Al tientallen jaren wordt humaan albumine aan patiënten toegediend om voor voldoende oncotische druk en intravasculair volume te zorgen. Een rapport gaf echter aan dat de toediening mogelijk schadelijk kan zijn bij ernstig zieke patiënten.

In 1998 rapporteerden de albumine-recensenten van de Cochrane Injuries Group enkele contrasten tegen de toediening van albumine in vergelijking met de toediening van kristalloïde oplossingen. Latere meta-analyses rapporteerden tegenstrijdige bevindingen.

 

Albumine-toedieningsliteratuur

Om dit probleem op te helderen, werd een grote, dubbelblinde, gerandomiseerde studie (de Saline versus Albumin Fluid Evaluation-studie) uitgevoerd, waarbij 4% albumine-oplossing werd vergeleken met normale zoutoplossing als vloeistofvervanging bij ernstig zieke patiënten, met resultaten die erop wezen dat albumine-toediening was veilig. Een vooraf gedefinieerde subgroepanalyse toonde aan dat patiënten met ernstige sepsis die albumine kregen een lager, hoewel niet significant lager, risico op overlijden hadden dan degenen die normale zoutoplossing kregen. Bovendien wees een vervolgonderzoek op een mogelijk voordeel van het handhaven van serumalbumine op een niveau van meer dan 30 g per liter bij ernstig zieke patiënten.

De studie over de tegenstrijdigheid van de toediening van albumine

Onderzoekers wezen willekeurig 1818 patiënten met ernstige sepsis toe. Ze bevonden zich op 100 intensive care-afdelingen (ICU's) en ze ontvingen ofwel 20% albumine en kristalloïde oplossing of alleen kristalloïde oplossing. In de albumine-groep was de beoogde serumalbumine-concentratie 30 g per liter of meer tot ontslag uit de ICU of 28 dagen na randomisatie.

De eerste uitkomst was de dood door welke oorzaak dan ook na 28 dagen. Secundaire uitkomsten waren de dood door welke oorzaak dan ook na 90 dagen, het aantal patiënten met orgaandisfunctie en de mate van disfunctie, en de verblijfsduur op de IC en het ziekenhuis.

 

Als resultaat?

Patiënten in de albumine-groep, vergeleken met die in de kristalloïde groep, hadden een hogere gemiddelde arteriële druk (P = 0.03) en een lagere netto vochtbalans (P <0.001) gedurende de eerste 7 dagen. De totale dagelijkse hoeveelheid toegediende vloeistof verschilde niet significant tussen de twee groepen (P = 0.10).

Na 28 dagen waren 285 van de 895 patiënten (31.8%) in de albumine-groep en 288 van de 900 (32.0%) in de kristalloïde groep overleden. Na 90 dagen waren 365 van de 888 patiënten (41.1%) in dezelfde groep en 389 van de 893 (43.6%) in de kristalloïde groep overleden. Tussen de twee groepen werden geen significante verschillen in andere secundaire uitkomsten waargenomen.

 

Dus waarom zou je albumine toedienen?

Er is een overtuigende reden voor de mogelijke voordelen van albumine-toediening tijdens ernstige sepsis. Het is het belangrijkste eiwit dat verantwoordelijk is voor de osmotische druk in het colloïdplasma; het fungeert als drager voor verschillende endogene en exogene verbindingen, met antioxiderende en ontstekingsremmende eigenschappen, en als een afvanger van reactieve zuurstof- en stikstofsoorten en werkt als een buffermolecuul voor zuur-base-evenwicht. Daarom hebben we een gerandomiseerde, gecontroleerde studie uitgevoerd om de effecten van de toediening van albumine en kristalloïden te onderzoeken, in vergelijking met alleen kristalloïden, gericht op een serumalbumine-niveau van 30 g per liter of meer in een populatie van patiënten met ernstige sepsis.

 

LEES OOK

Long- en schildkliercarcinoom: FDA keurt de behandeling met Retevmo goed

Sterfte na vloeibare bolus bij Afrikaanse kinderen met ernstige infectie.

COVID-19, hydroxychloroquine of niet hydroxychloroquine? Dat is de vraag. The Lancet trok zijn studie in

 

 

BRON en VOLLEDIGE GEGEVENS

Cochrane Injuries Group