Nobelprijs voor Geneeskunde gaat naar Amerikanen Julius en Patapoutian
Nobelprijs voor Geneeskunde 2021: de twee Amerikanen zijn toegekend voor hun ontdekkingen op het gebied van temperatuur en tastreceptoren
De Amerikanen David Julius en Ardem Patapoutian hebben de Nobelprijs voor Geneeskunde 2021 gekregen van het Karolinska Instituut in Stockholm, Zweden
Voor hun ontdekkingen over receptoren voor temperatuur en aanraking', zegt de motivatie, die zijn gebruikt om behandelingen te ontwikkelen voor een aantal ziekten, waaronder chronische pijn.
Hun bevindingen hebben ook intensief onderzoek gestimuleerd, wat heeft geleid tot een snel toenemend begrip van hoe het zenuwstelsel warmte, koude en mechanische stimuli waarneemt, evenals het identificeren van belangrijke verbanden tussen onze zintuigen en de omgeving.
Om een sensor in de zenuwuiteinden van de huid te ontdekken die op warmte reageert, gebruikte David Julius capsaïcine, een verbinding in chilipepers die een branderig gevoel veroorzaakt, terwijl de in Libanon geboren Ardem Patapoutian drukgevoelige cellen gebruikte om een nieuwe klasse sensoren te identificeren die reageren op mechanische prikkels in de huid en inwendige organen.
David Julius en Ardem Patapoutian ontvangen SEK 10 miljoen, of ongeveer €986,000.
EERSTE NOBEL VOOR DE GENEESKUNDE: DE ITALIAANSE AWARDEES
Sinds 1901, het jaar waarin de prijzen voor het eerst werden uitgereikt, hebben zes Italianen de prestigieuze prijs ontvangen.
De eerste Italiaanse arts die zijn naam verbond aan de geschiedenis van de Nobelprijs was Camillo Golgi, geboren in 1843.
Vooral bekend om zijn studies over de anatomie van zenuwuiteinden, ontdekte hij het reticulaire apparaat in zenuwcellen, later omgedoopt tot het 'Golgi-apparaat', wat hem de felbegeerde onderscheiding opleverde in 1906. Hij stierf in 1926.
Italië moest wachten tot 1957 om opnieuw de Nobelprijs voor de geneeskunde te krijgen
Daniel Bovet, een biochemicus en Esperanto-wetenschapper, werd in 1907 in Zwitserland geboren.
Hij behaalde een doctoraat in de zoölogie en vergelijkende anatomie in Zwitserland voordat hij naar Frankrijk en Italië verhuisde, waar hij in 1947 staatsburger werd.
Hij won de Nobelprijs voor zijn studies in chemotherapie en farmacologie.
Tijdens zijn lange carrière was hij betrokken bij de studie van verschillende medische behandelingen, waaronder die op basis van sympatholytica, met betrekking tot de behandeling van bloeddruk en angsttoestanden.
Hij is ook betrokken bij de studie van spierverslappers en hun adjuvante werking bij chirurgie. Zijn naam is ook verbonden met de ontdekking van het eerste antihistaminicum in de geschiedenis, pyrilamine.
Bovet stierf in 1992 in Rome.
Turijn is de geboorteplaats van Salvatore Luria, geboren in 1912, de derde Italiaan die de Nobelprijs voor geneeskunde won.
Hij kreeg de prijs in 1969 voor zijn onderzoek naar de vermenigvuldiging en veranderlijkheid van virussen.
Zijn onderzoek leidde tot de creatie van bacteriële genetica, moleculaire biologie en virologie als onafhankelijke onderwerpen.
Luria stierf in 1991 in de Amerikaanse stad Lexington, Kentucky.
Renato Dulbecco kreeg in 1975 de Nobelprijs voor zijn onderzoek naar virussen die tumoren veroorzaken, waarmee hij aantoont dat het genetische materiaal van virussen het DNA van cellen binnendringt en er deel van gaat uitmaken.
Geboren in Catanzaro in 1914, verhuisde hij naar Ligurië en later naar Turijn.
In Piemonte studeerde hij medicijnen en studeerde af bij Salvatore Luria en Rita Levi-Montalcini.
Gepassioneerd door oncologie, was Dulbecco een van de biologen die werd gecrediteerd met het ontwerpen van het in kaart brengen en rangschikken van het menselijk genoom.
In 1953 werd hij Amerikaans staatsburger en in de Verenigde Staten ontdekte hij de mechanismen voor het zelfherstel van door straling beschadigd DNA en had hij de verdienste de eerste poliomutant te isoleren.
Hij stierf in 2012 in La Jolla, San Diego County, Californië.
Pas in 1986 werd de Nobelprijs voor de geneeskunde toegekend aan een Italiaanse vrouw
Rita Levi-Montalcini, een neuroloog geboren in Turijn in 1909, kreeg de prijs.
Van joodse afkomst dwongen de rassenwetten van het fascistische regime haar naar België te vluchten.
Vanuit Brussel, tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen België door nazi-Duitsland was binnengevallen, keerde Rita Levi-Montalcini terug naar Turijn, maar vanwege de oorlog verhuisde ze eerst naar Florence, waar ze arts voor de geallieerden was, en vervolgens, in 1947 naar Sint Louis.
In de Verenigde Staten ontdekte ze de zenuwvezelgroeifactor, NGF, een eiwit dat betrokken is bij de innervatieprocessen van de organen en weefsels van het lichaam.
Rita Levi-Montalcini, senator voor het leven sinds 2001, stierf op 30 december 2012 in Rome.
Mario Renato Capecchi, een genaturaliseerde Amerikaanse geneticus uit Verona, geboren in 1937, is de zesde en laatste Nobelprijs voor de geneeskunde die door een Italiaan is gewonnen.
Capecchi, afgestudeerd in biofysica aan Harvard in 1967, werd in 2007 erkend voor zijn bijdrage aan de ontdekking van gentargeting.
Dit zijn technieken die het door het gebruik van embryonale stamcellen mogelijk maken om dieren te genereren die worden gekenmerkt door de afwezigheid van een specifiek gen.
Deze methoden dragen bij aan de studie van tumoren, neurobiologie, immunologie en de processen van embryogenese.
Lees ook:
Nobelprijs voor geneeskunde voor wetenschappers die het hepatitis C-virus hebben ontdekt