijn stille miskramen, dat wil zeggen zonder symptomen (in dit geval is de diagnose klinisch, via de verloskundige echografie).

In andere gevallen manifesteert de abortus zich echter door bloedverlies of samentrekkingen van de baarmoeder.

De symptomen van een miskraam kunnen erg van elkaar verschillen en variëren afhankelijk van de verschillende klinische situaties.

Hoe kan een miskraam worden voorkomen?

Preventieve behandelingen voor een miskraam verschillen sterk, afhankelijk van de oorzaak van de miskraam.

Rust is over het algemeen de eerste en belangrijkste behandeling die wordt aanbevolen als een miskraam dreigt.

Preventieve therapie op basis van progesteron kan effectief zijn in gevallen waarin corpus luteum-insufficiëntie wordt vermoed.

In geval van auto-immuunziekten (zoals antifosfolipidensyndroom) of overmatige trombofilie kan heparine of acetylsalicylzuur worden voorgeschreven.

In gevallen van cervicale incompetentie zal cerclage van de baarmoederhals worden uitgevoerd.

Ziekten zoals diabetes of schildklieraandoeningen moeten vóór de zwangerschap worden behandeld.

Diagnose

De diagnose van een miskraam is over het algemeen gebaseerd op:

• gynaecologisch onderzoek;
• echografisch onderzoek.

Het volgende kan ook worden voorgeschreven:

• zwangerschaptest;
• plasmadosering van de bètafractie van het zwangerschapshormoon (HCG). HCG wordt geproduceerd door implantatie in de baarmoeder en neemt gestaag toe tot de derde maand van de zwangerschap. De veranderingen zijn nuttig om te begrijpen of een zwangerschap zich ontwikkelt.

Behandelingen

Zodra een miskraam is gediagnosticeerd, zijn er over het algemeen twee mogelijke manieren van handelen:

1) chirurgische behandeling: dit staat bekend als "curettage" door hysterosuctie. In de praktijk wordt het abortusmateriaal dat in de baarmoederholte wordt vastgehouden, naar buiten gezogen via een canule die door het cervicale kanaal wordt ingebracht.

2) in sommige gevallen kan worden besloten om te wachten op de spontane uitdrijving van het mislukte materiaal uit de baarmoeder of om de uitdrijving te vergemakkelijken door medicijnen toe te dienen die de samentrekking van de baarmoeder vergemakkelijken. Dit staat bekend als 'wait-and-see-gedrag', dat vooral wordt toegepast bij onvolledige abortus (zeldzamer bij interne abortussen), en vooral als de abortus plaatsvond in de eerste weken van de zwangerschap.

Lees ook:

Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android

Transvaginale echografie: hoe het werkt en waarom het belangrijk is?

Amerikaanse CDC-onderzoekers: 'Geen verhoogd risico op miskraam voor zwangere vrouwen met covid-vaccin'

Bron:

Humanitas