Hartkloppingen: oorzaken en beheer van hartkloppingen

By Cristiano Antonino On Juni 12, 2023

Wanneer u uw hartslag bewust waarneemt of een onregelmatig ritme daarvan voelt, spreken we van hartkloppingen

Het is een veel voorkomend verschijnsel dat te wijten kan zijn aan goedaardige oorzaken zoals intense fysieke activiteit, de inname van opwindende stoffen of zeer intense emoties en angsttoestanden en die daarom geen bijzondere zorg zouden moeten baren.

In sommige gevallen kan het optreden van hartkloppingen een sterk gevoel van ongemak veroorzaken

Onregelmatige hartactiviteit kan ook synoniem zijn met een onderliggende cardiale pathologie: hartkloppingen zijn een van de belangrijkste symptomen van veel cardiale disfuncties, die zorgvuldig moeten worden gecontroleerd en behandeld met de juiste therapieën.
Om elke twijfel uit te sluiten en de mogelijke oorzaak van de aandoening te diagnosticeren, is het raadzaam om een zorgvuldig cardiologisch onderzoek te ondergaan.

Hartkloppingen: definitie en kenmerken

De term hartkloppingen verwijst naar een aandoening, ook wel hartkloppingen genoemd, die wordt gekenmerkt door het bewust waarnemen van iemands hartslag: het gevoel kan worden waargenomen als een soort bonzen op de borst, een overmatige versnelling van de hartslag of als een onderbreking van de hartslag.

Patiënten die lijden aan hartkloppingen kunnen een gevoel van ongemak of ongemak in de borst voelen, nek of keel vanwege de gewelddadige en onregelmatige hartslagen.

Aangezien het geen gebruikelijke ervaring is, kan het optreden van hartkloppingen vaak een reden tot bezorgdheid zijn, maar in de meeste gevallen is het een fenomeen dat te wijten is aan oorzaken van goedaardige aard, zoals overmatige fysieke inspanning of misbruik van cafeïne en andere stimulerende stoffen. ; hartkloppingen kunnen ook optreden na bijzonder stressvolle periodes of angsttoestanden.

Sommige medicamenteuze therapieën kunnen als bijwerking ook een verhoging van de hartslag veroorzaken.

Hoewel hartkloppingen in de meeste gevallen geen ernstige aandoening zijn, kunnen ze soms het eerste symptoom zijn van andere aandoeningen.

In het geval dat u hartkloppingen heeft, moet worden gecontroleerd of de patiënt niet lijdt aan een hartaandoening of andere aandoeningen, aangezien dit een teken kan zijn van aritmie of pathologische tachycardie.

In het geval dat er een verandering is in het samentrekkingsritme, kan de afwijking te wijten zijn aan extrasystolen of andere verstoringen die het elektrische impulsgeleidingssysteem van het hart beïnvloeden.

Wat zijn de oorzaken?

Zoals eerder vermeld, kunnen hartkloppingen verschillende oorzaken hebben, die van organische oorsprong kunnen zijn of door externe factoren.

Hartkloppingen zijn vaak psychosomatisch van aard en ontstaan door sterke emotionele spanningen die hyperactiviteit van het autonome zenuwstelsel veroorzaken.

Er zijn ook verschillende predisponerende pathologieën en hartaandoeningen die verantwoordelijk kunnen zijn voor het ontstaan van hartkloppingen.

Onder deze zijn de belangrijkste oorzaken:

Stress, agitatie of nervositeit;
Situaties van ongemak;
Ernstige schrik of paniekaanvallen;
Intense pijn;
Inname van stimulerende middelen;
roken;
Alcohol misbruik;
Bepaalde medicijnen als therapieën voor de behandeling van hypothyreoïdie; geneesmiddelen tegen verstopte neus of middelen tegen astma; voedingssupplementen en afslankbehandelingen.

Onder de extra-cardiale aandoeningen die het begin van hartkloppingen kunnen bepalen, zijn:

Bloedarmoede: mensen met bloedarmoede worden vaak getroffen door tachycardie, dwz ze hebben een hogere hartslag dan normaal, wat daarom het gevoel van "hart in de keel" kan geven;
Hyperthyreoïdie: schildklierhormonen spelen een essentiële rol bij het reguleren van de activiteit van het hart, daarom kunnen patiënten met hyperthyreoïdie hartkloppingen ontwikkelen;
Hiatale hernia: bij sommige vormen van hiatale hernia kan een deel van de maag de slokdarmhiaat van het middenrif passeren en in de borstholte terechtkomen; in deze gevallen kan de hiatale hernia in contact komen met de hartspier en de werking ervan aantasten, waardoor aritmische episodes kunnen ontstaan, vooral na maaltijden;
Hypoglykemische crises;
Koortsachtige toestanden;
Elektrolytenonevenwichtigheden zoals het ontbreken van sommige micronutriënten zoals natrium, calcium, magnesium en kalium;

Hartziekten die verantwoordelijk zijn voor het veroorzaken van hartkloppingen omvatten

Extrasystolen, dwz voortijdige hartslagen als gevolg van een verandering in de elektrische activiteit van het hart. Het is een meestal onschuldig fenomeen dat niet-hartpatiënten treft. De extrasystole kan zowel in het atrium als in het ventrikel ontstaan en wordt door de patiënt gevoeld als een andere hartslag dan normaal. Dit gevoel wordt veroorzaakt door het feit dat er na een extrasystole een langere dan normale compenserende pauze is: het ventrikel heeft zich met meer bloed kunnen vullen en de hartslag is intenser.
Atriale fibrillatie of flutter, een aandoening die een verhoogde hartslag kan veroorzaken
Paroxismale aritmieën, dwz aandoeningen die worden gekenmerkt door geïsoleerde episodes met een plotseling begin en een korte duur;
Tachycardie, dwz hartritmestoornissen die een toename van hartslagen met een zeer hoge frequentie veroorzaken;
Brachycardie, dwz hartritmestoornissen gekenmerkt door een zeer lage hartslag; hoewel dit type aandoening zelden aanleiding geeft tot hartkloppingen;
myocarditis;
Valvulopathieën of pathologieën van de hartkleppen;
hartinfarct;
coronaire hartziekte;
hartfalen;
Aangeboren afwijkingen.

Symptomen en complicaties

Hartkloppingen zijn geen echte ziekte, maar de manifestatie van een onderliggende aandoening, niet noodzakelijkerwijs van pathologische aard.

Hartkloppingen worden gekenmerkt door een onaangenaam gevoel dat een geaccentueerde perceptie van hartactiviteit bepaalt, met bijzonder gewelddadige of abnormale slagen.

De duur van de afleveringen is nogal variabel en kan variëren van enkele seconden tot enkele minuten.

Andere symptomen die kunnen optreden in combinatie met hartkloppingen zijn:

Kortademigheid of moeite met ademhalen;
Angina Pectoris of pijn op de borst;
Duizeligheid;
Asthenie of zich zwak voelen;
Verlies van bewustzijn;

Als de episodes zelfs in rust met een bepaalde frequentie voorkomen en worden gekenmerkt door vrij intense symptomen, is het raadzaam een cardioloog te raadplegen om de oorzaken van de aandoening vast te stellen.

In het geval van aritmieën en onderliggende disfuncties kunnen namelijk complicaties optreden die, indien niet snel ingegrepen met adequate maatregelen, ook ernstig kunnen zijn.

Als het hart te snel klopt, kan het hartminuutvolume in gevaar komen, waardoor de bloedtoevoer naar de lichaamsweefsels verandert, wat kan leiden tot flauwvallen en syncope.

Bij personen met eerdere pathologieën kan de langdurige overbelasting van de hartspier aanleiding geven tot insufficiënties en decompensaties, die de correcte werking van de organen in gevaar brengen.

Bovendien verhoogt een zeer hoge hartslag de zuurstofbehoefte van de organen, als gevolg van een verminderde bloedtoevoer naar de weefsels.

In ernstige gevallen kan een onbehandelde verhoging van de hartslag leiden tot een hartinfarct.

Diagnose

Hoewel niet alle gevallen van hartkloppingen het gevolg zijn van een hartaandoening, is het altijd goed om medisch advies in te winnen om de aanwezigheid van pathologische aandoeningen uit te sluiten.

Over het algemeen omvat de diagnostische procedure een zorgvuldige evaluatie van de familiegeschiedenis en een zorgvuldig cardiologisch onderzoek; de arts kan ook specifieke tests voorschrijven, waaronder:

Elektrocardiogram (ECG): hiermee kunt u de elektrische activiteit van het hart detecteren;
Dynamisch ECG volgens Holter: handig om gedurende een bepaalde tijd (24 of 48 uur) continue elektrische activiteit vast te leggen;
Echocardiogram: hiermee kunt u een echografie van het hart verkrijgen om de gezondheid van de hartspier te evalueren;
Röntgenfoto van de borst;
stresstest;
Magnetic Resonance Imaging (MRI): Meer diepgaande beeldvormingsdiagnostiek is soms nodig voor mensen met een hartaandoening;
Elektrofysiologisch (PE) onderzoek: Een elektrofysiologisch onderzoek kan worden gebruikt als ernstige symptomen wijzen op hartritmestoornissen. In deze gevallen brengt de arts via een ader kleine elektroden in het hart en deze registreren de elektrische activiteit van het hart veel gedetailleerder dan het normale ECG.
Bloedonderzoek: hiermee kunnen de elektrolytwaarden in het serum worden gemeten (natrium, magnesium, kalium en calcium), evenals de aanwezigheid van sommige stoffen die worden gedefinieerd als hartmarkers en de niveaus van schildklierhormonen in het bloed worden geanalyseerd.

Behandeling en preventie

gerelateerde berichten

Gezondheidsuitgaven in Italië: een groeiende last voor huishoudens

11-2024-XNUMX

Volièrewaarschuwing: tussen virusevolutie en menselijke risico's

4-2024-XNUMX

Een dag in het geel tegen endometriose

28-2024-XNUMX

Hoop en innovatie in de strijd tegen alvleesklierkanker

27-2024-XNUMX

Zoals eerder vermeld, verdwijnen de hartkloppingen in de meeste gevallen vanzelf zonder dat er enige therapie nodig is.

Voor psychosomatische vormen is het meestal voldoende om de bronnen van stress te verminderen, toevlucht te nemen tot technieken om spanning te verlichten en, in het algemeen, een minder hectische levensstijl aan te nemen; het uitoefenen van lichte lichamelijke activiteit en het beperken van de inname van stoffen zoals cafeïne, alcohol en nicotine kan de stoornis helpen bestrijden.

Bij de pathologische vormen daarentegen is de behandeling gerelateerd aan de aandoening die aanleiding gaf tot de hartkloppingen en is dus specifiek voor elke patiënt.

Bij hartritmestoornissen kan een therapie op basis van bètablokkers en calciumantagonisten worden voorgeschreven om het hartritme onder controle te houden; voor de meest ernstige gevallen kan het nodig zijn om gebruik te maken van meer invasieve technieken zoals cardioversie of radiofrequente ablatie.