Wat is het verband tussen positieve ana en gewrichtspijn?

By Cristiano Antonino On Jan 24, 2023

Een van de bloedtesten die vaak worden gevraagd als eerste referentiekader voor een patiënt met gewrichtspijn en daarom een verdenking op reumatische aandoeningen, zijn ANA's (Anti-Nuclear Antibodies).

Deze worden gebruikt om de aanwezigheid van bepaalde soorten auto-immuunziekten, voornamelijk Lupus, te evalueren.

Positiviteit voor ANA-testen wordt daarom geassocieerd met meerdere auto-immuunziekten

Maar is er een echt verband tussen gewrichtspijn en ANA-positiviteit? Zou deze symptomatologie een rode vlag kunnen zijn voor mogelijke auto-immuunziekten?

Wat zijn ANA's en hoe worden ze gemeten

Sommige middelen die ons immuunsysteem ter beschikking staan voor verdediging tegen infectie zijn antilichamen, dit zijn eiwitten die worden geproduceerd door bepaalde immuniteitscellen, plasmacellen genaamd, gericht tegen bepaalde structuren van pathogene organismen.

Soms kan het echter gebeuren dat ze niet gericht zijn tegen een 'extern' organisme, zoals een virus of bacterie, maar tegen structuren die in ons lichaam aanwezig zijn: een voorbeeld hiervan zijn juist ANA's.

Deze antilichamen worden vaak aangetroffen bij systemische auto-immuunreumatologische aandoeningen, de zogenaamde connectivitis.

ANA's worden gemeten op een veneus bloedmonster met behulp van een techniek die indirecte immunofluorescentie (IFI) wordt genoemd.

Eenvoudig gezegd wordt het bloed van de patiënt in contact gebracht met een substraat dat in staat is deze antilichamen, indien aanwezig in het bloed van de patiënt, te binden en zichtbaar te maken onder de microscoop door middel van een techniek die ze fluorescerend maakt.

Het uiterlijk dat fluorescentie op een microscopische test krijgt, wordt een patroon genoemd en kan van vele soorten zijn.

Sommige van deze patronen kunnen al wijzen op de aanwezigheid van een bepaald type ANA, terwijl andere patronen niet specifiek zijn en kunnen worden veroorzaakt door vele soorten antilichamen, zelfs degenen die niet verantwoordelijk zijn voor pathologie.

De andere waarde die naast het patroon in het rapport wordt vermeld, is de titer, die de hoeveelheid ANA uitdrukt die we in ons bloed hebben.

Deze waarde wordt uitgedrukt als een breuk, die aangeeft tot welke verdunning ANA wordt aangetroffen bij IFI

Dus een titer van 1:160 betekent dat er minder antilichamen in het bloed zijn dan een titer van 1:320 of 1:640 waar ze in een hogere verdunning aanwezig zijn.

Voor sommige ziekten kan de cut-off (limiet) van positiviteit 1:80 of 1:160 zijn, afhankelijk van het laboratorium en vooral het klinische beeld.

Lage titer-positiviteiten van ANA's worden vaak gevonden:

bij afwezigheid van echte systemische reumatologische ziekte (gezonde personen);
in aanwezigheid van auto-immuunziekten die geen reumatologische zorg zijn, zoals auto-immuun thyroïditis, auto-immuun hepatopathie of tijdens virale infecties.

ANA-positieven en gewrichtsaandoeningen: is er echt een verband?

Zoals gezegd is een ANA-positiviteit, zeker een lage titer, niet voldoende om de diagnose bindweefselziekte te stellen.

Bovendien is nooit een directe correlatie van ANA-positiviteit met het pijnsymptoom aangetoond.

Het zijn, zoals reeds herhaald, biomarkers van de mogelijke aanwezigheid van een systemische inflammatoire pathologie die op zijn beurt verantwoordelijk kan zijn voor de gewrichtssymptomen waarover de patiënt klaagt.

Er moet echter op worden gewezen dat connectivitis als een zeldzame ziekte wordt beschouwd, wat betekent dat minder dan 0.05% van de bevolking erdoor wordt getroffen (zoals gedefinieerd door de Europese Unie). patiënten met alleen gewrichtspijn.

Het interpreteren van elke ANA-positiviteit als een aanhoudende systemische auto-immuunziekte kan leiden tot zelfs ernstige gevolgen voor de gezondheid van patiënten, zoals blootstelling aan mogelijk onnodige immunosuppressiva, wat zou leiden tot een verhoogd risico op het ontwikkelen van infecties, en meer.

Bovendien hebben ANA's de neiging om positief te worden bij afwezigheid van systemische ziekte bij ouderen, een leeftijdsgroep waar gewrichtssymptomen meestal te wijten zijn aan aandoeningen zoals artrose die niets te maken hebben met ANA-positiviteit.

Ten slotte moet in gedachten worden gehouden dat zelfs in het geval van de aanwezigheid van een systemische auto-immuunziekte, andere systemische en/of osteo-articulaire pathologieën (bijv. Diabetes, artrose, enz.) kunnen worden opgelegd die gewrichtssymptomen en handicaps kunnen veroorzaken, zelfs voor een aanzienlijk deel.

Er is dus geen directe correlatie van ANA's met het pijnsymptoom, maar ANA's zijn potentiële markers van een auto-immuunpathologie die op zijn beurt, en in sommige gevallen, kan leiden tot gewrichtspijn.

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Daarom moet de beslissing van ANA-bepaling, maar vooral de interpretatie van ANA's, worden genomen in een gespecialiseerde setting in het licht van:

klinisch beeld;
alle risicofactoren van de betreffende patiënt;
na een grondige klinische test die is ontworpen om de oorzaken van gewrichtssymptomen te identificeren.

Bij twijfel heeft de reumatoloog de mogelijkheid om over te gaan tot tweede- of derdelijnsonderzoeken, die nuttig zijn bij het beoordelen van de daadwerkelijke aan- of uitsluiting van een chronische ontstekingsziekte.