Grondgebied en grondbeginselen in de toekomst van het Italiaanse Rode Kruis: interview met president Rosario Valastro
Rosario Valastro is de nieuwe voorzitter van het Italiaanse Rode Kruis. In de nasleep van het aftreden van Francesco Rocca was de meest voor de hand liggende keuze om de vice-president te benoemen aan het roer van de historische vrijwilligersorganisatie
Rosario Valastro, ervaring en eenvoud
Een beslissing die in werkelijkheid allesbehalve verrassend was.
President Valastro, geboren in Acireale (Catania) in 1974, afgestudeerd in de Rechten met als specialisatie Bestuurskunde, werkt al dertig jaar als vrijwilliger in de sociale sector en combineert daarmee een relatief jonge leeftijd met een ruime ervaring.
We vroegen om een interview met de nieuw gekozen president, en we waren zo vriendelijk om er een te krijgen.
Goedemorgen voorzitter Valastro, laten we maar meteen ter zake komen: binnen enkele maanden zijn er verkiezingen voor het Rode Kruis. Wat is de 'state of the art' waarmee de CRI tot bij ons komt?
'Het Rode Kruis', antwoordt de president, 'zal bij de verkiezingen van april in uitstekende gezondheid aankomen, zowel wat betreft geloofwaardigheid als wat betreft operaties.
Geloofwaardigheid is ongetwijfeld noodzakelijk in een organisatie die zich bezighoudt met humanitaire hulp in het algemeen, want het betekent geloofwaardigheid in de ogen van instellingen, geloofwaardigheid in de ogen van donoren en vooral geloofwaardigheid in de ogen van mensen die kwetsbaar zijn en hulp nodig hebben .
En ook qua operatie komt het op ons af, want we hebben nu een allround inzet, met commissies die zeer actief zijn op hun eigen grondgebied, in alle gezondheids- en noodaspecten, en met interessante projecten die in het buitenland worden uitgevoerd.
Ik denk dat ik kan zeggen dat we hebben bijgedragen aan het overwinnen van de pandemische fase, zowel in het begin als in de vaccinatiecampagne: ik denk dat we allemaal vrijwillig wegkomen trots op de vereniging waartoe we behoren'.
Ik stel je ook een vraag die ik heb gesteld aan je 'collega' in ANPAS, Niccolò Mancini: de energiecrisis zet de rekeningen van vrijwilligersorganisaties onder druk. Vooral de allerkleinsten hebben te maken met pre-Covid-tarieven, maar de huidige kosten zijn fors gestegen. Wat vraagt u in dit verband van de instellingen?
“Het eerste wat ik de instellingen zou willen vragen, is om achter te laten wat er in dit land werkt, namelijk de grote professionaliteit, passie, motivatie en solidariteit die alle Italiaanse vrijwilligers uiten op het gebied van sociale gezondheid.
We rekenen echt op duizenden vrijwilligers die overdag, 's nachts, op zondag en op feestdagen ter beschikking staan van de gemeenschappen: ze doen het gratis en met grote competentie.
Een competentie die ze zowel door opleiding als door actief te zijn in het veld hebben verworven.
Het verkwisten van dit erfgoed zou betekenen dat er een immens patrimonium verloren gaat en dat er geen recht wordt gedaan aan de geschiedenis die de vrijwilligerssector in dit land heeft helpen creëren.
En om dit te doen, moet er dringend actie worden ondernomen om de Derde Sector te ondersteunen'.
De Italiaanse kroniek spreekt van een noodsector die steeds meer in crisis verkeert, en de wetsontwerpen die cyclisch in het parlement verschijnen, lijken meer geïmproviseerde initiatieven dan echte 118 hervormingsprojecten. President Valastro, wat zou het recept van het Rode Kruis zijn, als u oplossingen zou kunnen aanwijzen?
'We hebben een paar jaar geleden een vaste tafel opgericht', zegt de voorzitter van de CRI, samen met de ANPAS en de Confederatie van de Misericordie: we hebben dit gedaan omdat we de eersten zijn die zich bekommeren om de professionele tussenkomst van onze vrijwilligers .
Wij zijn hier niet tegen.
Dat doen we al: we hebben kosten die absoluut toereikend zijn voor mensen die een verkeersongeval krijgen of ziek zijn.
Eventuele wijzigingen in deze trainingsevenementen, die we al substantieel hebben, moeten overeenkomen met een grondgedachte die we momenteel niet zien.
Waar we op hopen is een allround focus op service, zodat vrijwilligers hun tijd kunnen doneren.
Er is een grote traditie van mensen die, na thuiskomst van hun werk, naar het hoofdkantoor gaan en hun tijd doneren omdat ze nuttig willen zijn voor hun gemeenschap op sociaal en gezondheidsgebied.
Dit wordt gemakkelijk over het hoofd gezien: kijk gewoon niet naar de stijgende prijzen, de out-of-pocket uitgaven die de verenigingen moeten betalen.
Dit is iets waar over nagedacht moet worden'.
Laten we het hebben over civiele bescherming: de klimaatverandering waaraan alle Rode Kruisen van de wereld initiatieven en reflecties wijden, is nu een realiteit die Italianen met hun eigen handen aanraken. Maxi-noodgevallen en natuurrampen komen steeds vaker voor.
Hoe is het Rode Kruis op dit gebied gestructureerd? Ik bedoel: zijn er hubs voor specifieke sectoren (bijv. hydrogeologie op sommige plaatsen, drones op andere, enzovoort) of is het een uniforme verdeling van middelen in de afzonderlijke regio's?
“Interventie bij rampen en grote noodsituaties is een van de 'kern'-activiteiten van het Rode Kruis, een van de activiteiten die nauw verband houden met de reden waarom het Italiaanse Rode Kruis is ontstaan.
Klimaatverandering is, zoals u al zei, geboren als een enigszins niche-activiteit: ik herinner me dat het Italiaanse Rode Kruis er in 2006 voor het eerst over sprak.
In het begin werden de alarmen misschien niet gezien, werden ze niet begrepen, werd er niet in geloofd, en uiteindelijk bevonden we ons in de context van rampen die steeds vaker voorkomen, en met kenmerken die nog nooit eerder waren gezien in ons land.
Dit heeft de inzet van het Italiaanse Rode Kruis op het gebied van mitigatie met zich meegebracht en zal dat nog steeds met zich meebrengen, dus we blijven hulpmiddelen en informatie aan de bevolking geven om de gevolgen van hittegolven of koudegolven of rampen te kunnen verzachten.
Ook omdat waar de burgerij in wanorde is, dit ook betekent dat er twee keer zoveel slachtoffers zijn, dus deze opvoeding van de mensen is belangrijk omdat we uiteindelijk ieders hulp nodig hebben.
Dit vind ik essentieel, net zoals het essentieel is om niet te doen alsof er niets aan de hand is: we horen vaak een wetenschapper spreken, maar op terreinen die hiermee niet verband houden, en zeggen 'klimaatverandering is sowieso een onderdeel van de geschiedenis van de wereld', en dit is naar mijn mening onaanvaardbaar.
Het is gewoon weer een excuus om niets te doen, zelfs niet op internationaal gebied.
Ik denk niet dat het duidelijk is dat als je woestijnvorming creëert in uitgestrekte delen van de wereld, er onvermijdelijk gedwongen migraties zullen zijn.
Het Italiaanse Rode Kruis is hiervoor uitgerust: u noemde het gebruik van drones, we hebben een nationale droneschool en we organiseren ons om hierin steeds beter opgeleid te worden.
Het Italiaanse Rode Kruis heeft een hele reeks kernen die gelijkmatig over het land zijn verdeeld en er wordt constant en continu getraind'.
Laten we het over Oekraïne hebben: het Rode Kruis, dat, laten we ons herinneren, op beide fronten van het conflict betrokken is, is al een maand een geprivilegieerd 'doelwit' van Russisch vuur, en helaas verloor u in Kherson een zeer jonge vrijwilliger. Lijkt u dit een 'verandering van tempo' (in negatieve zin) in conflicthantering?
“Wat de geopolitiek van het conflict betreft, denk ik niet dat ik bepaalde kwalificaties heb, behalve als burger die zijn eigen mening heeft.
Dat gezegd hebbende, lijkt het mij dat we minstens 150 jaar humanitaire juridische tradities hebben verbrand die de basis hebben gelegd voor beschaafd samenleven in onze landen.
De Conventies van Genève bevatten een absoluut ongrijpbaar principe, namelijk dat van de onschendbaarheid van humanitair personeel en medische voorzieningen, juist omdat oorlog geen burgers mag treffen en medisch personeel in staat moet stellen de gewonden op slagvelden te behandelen.
Dit beginsel, dat de afgelopen jaren helaas in twijfel is getrokken, heeft bij de interventie in Oekraïne nog meer aanleiding tot gêne gevonden.
Wat de tussenkomsten van de Nationale Rode Kruisverenigingen betreft, waren ze allemaal vóór de slachtoffers: dit 'voorrecht' hebbend, met ogen in alle landen van de wereld, vroegen we direct ter plekke wat nodig was en stuurde alleen wat nodig was.
Wat betreft wat er de afgelopen dagen is gebeurd, moet ik eerlijk zeggen dat het geen echt 'doelwit' van de aanval was: Rusland viel het hoofdkwartier van het Rode Kruis niet aan.
Er werd gebombardeerd in die gebieden, en er was ook het Oekraïense Rode Kruis in die gebieden.
Maar burgerdoelen mogen geen oorlogsdoel zijn, en dat moet duidelijk zijn.
Dit betekende de opoffering van vrouwen, mannen en jongens die niet alleen hun leven verliezen of gewond raken, maar uiteraard ook geen mensen kunnen helpen.
En het creëert angst en ontmoediging bij degenen die in de toekomst willen helpen.
Dit is verwoestend vanuit het oogpunt van hulp aan de burgerbevolking.
Dit onderwerp van de Conventies van Genève moet in al zijn belang opnieuw worden opgepakt'.
Laten we afsluiten met een persoonlijke reflectie van jou. Ik realiseer me dat uw rol u gematigdheid en diplomatie oplegt, maar als Rosario Valastro mocht kiezen, wat zou u dan als leidraad willen zien voor het Italiaanse Rode Kruis in de komende jaren?
'Zeker', zegt Rosario Valastro, 'ik zou graag willen dat een beleidslijn echt op het grondgebied wordt gebaseerd: we hebben in Italië echt een traditie van miljoenen vrijwilligers in het Rode Kruis vanaf de oprichting tot op de dag van vandaag, en die hebben bijgedragen aan het verlichten van het lijden van degenen die vandaag de dag in moeilijkheden verkeren.
Het is een belangrijk erfgoed, ik geloof dat er maar weinig organisaties zijn die kunnen bogen op deze traditie en deze impact in ons land, zozeer zelfs dat er echte stukjes geschiedenis van Italië zijn die verweven zijn met de geschiedenis van het Rode Kruis.
Dus ik zou willen dat het meer en meer een Rode Kruis wordt dat koestert wat er op het terrein gebeurt.
Het is duidelijk dat dit veel vertrouwen vereist van alle 'stakeholders'.
Verder zou ik willen dat het blijft zoals het nu is, stevig geworteld in zijn principes, trots op zijn verleden maar met een grote blik naar de toekomst, want er zijn sowieso altijd nieuwe manieren om mensen te helpen en we moeten in staat zijn , als vrijwilligers, om ze te gebruiken.
Ook omdat efficiënt gegeven hulp dubbel zoveel hulp is.
In die zin denk ik dat het aangaan van de uitdagingen de uitdaging zelf is'.
Bekijk het video-interview met president Rosario Valastro in zijn volledige versie
Lees ook
Emergency Live nog meer ... Live: download de nieuwe gratis app van uw krant voor IOS en Android
Kherson, Rusland vuurt op Rode Kruis: een jonge vrijwilliger en een 39-jarige paramedicus gedood
Oorlog in Oekraïne, nieuwe Russische invallen op het Rode Kruis in Kherson
Internationale Vrijwilligersdag 2022, IFRC: "Geloof in de kracht van vriendelijkheid"