DOOR REBECA MORENO JIMENEZ, LINK LAB MANAGER, JULI 15, 2015

Innovatie, op humanitair gebied, gaat over het vinden van duurzame en waardige oplossingen voor de meest dringende kwesties die van invloed zijn op het welzijn van mensen die getroffen zijn door conflicten, door de mens veroorzaakte of natuurrampen, ziekten en voedselonzekerheid. Soms, tijdens het vinden van deze oplossingen, komen we instrumenten tegen die ons helpen om ze op een betere, snellere en meer participatieve manier te leveren. Sommige van deze hulpmiddelen worden beschouwd als 'high-tech', andere zijn 'low-tech'. Dit is met name het geval voor communicatie met gemeenschappen (CwC) tijdens noodsituaties.

Dus, wat is het verschil tussen 'hightech' en low-tech 'oplossingen? OECD attributen 'high-tech' aan die industrieën die zich bezighouden met intensief onderzoek en ontwikkeling (R&D), bijvoorbeeld de vliegtuig-, computer- of farmaceutische industrie. Elke dag zien we ontwikkelingen aan 'hightech' producten: drones van lichtere materialen, computers die om je pols passen en medicijnen die nieuwe ziektes genezen.

Normaal gesproken denken we bij het bedenken van een "technologische oplossing" voor een humanitaire noodsituatie aan sociale medianetwerken die zijn opgezet om vermiste personen te melden; we denken aan 3-D-printers die EHBO- en hygiënekits maken; of drones die temperatuurfoto's van rampen vastleggen om warme lichamen in puin te lokaliseren.

Bij snel optredende of complexe noodsituaties ontbreekt een deel van de infrastructuur die nodig is om 'hightech'-oplossingen te implementeren. Dit is de reden waarom humanitaire hulpverleners zich hebben gewend tot een heel gebied van oplossingen die afkomstig zijn uit de 'medium-low' of 'low-tech' industrieën, zoals de auto-industrie, machines, textiel en eenvoudige elektrische apparaten. Deze technologieën worden als 'low-tech' beschouwd omdat ze, aangezien ze al vele jaren bestaan, minder R & D-activiteiten ontplooien. Desalniettemin zijn ze de 'grootouders' van meer actuele technologische innovaties en ze hebben bewezen behoorlijk effectief te zijn in het reageren op humanitaire crises, vooral waar 'hightech' oplossingen falen.

Tijdens noodsituaties kan communiceren met community's vaak levensreddend zijn. En 'low-tech' oplossingen hebben bewezen effectief te zijn in het verbeteren van contact en dialoog met door nood getroffen bevolkingsgroepen. Hier zijn vier gevallen:

1. FM radio

Categorie-5 tyfoon, Haiyan (Bagyong Yolanda) bereikte begin november de oevers van het oosten van Samar op de Filippijnen, waarbij 2013-mensen op hun pad omkwamen. Haiyan wordt beschouwd als de dodelijkste supertyfoon in de geschiedenis van de moderne Filippijnen en verdringt meer dan 6,300 miljoen mensen die gedwongen werden hun huizen te verlaten.

Met een 10-minuut aanhoudende snelheid van 230 km / h (145 mph), de tyfoon onderbroken grote satelliet telecommunicatie, mensen achter te laten zonder toegang tot massamedia of mobiele telefoons in de onmiddellijke nasleep van de ramp. Als gevolg hiervan schakelden mensen in op een 'low-tech' oplossing om kritieke informatie en gemeenschapsondersteuning te krijgen: de lokale gemeenschapsradio.

Radio Abante ('ga verder', in het lokale dialect) begon het leven in een koffer 6 dagen na de tyfoon in Tacloban. Met lokale journalisten die getraind zijn in eerste-reactie radio-uitzendingen, heeft Radio Abante informatie verstrekt over humanitaire voorzieningen aan getroffen gemeenschappen in de omgeving.

De gemeenschap gebruikte radio als een manier om berichten over het aanbieden van basisdiensten te delen. Ze verzamelden ook feedback via SMS-berichten (Short-Message Service) en telefoontjes van betrokken bevolkingsgroepen. Daarnaast bood radioprogrammering psychosociale ondersteuning aan luisteraars. En op zaterdagochtend werd het station uitgezonden "Het verantwoordingsuur", Waar luisteraars een beroep deden op vragen over dienstverlening voor gezondheid, sanitaire voorzieningen en onderdak aan humanitaire instanties en overheidsvertegenwoordigers.

2. SMS korte code

Op januari 2010, een magnitude 7.0 Aardbeving raakte Haïti, met een epicentrum op ongeveer 25 kilometer (16 mijl) afstand van de hoofdstad Port-au-Prince. De aardbeving kostte 220,000 mensen het leven en dwong 1.5 miljoen om hun huizen te verlaten vanwege ernstige infrastructurele schade. Telecommunicatie werd ook sterk beïnvloed, omdat het eiland de meerderheid van de communicatietorens kwijtraakte.

Humanitaire organisatie, InSTEDD samen met DigiCel, de grootste gsm-aanbieder, om een ​​sms-shortcode te ontwikkelen voor het melden van noodberichten: de 4636. De dienst werd gratis aan getroffen bevolkingsgroepen aangeboden, zodat ze noodberichten konden verzenden. Deze berichten bevatten updates over voedseldistributie en rapporten over vermiste personen. Ushahidi heeft dit idee geschaald en voer de sms-noodberichten in een database in waar ze kunnen worden toegewezen. Maar het was geen technologie die deze innovatie naar een hoger niveau bracht; het was mankracht. Een leger van vrijwilligers - ondersteund door technologie - assisteerde met het vertalen van berichten van creools naar Engels / Frans. Deze informatie is verzonden naar humanitaire organisaties voor onmiddellijke reactie.

3. Niveausensoren

Indonesië is een van de verschillende landen die het meest worden getroffen door moessonregens. In juni veroorzaakte 2014 zware regenval zo'n massale overstromingen in het noorden van het land 13-mensen werden gedood en 40,000 werd uit hun huizen verdreven. Mensen verloren hun leven en hun kostbare bezittingen omdat er geen vroege waarschuwingssignalen waren dat de waterstanden plotseling tot gevaarlijke niveaus toenamen. Sensoren kunnen dit probleem oplossen.

Sensoren kunnen 'high-tech' of 'low-tech' apparaten zijn. Een voorbeeld van een 'hightech'-sensor is een afstandssensor die beelden en gegevens van een afstand verkrijgt, meestal met behulp van satellieten of vliegtuigen zoals drones. Een niveausensor is een voorbeeld van een 'low-tech' sensor. Deze sensoren detecteren direct het vloeistofpeil in een waterlichaam wanneer er een toename is.

Deze technologie, gecombineerd met sms kan dienen als een waarschuwingssysteem voor overstromingen. Wanneer het waterniveau stijgt, activeert de sensor een waarschuwing naar een GSM-modem om een ​​SMS naar telefoonabonnees te verzenden. Deze video laat zien hoe het op grote schaal werkt.

'Low-tech' oplossingen kunnen ook gepaard gaan met 'high-tech' oplossingen om hun effectiviteit te vergroten. Dit is te zien in het geval van de stad Jakarta waar een door de overheid geleid initiatief op sociale media maakte het mogelijk overstromingsinformatie op Twitter te delen, terwijl de gegevens vervolgens op een kaart werden gevisualiseerd.

4. Kortegolf-radio

Telecommunicatie-infrastructuur wordt niet altijd veroorzaakt door natuurrampen. In veel gevallen kan dergelijke infrastructuur worden uitgeput door conflicten. In andere gevallen heeft de infrastructuur nooit bestaan. Dit is het geval van Somalië.

Frequentiemodulatie (FM) is de meest voorkomende radiogolf en wordt vooral gebruikt vanwege de kwaliteit van het geluid. Als FM-golven een berg tegenkomen, gaat het signaal verloren. Om deze reden is kortegolf, wat een type versterkte modulatie (AM) is, de beste manier om radio te verzenden op ontoegankelijke plaatsen, omdat hun golven verder reizen vanwege hun lengte.

Dit is het geval Radio Ergo dat creëerde een programma met de naam Freedom Fone waarmee luisteraars uit afgelegen gebieden het station kunnen bellen en vragen kunnen stellen over bijvoorbeeld gezondheidsproblemen. De stationsstudio bevindt zich in Nairobi, maar deze zendt via de Verenigde Arabische Emiraten naar Somalië. Een opstelling als deze kan journalistieke vrijheid geven in een geval waarin door de overheid opgelegde beperkingen kunnen worden gesteld aan de toegang tot radioprogrammering. Humanitaire organisaties maken hiervan gebruik en ontwikkelen nieuwe programma's met Radio Ergo die zich richten op het voorkomen van rampen en ziekten, bescherming en bestaansmiddelen.

'Low-tech' oplossingen, gecombineerd met 'high-tech' oplossingen of alleen gebruikt, kunnen levensreddend zijn en hoop in een situatie van wanhoop oproepen. Ze zijn geenszins het wondermiddel om te communiceren met door rampen getroffen gemeenschappen in het begin of in complexe noodsituaties. Ze bieden echter een extra kanaal om de meest behoeftigen te bereiken. 'Low-tech' kan menselijke interactie of face-to-face contact nooit vervangen, maar het kan wel effectief zijn in het communiceren van vitale informatie om levens te redden.