Фоҷиа ҳангоми парвози ҳавопаймо: одам дар дохили ҳавопаймо ҷон дод
Саёҳати муқаррарӣ бояд ба даҳшати оилае табдил ёфт, ки таваллуди фарзандашро бесаброна интизор аст: мард ҳангоми парвози тиҷоратӣ ба бемории ногаҳонӣ ва марговар гирифтор мешавад
Чунин ба назар мерасад, ки рӯз мисли дигар парвозҳо оғоз шуд: Ҷузеппе Стило, 33-сола ва зани ҳомиладораш дар роҳи бозгашт ба Калабрия буданд. Бо вуҷуди ин, чанде пас аз парвоз аз Касел, Ҷузеппе ба мушкилоти ногаҳонии саломатӣ дучор шуд. Ҳайати ҳавопаймо бо кӯмаки ду пизишки мусофирбар протоколҳои ҳолати изтирорӣ барои ба эътидол овардани ӯ фаъол шуд, аммо кӯшишҳои онҳо бенатиҷа буд. Ҳавопаймо маҷбур шуд, ки ба фурудгоҳи парвоз баргардад, аммо мутаассифона, чанде пас аз фуруд Ҷузеппе даргузашт, занашро ба ларза гузошта.
Муҳокима вақтҳои вокунишро иҳота мекунад: Изҳороти расмии мақомот
Ин ҳодиса баҳсҳоро дар бораи вақтҳои вокуниши хадамоти изтирорӣ ба вуҷуд овард. Дар ҳоле ки бархе аз шоҳидон дар бораи таъхири эҳтимолии расидани он хабар доданд ёрии таъьилӣ, Азиенда сифр ва 118 ин даъвохоро рад кард. Тибқи гузоришҳои расмии онҳо, вокуниш саривақтӣ ва ҳамоҳангшуда буд ва табибон аллакай дар киштӣ машқҳои ибтидоии эҳёгарӣ мекарданд. Зани Ҷузепперо пас аз эҳсоси нороҳатӣ ба беморхона бурданд.
Оилаи харобшуда ва орзуҳои шикаста барои ҷуфти интизорӣ
Марги бемаҳаллии Ҷузеппе аҳли оила ва зани ҳомиладорашро ба ғаму андӯҳ андохт. Навхонадорон бесаброна интизори эҳсоси шодии волидайн буданд ва ба хона бармегаштанд, то ҳаяҷонашонро ба наздикон гӯянд. Бо вуҷуди ин, тақдир нақшаҳои дигаре дошт, ки ногаҳон ба орзуҳои онҳо хотима дода, дар ҷаҳон як холигии ивазнашаванда мегузорад. ҳаёти онҳое, ки онҳоро медонистанд.
Мақомот шароитҳои марбут ба талафоти фоҷиавии ҷониро таҳқиқ мекунанд
Мақомот саъй доранд, то вазъиятеро, ки боиси марги фоҷиавии Ҷузеппе шуданд, равшан кунанд. Пас аз ташхиси ҳамаҷонибаи пешакӣ, эҳтимол дорад, ки Додситонӣ тафтишоти хидматӣ оғоз мекунад ки вокеаро чукуртар фахмида гирем. Дар ҳамин ҳол, як хонавода аз марги бармаҳал як ҷавони саршор аз орзуву ормонҳо андӯҳгин аст. Аз тарафи дигар, як оилаи дигар дар атрофи зани ҳоло бевазада гирди ҳам меоянд, зеро ҳама интизори ҷавобҳое ҳастанд, ки то анҷоми тафтишот ҳеҷ гоҳ наоянд.
Манбаъњои