Wat zijn myomen? Een overzicht van deze goedaardige tumor van het vrouwelijke bekken

By Cristiano Antonino On Oktober 18, 2022

Baarmoedermyomen, of vleesbomen, zijn de meest voorkomende goedaardige tumor van het vrouwelijke bekken, die wordt aangetroffen bij meer dan 35% van de vrouwen ouder dan 30 jaar

In feite hebben slechts 1-4 van de 1000 patiënten die een operatie ondergaan voor myomen een histologische diagnose van een kwaadaardige tumor (leiomyosarcoom).

Myomen, de risicofactoren

Risicofactoren voor de ontwikkeling van myomen zijn leeftijd, langdurige blootstelling aan endogeen oestrogeen (vroege menarche), familiegeschiedenis van vleesbomen, etniciteit, obesitas, nullipariteit en dieet.

Myomen zijn vaak asymptomatisch, maar in 40% van de gevallen is hun aanwezigheid de oorzaak van klachten (zware of korte menstruatie, opgezette buik, bekkenpijn, herhaalde miskramen of onvruchtbaarheid) die de gezondheid en kwaliteit van leven van een vrouw in gevaar brengen.

Behandeling is alleen nodig als vleesbomen symptomatisch zijn, en de meest gebruikte therapieën zijn chirurgisch, bestaande uit het verwijderen van de hele baarmoeder (hysterectomie) of individuele vleesbomen (myomectomie).

In de afgelopen decennia is de therapeutische keuze voor vrouwen met symptomatische vleesbomen echter aanzienlijk uitgebreid met de komst van een effectief niet-chirurgisch alternatief, embolisatie van de baarmoederslagader.

Myomen en vruchtbaarheid

De aanwezigheid van submucosale myomen die de baarmoederholte verstoren, vermindert de vruchtbaarheid: een meta-analyse van de literatuur heeft aangetoond dat dit type myoma de kans op zwangerschap met 70% vermindert.

Door chirurgische verwijdering van myomen kan de normale vruchtbaarheid worden hersteld.

Submucosale myomen die de baarmoederholte vervormen, leiden tot herhaalde miskramen, waarschijnlijk door veranderingen in de bloedvaten die leiden tot een vermindering van de toevoer van zuurstof en voedingsstoffen naar het endometrium, waardoor de implantatie en ontwikkeling van het embryo wordt belemmerd.

Bovendien kunnen ze leiden tot onvruchtbaarheid door andere mechanismen, zoals obstructie van het intra-uteriene deel van de eileiders of lokale productie van biologische factoren die het embryotransport op het niveau van de eileiders verstoren.

Daarentegen lijken noch intramurale noch subserous myomen de vrouwelijke vruchtbaarheid te veranderen en hun verwijdering verhoogt de vruchtbaarheid niet.

Myomen en zwangerschap

Zwangerschap heeft variabele en onvoorspelbare effecten op de groei van myomen.

Deze variabiliteit hangt waarschijnlijk af van individuele verschillen in genetica, in circulerende groeifactoren en in de niveaus van oestrogeen- en progesteronreceptoren op het niveau van de myomen.

Een toename van het volume van myomen is aanwezig bij 30-35% van de zwangere vrouwen, en deze toename treedt voornamelijk op in het eerste trimester van de zwangerschap.

Bij 5-9% van de zwangere vrouwen met myomen tonen echografieën een proces van myomacolliquatie aan.

Dit fenomeen is een gevolg van de snelle groei van de zwangere baarmoeder, die de bloedtoevoer naar de myomen vermindert.

Vanuit klinisch oogpunt kan de colliquatie van myomen het optreden van buikpijn veroorzaken die ziekenhuisopname en medische therapie (pijnstillers, antibiotica) vereist.

Een recente studie (Qidwai 2006) vergeleek de uitkomst van zwangerschap bij 401 vrouwen met echografisch geteste myomen versus 15104 zwangere vrouwen zonder myomen.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Zwangere vrouwen met myomen vertoonden een toename in vroeggeboorte (19% vs. 12%), placenta previa (3.5% vs. 1.8%), postpartumbloeding (8.3% vs. 2.9%) en het aantal keizersneden (49.1% vs. 21.4%).

Medische behandeling

GnRH-analogen (die een toestand van farmacologische menopauze creëren) verminderen het volume van de baarmoeder, myomen door de oestrogeen- en progesteronspiegels te verlagen.

Deze voordelen zijn echter tijdelijk en beperkt tot de tijd van amenorroe veroorzaakt door de analogen.

Na stopzetting van de behandeling keert de cyclus terug na 4-8 weken en keert het baarmoedervolume terug naar het niveau van voor de behandeling in 4-6 maanden.

Bijwerkingen zijn aanwezig bij 95% van de patiënten die met analogen worden behandeld: ongeveer 80% van de patiënten heeft opvliegers, ongeveer 30% vaginale droogheid, ongeveer 55% hoofdpijn.

De hypo-oestrogene toestand veroorzaakt door de analogen leidt ook tot een significant verlies van botmassa na 6 maanden therapie.

RU-486 blokkeert progesteronreceptoren en vermindert het baarmoedervolume, maar veroorzaakt in 30% van de gevallen endometriumhyperplasie.