Artsen op de vlucht, Dr. Olivari: "In het VK neem ik 4 keer zoveel als in Italië en ik werk minder uren"
Het verhaal van Dokter Diego Olivari fotografeert de onzekerheid en schaarse mogelijkheden van dokters in Italië, vooral in de Spoedeisende Hulp
Het verhaal van Dr. Diego Olivari: zeventien jaar in het leger, tien jaar doorgebracht tussen de ene missie en de andere als militaire arts
Dan het verlof, de terugkeer naar het burgerleven: vijf jaar contracten voor bepaalde tijd in de eerste hulp en op 118, tussen Veneto en Toscane.
Tot de landing in Groot-Brittannië (met een tweejarig intermezzo in Dubai voor een onderwater- en hyperbare geneeskundeproject).
“Sinds 2017 heb ik in Engeland zeven sollicitatiegesprekken gevoerd en zeven vaste vacatures gehad. De laatste in het ziekenhuis waar ik werk, waar ze me hebben gepromoveerd en bij de consulenten hebben geplaatst”, zegt Diego Olivari, afkomstig uit de provincie Pistoia.
Hij is een van de vele Italiaanse artsen die ervoor kiezen om in het buitenland te gaan werken op zoek naar stabiliteit en erkenning, terwijl de ziekenhuizen van het land te maken hebben met een constante bloeding van professionals, vooral in de spoedeisende geneeskunde.
Sinds 2021 is Olivari verantwoordelijk voor maxi-noodgevallen in het Norfolk and Norwich University Hospital
“Ik denk dat het het zesde grootste ziekenhuis van Engeland is, er is een van de grootste universiteiten van het land, niet alleen op het gebied van geneeskunde.
Hier ben ik adviseur op de Spoedeisende Hulp: ik heb alle richtlijnen opgesteld, de werkwijzen opgesteld, ik organiseer de cursussen.
In april 2021 hebben ze me gezocht en in juli ben ik hierheen verhuisd.
Daarvoor werkte ik in Kingston, een heel andere realiteit, want in Londen is om de tien kilometer een ziekenhuis.
Dit is het grootste ziekenhuis in anderhalve provincie.
Ze doen er alles aan om van ons een 'groot traumacentrum' te maken, omdat zij verantwoordelijk zijn voor Cambridge, dat op een uur rijden en 20 minuten met een helikoptervlucht ligt', zegt hij.
Hoeveel Italianen werken er in zijn ziekenhuis?
“Er is een Italiaanse verpleegster uit Rome die 'hoofdverpleegkundige' is, als ze dienst heeft coördineert ze de verpleegkundigen.
Er is een vaatchirurg uit Turijn, er is nog een heel jonge collega uit Turijn die de 118 van zijn stad heeft opgegeven en met de noodhelikopter East Anglia vliegt.
In totaal zijn we met een stuk of twintig“.
Waarom kiezen zoveel jonge en getalenteerde Italiaanse artsen ervoor om naar Engeland te verhuizen?
“Omdat ze in Italië geen vaste baan konden vinden en omdat hun niveau veel hoger is dan het Engels, niet zozeer in specialisaties.
Hier zijn de specialisaties in veel gevallen beter geregeld, maar in Italië is het niveau van degenen die de universiteit verlaten beter.
Italiaanse artsen zijn zeer gewild.
Toen ik de eerste sollicitatiegesprekken deed, was ik in Dubai: ze boden me een baan aan in vier verschillende ziekenhuizen.
De ene was in Londen en die heb ik gekozen.
Toen ik persoonlijk de papieren ging presenteren, vroeg ik hoe lang ze me onder contract zouden zetten, ze antwoordden dat het contract zou zijn 'totdat je wilt blijven'.
Als ik veranderd ben vacatures, het was vanwege mijn keuze”.
Allemaal bij de NhS, de Engelse GGD.
"Nooit in de privésector gewerkt".
Dokter Olivari, wanneer heeft hij zijn diploma behaald?
“Ik studeerde in 1999 af in Florence, terwijl ik naar de militaire academie ging.
Ik bleef tot 2009 in het leger en nam deel aan missies in Afghanistan, Irak en Kosovo waar ik me bezighield met spoedeisende geneeskunde.
Aan het einde van mijn carrière zat ik in de Carabinieri in Padua en begon ik in het weekend te werken bij de 118 als gecontracteerd arts.
Na mijn verlof ben ik begonnen als medicus en daarna via de agentschappen overgestapt naar 118, eerst in Abano Terme, toen ben ik naar de kust verhuisd en daarna hebben ze me gezocht in Toscane, op 118 in Livorno, tussen Piombino en Isola d' Elba, waar ik bleef wachten op een vast contract.
Van 2010 tot 2015 werkte ik met kwartaalcontracten tussen de 118 van Livorno en Grosseto.
Ik kon er niet meer tegen en ben voor het eerst naar Engeland verhuisd.”
Welke specialisatie heeft hij?
“Ik heb altijd spoed gedaan, maar ik heb geen Italiaanse specialisatie.
Hier hebben ze een ander systeem: je hebt een specialisatiecurriculum, je laat zien wat je hebt gedaan, je doet een paar examens en je krijgt de specialisatie.
Ik heb een master in duiken en hyperbare geneeskunde, waarvoor ik naar Dubai ben gegaan, en in Engeland heb ik Sports Medicine gedaan aan Cardiff University omdat ik freedivers volgde (waaronder duikers die op de bergingswerf Costa Concordia werkten, red.).
Ik heb altijd een noodgeval in het leven gemaakt. Hier ontmoette ik een Calabrische microbioloog-collega, maar studeerde af in Turijn, inclusief specialisatie.
Op een dag besloot hij om deel te nemen aan Reggio Calabria, ze namen hem mee en boden hem een contract voor een jaar aan.
Hij bleef in Engeland.
Bij calamiteiten is het probleem duidelijker, omdat het de sector is waar de nood nu het grootst is, maar het probleem treft alle specialismen.
In Londen is er een belangrijke aangesloten praktijk, die uitsluitend bestaat uit Italiaanse artsen.
Het heet Italian Doctors, geloof ik, en ze hebben bijna alle specialismen. Ze zijn ook zeer gewild bij de Britten”.
Kortom, de Italiaanse staat geeft geld uit om zijn eigen artsen op te leiden en kan ze niet behouden.
“Ik doe hier ook trainingen en zie de pas afgestudeerde artsen.
In Engeland heb je na je afstuderen nog twee jaar extra.
In mijn tweede jaar na mijn afstuderen was ik alleen in Kosovo. De voorbereiding is anders”.
Dokter Olivari, wilt u terugkeren naar Italië?
“Het salaris dat ik nu krijg is vier keer zo hoog als vroeger in Italië.
Ik heb meer verantwoordelijkheden, maar ik werk minder uren.
Dus nu: nee.
Ik heb gehoord van collega's van 118, chefs van eerste hulp met wie we bevriend zijn: ze hebben me contracten van drie maanden, zes maanden of misschien een jaar aangeboden.
Hier ben ik verantwoordelijk voor de maxi-noodgevallen van het belangrijkste ziekenhuis in East Anglia, waarom zou ik terugkomen? Ik heb een vriend in Italië die heeft besloten om over te stappen op uitzendwerk.
Er is een collega van mijn leeftijd die een van de beste dokters was op de spoedeisende hulp van Cecina: hij gaf het op en zette zijn eigen praktijk voort.
Omdat hij zich verveelde. Er is geen beveiliging.”
Zou hij er ooit aan gedacht hebben om een van de vele breinen te worden die Italië ontvluchtten?
“Eerlijk gezegd niet.
Na 17 jaar in het leger was ik behoorlijk gehecht aan mijn land.”
Lees ook
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
UK Ambulances, Guardian Investigation: 'Tekenen van instorting van het NHS-systeem'
EMT's in het VK: waar bestaat hun werk uit?
VK, staking van ambulancepersoneel geslaagd: sympathieke bevolking, regering in de problemen
Engeland, NHS probeert de problemen van de ambulancestaking van 21 december te beteugelen
Britse ambulancemedewerkers staken morgen: NHS-waarschuwingen voor burgers
VK, na de stakingen van verpleegsters en hulpverleners komt de "anti-stakingswet"
VK, transport van essentiële medische benodigdheden: droneproef gelanceerd in Northumbria