Afghanistan, de noodkreet van voormalige medewerkers die vergeten zijn door de Italiaanse luchtbrug
Na de komst van de Taliban aan het roer van Afghanistan hebben veel landen, waaronder Italië, een luchtbrug opgezet om medeburgers en collaborateurs te evacueren die, juist omdat ze collaborateurs waren, op de zwarte lijsten van de nieuwe machthebbers belandden
AFGHANISTAN, DE VERGETEN MENSEN VAN DE ITALIAANSE REGERING AIRLIFT
'Als we hier moeten blijven, laat ze het ons dan vertellen. Dit wachten is wreed, want we riskeren ons leven”.
Dit is Abdul-Rahman, een van de honderden voormalige medewerkers op de prioritaire evacuatielijsten die Italië had beloofd met humanitaire vluchten weg te nemen.
De luchtbrug ging door tot 30 augustus, de dag dat de Taliban de macht grepen: daarna werden de vluchten onderbroken en nu leven veel mensen met ingehouden adem.
De ngo waar ik vroeger voor werkte, blijft me informatie en geruststelling geven”, vervolgt de man, een inwoner van Jalalabad, “maar ik weet dat het de overheid is die deze vluchten moet organiseren. Ze moeten een beslissing nemen.
Zijn naam is fictief, want spreken met de internationale media met zijn eigen identiteit betekent de Taliban alarmeren, die al 'lijsten heeft met de namen van mensen zoals ik die met het Westen of de NAVO hebben gewerkt, of die beroepen uitoefenen die als 'gevaarlijk' worden beschouwd, zoals journalisten of activisten'.
Abdul-Rahman, die met zijn vrouw en vier kinderen in Jalalabad woont, spreekt van “lijsten” die zijn opgesteld door de militieleden, die sociale netwerken en internet maar ook mond-tot-mondreclame gebruiken om deze mensen te identificeren.
'Ze hebben een taskforce opgericht', zegt hij ironisch. 'De situatie hier verslechtert, ik leef in angst om opgepakt te worden door de Taliban.
Ik sta niet eens toe dat jongens naar school gaan – het zevenjarige meisje dat dit jaar naar de basisschool zou gaan, zoals je weet, is verboden – omdat de straten onveilig zijn.
Mijn broer geeft thuis les aan mijn kinderen en zijn kinderen, de oudste is 15 jaar.
Abdul-Rahman meldt dat 'elke dag in de stad geruchten gaan over de vondst van lichamen'.
Volgens de ex-medewerker gaat het om levenloze mensen die in hun huizen of in de steegjes worden aangetroffen, meestal mannen, 'maar er zijn ook vrouwen', vervolgt Abdul-Rahman.
We weten echter wel dat het gewelddadige doden zijn.
Het nieuws is ook moeilijk te bevestigen omdat in Afghanistan, sinds de islamitische groepering aan de macht kwam, de meeste journalisten hun werk niet meer doen.
Het laatste rapport van Human Rights Watch hekelt de “strenge beperkingen van de vrijheid van meningsuiting” die onlangs zijn opgelegd door de nieuwe regering, die een vademecum voor verslaggevers heeft opgesteld: inhoud die “in strijd is met de islam”, “aanstootgevend voor leden van instellingen” of dat "de werkelijkheid vervormt" is verboden.
Naast censuur zijn het echter arrestaties en geweld, zoals bevestigd door Uqaab – een andere fictieve naam – die tot augustus in dienst was van een lokale tv-zender: “Als ik mijn werk deed, zou ik mijn leven riskeren”, zegt hij.
Hij vermeldt ook de moord een paar dagen geleden op Sayed Maroof Sadat, voormalig woordvoerder van het Ministerie voor Plattelandsontwikkeling in de vorige regering en een bekende verslaggever, de vijfde persoon die zijn leven verloor sinds augustus.
De verslaggever was betrokken bij een aanval die werd toegeschreven aan militieleden van de Islamitische Staat in Khorasan (Isis-K), een jihadistische militie die vijandig staat tegenover de Taliban.
Airlift wilde: "Ik zou graag willen vertrekken, maar ik weet niet hoe ik het moet doen", vervolgt Uqaab die, omdat hij niet voor internationale organisaties heeft gewerkt, geen recht heeft op plaatsing op humanitaire vluchten die door het buitenland worden georganiseerd
"Ik zou graag naar Pakistan willen, maar de reis is riskant en de grenzen zijn gesloten", zegt hij.
"Ik heb een internationale organisatie van journalisten om hulp gevraagd: ze vertelden me dat ze niets kunnen doen en dat ze meer dan 3,000 verzoeken hebben ontvangen die vergelijkbaar zijn met de mijne".
'Dit is de derde flat die ik heb veranderd sinds de Taliban het overnam', zegt Uzma, nu werkloos, die uitlegt: 'Een maandhuur kan honderd dollar kosten.
Dat zijn meer dan 9,000 Afghanen, in een land waar zelfs voordat de rebellengroepering aan de macht kwam, een staatsmedewerker ongeveer 5,000 Afghanen per maand verdiende.
Voor meer informatie:
Afghanistan, extreme uitdagingen zoals verteld door verpleegkundigen
Noodhulp, medisch coördinator in Kabul: "Noodsituatie is niet in Afghanistan om te oordelen"